Η «δραπέτευση» Τσίπρα και η τελευταία ευκαιρία Ανδρουλάκη
Η παραίτηση (δραπέτευση θα μπορούσε κάποιος να την πει) Τσίπρα, από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αποτέλεσμα τόσο της εκλογικής κατάρρευσης του κόμματος, όσο και των διαφαινόμενων ήδη εσωτερικών συγκρούσεων στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο κ Τσίπρας, τις πρώτες ώρες της δεύτερης ήττας, είχε όπως φαίνεται πεισθεί να κρατήσει τουλάχιστον για το πρώτο αυτό διάστημα την θέση του «για να μην αφήσει το κόμμα σε εσωκομματική περιδίνηση», όπως έλεγαν συνεργάτες του.
Είναι σαφές όμως ακόμα και στους έχοντες μικρή σχέση με τα εκτεινόμενα στο εσωτερικό του Σύριζα, πως η κατάσταση στο εσωτερικό του κόμματος , μέρα με την μέρα, ώρα με την ώρα χειροτέρευε και η κατάσταση άρχισε να γίνεται ανεξέλεγκτη.
Όταν ο ίδιος λοιπόν μέσω των συζητήσεων που είχε με συνεργάτες και συντρόφους του τα τελευταία εικοσιτετράωρα, κατάλαβε ότι «το πράγμα δεν πάει καλά» ή ακόμα και ότι «το πράγμα πάει για διάλυση», που έλεγε προχθές σε παρέα στελεχών του Σύριζα στο Κολωνάκι στέλεχος (μη επανεκλεγείς βουλευτής) προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ , αποφάσισε να «δραπετεύσει».
Να δραπετεύσει, έτσι ώστε να μην έχει ποια καμμιά ευθύνη για το τι θα γίνει από εδώ και πέρα στον χώρο αυτό της άλλοτε ανανεωτικής αριστεράς. Στον χώρο που βλέπει να οδηγείται με σταθερά βήματα στα ποσοστά των προ της κρίσης περιόδων, τότε που πάλευε να πιάσει το όριο για την είσοδο στο κοινοβούλιο .
Αποφάσισε να δραπετεύσει, έτσι ώστε να μείνει με την «αίγλη» του πρώτου αριστερού πρωθυπουργού της χώρας (Το είπε εξάλλου καθαρά στις δηλώσεις του στο Ζάππειο).
Δραπετεύει όμως, ενδιαφερόμενος μόνον για το προσωπικό του συμφέρον, άσχετα αν όλη αυτή την κίνηση την «περιτύλιξέ» με τα περι νέου κόμματος, αλλαγής προσώπων για την ανανέωση κλπ. Κι αυτό γιατί αναγκάζει το κόμμα του, στην χειρότερη του φάση , να μην μπορέσει να αναδιοργανωθεί συντεταγμένα, να μην κάνει διεξοδικές συζητήσεις για το τι έφταιξε για την ήττα, να μην μελετήσει τι κόμμα θέλει να είναι. Να μην έχει καν συγκροτημένο λόγο την ερχομένη εβδομάδα , κατά την διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης…
Στέλνει το κόμμα του σε “fast truck» διαδικασίες εκλογής αρχηγού, χωρίς να έχουν καθορισθεί οι άξονες και οι κατευθύνσεις του χώρου από εδώ και πέρα , με βάσει τις οποίες θα έπρεπε να βγει ο νέος αρχηγός, ώστε να μπορεί να τις υπηρετήσει.
Η δραπέτευση αυτή του κ. Τσίπρα, αποτελεί όμως και μια χρυσή ευκαιρία για τον Νίκο Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ.
Ίσως μια ακόμα χρυσή ευκαιρία μετρά τις εκλογές, την οποία αν δεν μπορέσει ΑΜΕΣΑ να αξιοποιήσει, ίσως δεν έχει άλλη για επανάκαμψη στην ηγεσία της κεντροαριστεράς, ή για την ακρίβεια ως το κόμμα της κεντροαριστεράς, μια και είναι σαφές ότι ο Σύριζα, δεν μπορεί να εκφράσει σοβαρά τον χώρο αυτό. Βρίσκεται αριστερά του και μάλιστα αρκετά μακριά του….
Ο Νίκος Ανδρουλάκης και οι συνεργάτες του έχουν μια δεύτερη ευκαιρία να δείξουν ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ (που έλεγε και ο αείμνηστος Ανδρέας) ότι και μπορούν και θέλουν (που έλεγε ο Λαλιώτης) να ξεπεράσουν τις αδυναμίες του παρελθόντος, να κινηθούν δυναμικά και με ανοιχτά μυαλά, ώστε να πάρουν άμεσα «κεφάλι» στην κεντροαριστερά.
Αν ακολουθήσουν λογικές παρέας, αποκλεισμών και «κολλητών», θα έχουν μια ακόμα χαμένη ευκαιρία και αυτή θα είναι και η τελευταία για το ιστορικό κόμμα της μεταπολίτευσης.
«Οι καιροί ου μενετοί»
