Γιατί οι ΗΠΑ μετά από 20 χρόνια, χιλιάδες ζωές και τρισ. δολάρια φεύγουν από το Αφγανιστάν

Όσοι διάβαζαν λίγο πιο προσεκτικά το εξωτερικό δελτίο παρακολουθούσαν τις πολύμηνες διαπραγματεύσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με τους Ταλιμπάν στην Ντόχα για μία υποτιθέμενη συμφωνία Ειρήνης η οποία στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα σχέδιο εξόδου των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν.

Από το 2001 μέχρι σήμερα πάνω από 3.500 Αμερικανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν και πάνω από 20.000 τραυματίστηκαν σοβαρά χωρίς να υπολογίζουμε τις ανυπολόγιστες απώλειες του Αφγανικού λαού και αμέτρητα ανθρώπινα δράματα (φτώχεια, εκατομμύρια προσφυγες κλπ) που προκάλεσε ο εικοσαετής πόλεμος.

Πολλοί (που είχαν πιστέψει την επίσημη γραμμή) αναρωτιούνται πλέον μετά τα γεγονότα  αν τελικά ο στόχος της εξάλειψης των ταλιμπάν και της τρομοκρατίας ήταν πραγματικός ή όχι. Όταν η διεθνής κοινότητα βλέπει αυτούς που αποσπούσαν νεαρές κοπέλες από τις οικογένειές τους για να τις κάνουν σκλάβες κακοποιητικού σεξ, να πανηγυρίζουν στρογγυλοκαθήμενοι στα πολυτελή γραφεία της εξουσίας καταλαβαίνουν ότι κάτι πήγε  πολύ άσχημα.

Ο "παγκόσμιος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας" που ξεκίνησε επί προεδρίας Μπους έληξε με μία ουσιαστική συνθηκολόγηση (με άγνωστους όρους) με τους Ταλιμπάν για τους οποίους πολλοί αναρωτιούνται αν θεωρούνται πλέον τρομοκρατική οργάνωση για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στη μεγάλη εικόνα βέβαια οι ΗΠΑ κάνουν μία στρατηγική γεωπολιτική επιλογή να ασχοληθούν με την Κίνα παρά με τον ισλαμιστικό κίνδυνο. Μία Κίνα που την ίδια ώρα στα βορειοδυτικά της θεωρεί απειλή το Ισλάμ και καταπιέζει συστηματικά την τουρκογενή μειονότητα των Ουιγούρων και νότια ψάχνει δρόμους ασφαλούς εξόδου στις θάλασσες του κόσμου.

Οι Αμερικανοί αφήνουν στο Αφγανιστάν σήμερα ότι περίπου και στο Ιράκ κατά το παρελθόν. Ένας χάος όπου θα επικρατεί η σεχταριστική βία. Το θέμα είναι πως αυτή η βία θα εξαχθεί στον κόσμο καθώς σήμερα οι Ταλιμπάν έχουν τεράστιους οικονομικούς πόρους, πρόσβαση σε εξελιγμένα όπλα και παρακλάδια σε όλο τον κόσμο.

Είναι βέβαιο ότι η εξωτερική πολιτική του Τζο Μπάιντεν θα αμφισβητηθεί για τη συγκεκριμένη επιλογή. Δεν στήριξε τη "μαριονέτα" Ασράφ Γάνι παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία του αφγανικού λαού δεν ήθελε τους Ταλιμπάν στην εξουσία.

Ένας λαός που τον περιμένουν δεινά . Όχι πως είδε και προκοπή τα τελευταία 20 χρόνια όταν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους υποτίθεται ότι προσπαθούσαν να εγκαταστήσουν μία δημοκρατία στη Χώρα αλλά ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού που παρέμεινε στη χώρα θέλοντας και μη έθρεψε ελπίδες. Φρούδες όπως αποδεικνύεται.

Για να είμαστε δίκαιοι όμως με τη νέα ηγεσία του Λευκού Οίκου η απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν να αποσύρει τις υπόλοιπες στρατιωτικές δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών από το Αφγανιστάν βασίζεται πολύ περισσότερο στην εσωτερική πολιτική παρά στη στρατηγική εθνικής ασφάλειας. Το 2020, έκανε εκστρατεία για το θέμα.  "Ήρθε η ώρα να τερματιστεί ο αιώνιος πόλεμος". Θα πρέπει «να επικεντρωθούμε στον λόγο που πήγαμε αρχικά: να διασφαλίσουμε ότι το Αφγανιστάν δεν θα χρησιμοποιηθεί ως βάση από την οποία θα επιτεθούμε ξανά στην πατρίδα μας. Το κάναμε αυτό. Πετύχαμε αυτόν τον στόχο » έλεγε ο Μπάιντεν και τελικά το έκανε. Βέβαια μια τέτοια επιλογή θα έχει και παρενέργειες.

Η Δυτική Πτέρυγα του Λευκού Οίκου από χθες αρχίζει να γεμίζει από αξιωματούχους που επιστρέφουν άρον-άρον από τις διακοπές τους. Τις επόμενες μέρες αναμένεται διάγγελμα του προέδρου Μπάιντεν για να δούμε τι είναι αυτό που θα διαδεχθεί στην ευρύτερη περιοχή την "Επιχείρηση Διαρκής Ελευθερία" που ας μην κρυβόμαστε, απέτυχε...