Γιατί πολιτικοί αρχηγοί θέλουν να γίνουν και δημοσιογράφοι;

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε μπερδευτεί αρκετά με τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι τα ανελεύθερα καθεστώτα με το που έπαιρναν την εξουσία το πρώτο πράγμα που ήθελαν να κάνουν ήταν να ελέγξουν τις εφημερίδες . Στη συνέχεια εξελίχθηκαν τα πράγματα και θέλησαν να καθυποτάξουν γενικά τα Μέσα Ενημέρωσης. Στη συνέχεια στις μέρες μας έκαναν ένα ακόμη βία και αποφάσισαν να έχουν υπό τον έλεγχό τους και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Αλλά τα παραπάνω είναι μια γενική θεώρηση κυρίως συστημάτων και εξουσιών, που δεν έχουν μάθει να λειτουργούν ανεχόμενα την δημοκρατία και την κριτική των ΜΜΕ.

Σήμερα όμως διαπιστώνουμε έναν παραλογισμό της εποχής. Από τη μια έχουμε τους δημοσιογράφους που θέλουν να γίνουν πολιτικοί και από την άλλη πολιτικούς που θέλουν να γίνουν δημοσιογράφοι χωρίς βέβαια να εγκαταλείπουν την πολιτική τους ιδιότητα.
Φαίνεται αυτό που αποκαλούμε δημοσιογραφία των πολιτών τους έχει επηρεάσει τόσο σε συμπεριφορές όσο και σε λογικές. Και επειδή στα κοινοβουλευτικά καθεστώτα δεν μπορείς με τον κλασικό τρόπο να ελέγξεις τους δημοσιογράφους περάσαμε σε μια νέα φάση. Αυτή των …συμβουλών, εντολών για το πώς πρέπει οι δημοσιογράφοι να κάνουν την δουλειά τους και κυρίως τι να ρωτάνε τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Αυτά σκέφθηκα ακούγοντας τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κ. Στέφανο Κασσελάκη , να καταθέτει συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο για το τι θα έπρεπε να ρωτήσουν οι δημοσιογράφοι τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη στην διακαναλική του συνέντευξη.

Και επειδή προφανώς οι δημοσιογράφοι ρώτησαν αυτά που ήθελαν οι ίδιοι και τα ΜΜΕ που εκπροσωπούν ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς θα ετοιμάσει το νέο του κατηγορώ. Εάν ο κ. Κασσελάκης θα ήταν η εξαίρεση θα έλεγα άστο να πάει. Αλλά δυστυχώς αυτό είναι μια κουλτούρα που εξαπλώνεται με αποκορύφωμα τις γνωστές ατάκες των τρολ του διαδικτύου, όταν θέλουν να στοχοποιήσουν είτε ένα δημοσιογράφο είτε ένα μέσο. Το είδαμε εσχάτως και από κυβερνητικής πλευράς με την περιβόητη μονταζιέρα και τα σενάρια αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης. Ευτυχώς το μάζεψαν εγκαίρως και έτσι ευτυχώς για αυτούς δεν έγιναν Κασσελάκης.

Δεν ξέρω ποιοι έχουν πείσει τον απόντα από την Ελλάδα Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ , ότι αυτή είναι η καλύτερη τακτική απέναντι στους δημοσιογράφους, αλλά επειδή είναι νέος άνθρωπος θα του πρότεινα να την ξανασκεφθεί. Διότι εκτός όλων των άλλων είναι από τους ελάχιστους πολιτικούς που έχει προνομιακή μεταχείριση από τον κλάδο μας, αν και το μόνο που συνήθως επιφυλάσσει απέναντί μας είναι το κούνημα του δακτύλου.

Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ουκ ολίγους δημοσιογράφους στην Κουμουνδούρου και πέριξ αυτής θα έλεγα να τους μαζέψει κάποια στιγμή και να τους ακούσει. Διότι το παιχνίδι να το παίζει εκδότης-διευθυντής είναι αρκετά επικίνδυνο και παραπέμπει αλλού. Φιλικά το λέω. Εάν θέλει το ακούει εάν θέλει το ρίχνει στον κάλαθο των αχρήστων. Ετσι και αλλιώς την Κυριακή οι πολίτες θα του δώσουν τον πρώτο του βαθμό, ως αρχηγού κόμματος. Εμείς εδώ θα είμαστε και την επομένη. Στην πορεία μας έτσι και αλλιώς έχουμε δει αρχηγούς, πρωθυπουργούς και Υπουργούς να φεύγουν και τους ανθρώπους των μέσων ενημέρωσης να είναι εδώ…