Γιώργος Περρής: «Το ότι μίλησα για την σεξουαλικότητά μου ήταν "πολιτική κίνηση"»
«Όταν ήμουν έφηβος έβλεπα μόνο καρικατούρες και δεν μπορούσα να συνδεθώ. Το θεώρησα ευθύνη μου να μιλήσω και δεν έχω μετανιώσει».
Για τους λόγους που τον οδήγησαν να αποκαλύψει τη σεξουαλική του ταυτότητα, μίλησε ο Γιώργος Περρής. Ο γνωστός τραγουδιστής βρέθηκε στον καναπέ του «Καλύτερα αργά» απέναντι στην Αθηναΐδα Νέγκα στοAction 24 και αναφέρθηκε στο τι ήταν αυτό που τον οδήγησε να κάνει το coming out πριν από περίπου δύο χρόνια.
Όπως είπε: «Θεωρώ ότι -σε κάποιο βαθμό- ο καλλιτέχνης οφείλει να μοιράζεται τη ζωή του. Εμείς σαν καλλιτέχνες ζητάμε από τον κόσμο να μας βάλει στο σπίτι του. Από τη στιγμή που ζητάμε από τον άλλον να μας βάλει στο σπίτι του, θα πρέπει και ο άλλος να ξέρει τι είσαι. Από εκεί και έπειτα, υπάρχει ένα μεγάλο και σαφές όριο ανάμεσα στην ιδιωτικότητα και τη μυστικότητα. Είναι άλλο να μοιραστείς κάποια πράγματα για τη ζωή σου με ειλικρίνεια, ώστε να είσαι ειλικρινής απέναντι στο κοινό σου, και άλλο να προβείς σε λεπτομέρειες που δεν υπάρχει λόγος να γίνουν γνωστές».
Ο ίδιος αποκάλυψε ότι πήρε αφορμή από την ιστορία που του εκμυστηρεύθηκε ένα παιδί και σκέφτηκε τον εαυτό του ως έφηβο, πριν κάνει το coming out: «Είχα την αφορμή ενός παιδιού που μου είχε πει την ιστορία του, που με συγκίνησε πάρα πολύ. Και αποφάσισα ότι αν μπορώ να βοηθήσω έστω και άλλο ένα παιδί εκεί έξω, τότε είχα ευθύνη να το κάνω. Για μένα ήταν μία πολιτική κίνηση. Εκείνη την περίοδο θυμόμουν, πριν αποφασίσω να το κάνω, ότι εγώ σαν έφηβος δεν είχα στη mainstream τηλεόραση, στη mainstream ζωή, ένα παράδειγμα ενός άλλου καλλιτέχνη που να έχει μια κανονικότητα. Έβλεπα μόνο καρικατούρες και αυτό ήταν κάτι το οποίο εγώ δεν μπορούσα να συνδεθώ. Τοι θεώρησα ευθύνη μου και μετά από δύο χρόνια -επειδή έχω λάβει αμέτρητα μηνύματα από όλο τον κόσμο, όχι μόνο από την Ελλάδα- δεν έχω μετανιώσει καθόλου αυτή την επιλογή μου».
Ο Γιώργος Περρής θεωρεί ότι έχουν γίνει βήματα προς τα εμπρός στο κομμάτι της συμπερίληψης, ωστόσο υπάρχουν ακόμη πολλά να γίνουν: «Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αδιαμφισβήτητα. Δεν είναι θέμα συζήτησης. Αν μπορείς λοιπόν με κάποιο τρόπο να βοηθήσεις στην κοινωνία σου, ώστε να πάμε ένα βήμα παραπέρα και αυτή η κοινωνία να είναι πραγματικά ισότιμη, οφείλεις να το κάνεις. Όλοι μας οφείλουμε να το κάνουμε. Διάσημοι και μη. Είμαι ένα παιδί που μεγάλωσα κυρίως στη δεκαετία του '90. Ήταν η εποχή που όλοι έλεγαν κάνε ό,τι θέλεις, αλλά μην το συζητάς, μη μιλάς γι' αυτό. Οπότε μεγάλωσα νιώθοντας ότι κάτι πάει λάθος. Υπάρχει κάποιο ελάττωμα. Μάλλον πρέπει να πάει πίσω στο εργοστάσιο και να έρθει το ανανεωμένο μοντέλο. Αυτό αναπόφευκτα σου αφήνει σημάδια μέσα, που είναι πολύ δύσκολα για έναν έφηβο να τα επεξεργαστεί. Σίγουρα όμως υπάρχει πρόοδος τεράστια. Μπορεί εμείς να μην τη βλέπουμε, αλλά ούτως ή άλλως οι μεγάλες αλλαγές δεν μπορούν να γίνουν από τη μία μέρα στην άλλη, θέλουν πάρα πολύ χρόνο. Αλλά και μόνο αν συγκρίνεις με την προηγούμενη δεκαετία και μόνο αν συγκρίνεις το νομοσχέδιο που πέρασε πριν από μερικούς μήνες, σημαίνει ότι και υπάρχει εξέλιξη. Βεβαίως δεν είναι αρκετή. Η εξέλιξη είναι κάτι το οποίο πρέπει να αναθεωρείται καθημερινά σε όλους τους τομείς. Αλλά σίγουρα υπάρχει και δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε ή να την παραβλέψουμε».