Γιάννος Παπαντωνίου: Ενοχή πρότεινε ο εισαγγελέας για την υπόθεση των 6 φρεγατών

Ο εισαγγελέας της έδρας πρότεινε την ενοχή του Γιάννου Παπαντωνίου για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματίες δραστηριότητες για την υπόθεση εκσυγχρονισμού 6 φρεγατών των ναυτικού την περίοδο υπουργίας στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Με την πρότασή του ο εισαγγελέας ζήτησε την ενοχή και της συζύγου του Σταυρούλας Κουράκου και του Ανδρέα Μπάρδη για το ίδιο αδίκημα.

Κατά τη διάρκεια της αγόρευσής του ξεκαθάρισε πως η δωροδοκία δεν γίνεται ποτέ μέσω τραπεζικού συστήματος, σημειώνοντας πως θα ήταν αφελές να πιστεύει κανείς κάτι τέτοιο. «Αυτά τα πράγματα γίνονται αλλιώς» είπε και συμπλήρωσε ότι τα ποσά που φαίνεται πως μετακινήθηκαν μέσω λογαριασμών από Μπάρδη και Μπεκατώρο είναι λογικό να μη ταυτίζονται.

Η εισαγγελική πρόταση του Αλέξανδρου Σπηλιώτη έχει ως εξής:

«Η δωροδοκία προκύπτει ξεκάθαρα από τη ροή των χρημάτων, με χρόνο 31/7/2002 έως 20/10/2003. Το ότι δεν υπάρχει αντιστοιχία στις διακινήσεις χρημάτων στους λογαριασμούς δεν δημιουργεί πρόβλημα στην αποδεικτική διαδικασία. Είναι αφελές να προσδοκούμε ότι θα φανεί από τις τράπεζες, αλλιώς γίνονται αυτές οι δουλειές, δια του μετρητού χρήματος. Αλίμονο αν είχαμε ταύτιση των ποσών μέσω της τραπέζης, οι αναλήψεις, μετακινήσεις μπορούν να αφορούν οποιαδήποτε αιτία, δεν χρειάζεται να συνδέσουμε και να βγάλουμε συμπέρασμα από την κίνηση των λογαριασμών.

Ο κύριος Μπάρδης γνώριζε τα πάντα, υπήρχε προσωπική και οικογενειακή φιλιά με το ζεύγος Παπαντωνίου, όπως είπε ο ίδιος. Ήξερε πολύ καλά τί έκανε. Λάμβανε μετρητά από τους Παπαντωνίου – Κουρακου, τα κατέθετε σε ελληνικό του λογαριασμό και στη συνέχεια έκανε τη μεταφορά σε ελβετικό του λογαριασμό, από όπου γινόταν η διακίνησή τους. Το συνολικό ποσό που παρέδωσε ο Παπαντωνίου στο Μπάρδη ήταν περίπου 2,5 εκατ. ευρώ. Αυτά τα λεφτά έπρεπε να αποκτήσουν μια νομιμοφάνεια, για αυτό έγινε επένδυση σε ένα ομόλογο.

Αυτό σημαίνει ότι, σε πρώτο επίπεδο παρέδωσε τα αναφερόμενα ποσά στον κύριο Μπάρδη που τα μετέφερε διαδοχικά μέσω τράπεζας στην τράπεζα ubs και στη συνέχεια το ποσό αυτό επενδύθηκε σε ένα ομόλογο, που είχε το ρόλο του ξεπλύματος. Με τη ρευστοποίηση του ομολόγου θα αιτιολογούσε το χρήμα.

Το όλο αφήγημα βγήκε στην επιφάνεια λόγω των ενεργειών της τράπεζας της Ελβετίας που είδε τις ύποπτες συναλλαγές και τις αδικαιολόγητες κινήσεις. Η ασφαλιστική δικλείδα της ελβετικής τράπεζας λειτούργησε, γιατί ο Μπάρδης είπε πως πραγματικός δικαιούχος είναι η Κουρακου. Τότε η τράπεζα έκανε εκκαθάριση του λογαριασμού: το ποσό των 660.000 ήταν του κυρίου Μπάρδη που προέκυψε από την εργασία του, τα υπόλοιπα λεφτά ήταν υπό έρευνα και αμφισβήτηση και καταλήξαμε εδώ που είμαστε σήμερα».