Η αριστερή ηθική στα xρόνια του Κασσελάκη

Κάθε μέρα που περνά επιβεβαιώνεται το όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι. Και αναφέρομαι στην περίπτωση του Στέφανου Κασσελάκη, και στα όσα πράττει ο ίδιος και οι στενοί συνεργάτες του. Ο εν αναμονή αρχηγός κόμματος που εμφανίστηκε στα πολιτικά πράγματα ως…κομήτης, παρουσιάστηκε στην ελληνική κοινωνία ως ο αναμορφωτής του πολιτικού συστήματος ως προϊόν παρθενογένεσης ο ίδιος φέρνοντας φρέσκο αέρα στην αριστερά και όχι μόνο.

Εμφανίστηκε με το λένε Στέφανο και είναι διάφανος όπως το κρυστάλλινο νερό καθώς δεν έχει τίποτε να κρύψει.

Ένα χρόνο μετά, ο Κασσελάκης, δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Την ώρα που οι πρώην σύντροφοί του τον εγκαλούν για το πόθεν έσχες του, εκείνος υλοποιεί το πιο ανήθικο σχέδιο στην μεταπολιτευτική ιστορία, που δεν είναι άλλο από το να οδηγήσει ένα κόμμα που οι πολίτες το επέλεξαν ως αντιπολίτευση στην τρίτη θέση της Βουλής. Και η μεθόδευσή του γίνεται ακόμη πιο ανήθικη όταν σε μια σειρά από δηλώσεις του ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ισχυριζόταν ότι οι βουλευτικές έδρες δεν ανήκουν στους βουλευτές, αλλά στο κόμμα με το οποίο εξελέγησαν, στην πράξη όμως κάνουν άλλα.

Για να μην συζητήσω το γελοίον του πράγματος, ότι δεν έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά τους έδιωξαν. Ούτε φυσικά με τις γραφικότητες κάποιων που παραιτούνται από τις κοινοβουλευτικές τους θέσεις και μένουν στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι να φύγουν από αυτόν, ομολογώντας κυνικά ότι έχουν σχέδιο.

Ένα σχέδιο βέβαια που στερείται ηθικής όπως πολλά που έγιναν από την ημέρα που ο Κασσελάκης, από ηγεμόνας έγινε έκπτωτος. Αλλά η ηθική στα χρόνια του Κασσελάκη και του Τράμπ, φαίνεται ότι είναι ζητούμενο. Και σε έναν κόσμο που ένας καταδικασμένος για κακουργήματα μπορεί και ξαναγίνεται πρόεδρος των ΗΠΑ, γιατί να έχουμε την απαίτηση τον αμερικανοσπουδαγμένο και αμερικανοτραφή, Στέφανο Κασσελάκη, να κάνει κάτι διαφορετικό, από το να ενισχύει σε κάθε επίπεδο την τοξικότητα. Το θλιβερό για μερικούς, λυτρωτικό για κάποιους είναι ότι μαζί με τον ίδιο τελειώνει και ότι ξεκίνησε το 2015. Και όταν γραφτεί η πραγματική ιστορία του φαινομένου Κασσελάκη, που εν μια νυκτί πήρε το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και εν μια νυκτί το διάλυσε, θα αποκαλυφθούν οι περίεργοι ρόλοι προσώπων , που οδήγησαν σε αυτές τις εξελίξεις.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα κάνει το κόμμα Κασσελάκη. Τι ποσοστά θα πιάσει και εάν είναι υψηλότερο από αυτό του ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι τα υλικά που στήνεται μπορεί να έχουν αρκετή λάσπη, αλλά ελάχιστη ηθική. Και όσο να είναι ακόμη και στις μέρες μας το δεύτερο πάντα θα κερδίζει το πρώτο, έστω και αν προσωρινά φαίνεται το αντίστροφο. Κατανοώ ότι κάποιοι θα ενοχληθούν από το σημείωμα, διότι πιθανόν να αναγνωρίσουν τους εαυτούς τους. Αλλά όταν κάποιοι στήθηκαν στις κάνες επιμένοντας στις απόψεις τους και δεν πούλησαν τις ψυχές τους και το κόμμα τους, κάποιοι άλλοι σαγηνεύθηκαν από τα μυστήρια των Σπετσών και των offshore. Και είναι κρίμα για έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο, που ήθελε να είναι αλλιώς…