Γιώργος Μαργαρίτης: Το πάθος με τον τζόγο και το «Κελί 33»
Γιώργος Μαργαρίτης: Ο γνωστός τραγουδιστής μίλησε στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» που παρουσιάζει ο Νίκος Χατζηνικολάου για την 52χρονη καριέρα του αλλά και τους εθισμούς του.
Σε άλλο σημείο αναφέρθηκε στη γνωριμία του, όταν ήταν παιδί, με τον Βασίλη Τσιτσάνη και εξήγησε γιατί άργησε να βγει στη δισκογραφία. Ο Γιώργος Μαργαρίτης αποκάλυψε πως ήταν εξαρτημένος από τον τζόγο, ενώ εξήγησε πώς κατάφερε να ξεκόψει από τα μεγάλα πάθη του.
Μιλώντας για τις εξαρτήσεις του είπε ότι τον κράτησαν από το να βγει νωρίς στη δικογραφία, «Άργησα να κάνω τον πρώτο δίσκο γιατί είχα ένα πάθος, τον τζόγο με ταξίδευε και με έκανε ότι ήθελε ο τζόγος. Εκεί που λέγαμε θα δέσουμε, ξεδέναμε και τελειώναμε».
Αποκάλυψε όμως και το πώς κατάφερε να ξεφύγει από το πάθος του, «Ο Τάκης Σούκας με ξέκοψε από τον τζόγο διότι είχα μαζί μου τότε τον αδερφό του, ήταν κι εκείνος πολύ καλός μουσικός και έπαιζε πιάνο και τον είχα μαζί μου και έτσι ο Τάκης έμαθε ότι στη Γλυφάδα ήταν ένας τραγουδιστής. Δώσαμε ραντεβού, αλλά πέρασαν τέσσερα χρόνια για να συναντηθούμε. Η αιτία ήταν ο τζόγος πάλι. Δεν ήμουν συνεπής στα ραντεβού. Πολλές φορές μου έλεγαν πάμε να γνωρίσουμε τον τάδε κι έλεγα θα έρθει η ώρα. Είχα κρυψώνες για χρήματα, η μια ήταν στην αρχή της Βουλιαγμένης κι η άλλη εκεί όπου ήταν το περιστατικό με τον Παναγούλη. Είδα το περιστατικό επειδή πήγαινα να πάρω χρήματα για τον τζόγο».
Ο τραγουδιστής μίλησε ακόμα και για την εξάρτησή του από το αλκοόλ. «Είναι ανάλογα τους οργανισμούς. Εμείς είχαμε μόνο το χασίς και το ποτό. Είναι να μην το βάλεις στο στόμα το χασίς. Εγώ το έβαλα πολύ μικρός. Δεν είχα θέμα και το έκοψα. Αλλά τσιγάρο έκανα 40 χρόνια. Το ποτό κράτησε 40 χρόνια. Δεν μου άρεσε η φωνή μου. Όλα αυτά τα ποτά άρχισαν να ξεραίνουν τον λαιμό μου και τα τύμπανά μου δεν άκουγαν καλά. Και το έκοψα. Δεν χρειάζεται το ποτό».
Ο Γιώργος Μαργαρίτης διηγήθηκε την ιστορία του τραγουδιού «Το κελί 33». Όπως πολλά τραγούδια, για άλλον καλλιτέχνη προοριζόταν, αλλά τελικά άλλος το έκανε μεγάλη επιτυχία.
«Αυτό το τραγούδι, δεν ξέρει ο κόσμος, πρωτοπήγε στον Στράτο Διονυσίου. Είχε τελειώσει ο δίσκος “Ο λαός τραγούδι θέλει” με τον Τάκη Σούκα. Θα έμπαινε εκεί το τραγούδι. Και τελικά του είπε ο Στράτος “άστο θα το πούμε του χρόνου”». Ο Τάκης Σούκας τελικά το έδωσε στον Γιώργο Μαργαρίτη.