Η κ. Αχτσιόγλου, με γενικότητες άνοιξε τον χορό των υποψηφιοτήτων
Την Κυριακή θα έχουμε την «λίστα» των υποψηφίων να διαδεχθούν τον Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του Σύριζα. Δεν είναι όμως βέβαιο αν αυτή θα είναι και η τελική λίστα, ιδίως αν έχουμε αριθμό υποψηφίων που κινείται μεταξύ του 4 και 6.
Κι αυτό γιατί είναι σαφές πως κάποιοι μπορεί να θέσουν υποψηφιότητα «για να δείξουν ότι υπάρχουν» και να ελπίζουν πως στην συνέχεια, δεν θα αποτελέσουν τα πρώτα «θύματα» των αλλαγών του νέου προέδρου. Ιδίως, αν έχουν σε βάρος του καμμιά καταδίκη 13-0…..
Χθες είχαμε την πρώτη ανακοίνωση. Την πρώτη επίσημη δηλαδή, γιατί εδώ και δέκα δεκαπέντε μέρες «έγκυρες πήγες» του Σύριζα, δεν σταματούσαν να διαφημίζουν την υποψηφιότητα Αχτσιόγλου, χαρακτηρίζοντας την μάλιστα ως «σημαντική» και «πολύ δυνατή».
Την Παρασκευή φαίνεται ότι θα ανακοινώσει ο κ Τσακαλώτος, που μάλλον δεν τα βρήκε με την κ Αχτσιόγλου (άγνωστο αν την θεωρεί πολύ αριστερή ή πολύ δεξιά για τα γούστα του).
Και οι δυο φαίνεται ότι επιλέγουν έναν δρόμο, που δεν συνάδει με τις λογικές της αριστεράς. Κάνουν τις ανακοινώσεις εκτός κομματικών οργάνων, προφανώς και για να προκαταβάλλουν τους άλλους αλλά κυρίως για να δείξουν ότι θέλουν, ότι μπορούν να απευθυνθούν κατευθείαν στο εκλογικό σώμα και όχι μέσω του κομματικού μηχανισμού. Θα δούμε αν αυτό θα λειτουργήσει στο κομματικό σώμα του Σύριζα θετικά…
Την Κυριακή δυο ακόμα στελέχη του Σύριζα εκτός απροόπτου θα καταθέσουν την δική τους υποψηφιότητα. Ο Νίκος Παπάς και ο Παύλος Πολάκης. Και οι δυο δεν φαίνεται, τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα να έχουν τύχη. Αλλά μάλλον κατεβαίνουν με έναν (κοινό) στόχο.
Να καταγράψουν την δύναμη τους, την δυναμική τους, με στόχο να μην είναι «εύκολα θύματα» στις οποίες αλλαγές θα κάνει οποίος εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος.
Και οι δυο δεν έχουν και το «καλύτερο» πολιτικό παρελθόν, δεν μπορούν να κάνουν «γκελ» στην κοινωνία, όμως φαίνεται πως θαυμάζονται από συγκεκριμένους κύκλους του κομματικού σώματος. Σε αυτό εξάλλου ελπίζουν. Αυτό θέλουν να συγκινήσουν , με στόχο την καταγραφή τους ως «υποψηφίων προέδρων» και αρά (κατά την αντίληψη τους) μη αναλώσιμων από την επόμενη ηγεσία…..
Η χθεσινή παρουσία της πρώην υπουργού Εργασίας, δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε (όπως εξάλλου και η υπουργική θητεία της). Επικοινωνιακά η παρουσία ήταν «τουλάχιστον λάθος», για να μην πω κάτι άλλο. Μια μοναχική αμήχανη παρουσία στους χώρους του Ωδείου (άγνωστο τι συμβόλιζε ο χώρος) και ανακοίνωση σε ένα μαύρο φόντο με δυο φυτά εκατέρωθεν, που θύμιζε μάλλον ανακοινώσεις εκπροσώπων τύπου ανατολικών χωρών, την δεκαετία του 70…
Πέρα από το «στήσιμο» της όλης ανακοίνωσης, επί της ουσίας η κ Αχτσιόγλου δεν νομίζω ότι με τα όσα είπε «φώτισε» την δική της άποψη για το τι θέλει από το κόμμα της και ιδίως για την χώρα.
Γενικότητες και βερμπαλισμοί όπως «Βρισκόμαστε μπροστά σε στιγμές κρίσιμων αποφάσεων», «όραμά μας για μια κοινωνία ισότητας, ανθρωπιάς και ελπίδας» ή «θέλουμε έναν ΣΥΡΙΖΑ αποτελεσματικό, σύγχρονο, μεθοδικό, ικανό να ανταποκριθεί στις νέες προκλήσεις, που θα αναδεικνύει τη συλλογική προσπάθεια και θα αξιοποιεί τη συλλογική μας ευφυΐα» ή τέλος «Είμαστε με τους πολλούς, είμαστε με το δίκιο»….
Στην ίδια ανακοίνωση δεν παρέλειψε να πλέξει το εγκώμιο του παραιτηθέντος προέδρου, προφανώς ελπίζοντας στις ψήφους του μηχανισμού του, ξεχνώντας βέβαια ότι παραιτήθηκε γιατί το κόμμα κατέρρευσε στις εκλογές υπό την ηγεσία του….
Αποστασιοποιούμενη από τους όρους δεξιά και αριστερά (παρότι τα τελευταία χρονιά παρουσιαζόταν ως της αριστερής καθαρότητας – θυμίζω την φράση για την αριστερά η κανονικότητα δεν είναι ευκαιρία…) θέλησε να «κλείσει το μάτι» σε εκ του ΠΑΣΟΚ ευρισκόμενους στο σύριζα, επιδιώκοντας και την δική τους ψήφο
Όσο για την ιδεολογική γραμμή του κόμματος της, ήταν …σαφής όταν είπε ότι θα αγωνισθεί « για μια νέα σύνθεση, ώστε να συγκροτήσουμε μια νέα κοινή ταυτότητα, ώστε να διαμορφώσουμε μια νέα πολιτική παράδοση».
Και ο νόων νοείτο…
