Γιαμάλ: «Δεν θα γίνω ποτέ σαν τον Μέσι - Η μαμά μου ακόμα φωνάζει να μην περπατάω ξυπόλητος»
Ο Λαμίν Γιαμάλ, έκλεισε αισίως τα 17 του χρόνια. Λίγο πριν το κάνει έδωσε μια αποκλειστική συνέντευξη στην Marca.
O Λαμίν Γιαμάλ το νέο αστέρι του ποδοσφαίρου, που έχει κάνει όλο το παγκόσμιο πληθυσμό να... παραμιλάει για αυτά που κάνει με την «στρογγυλή» θεά, έκλεισε αισίως τα 17, και βρίσκεται σχεδόν ένα βήμα πριν από το μεγάλο όνειρο.
Ο πιτσιρίκος της Ισπανίας, θέλει για δώρο γενεθλίων την κούπα του Euro, και η «φρούρια ρόχα» με εκείνον στο... τιμόνι της μπορεί και να το ονειρεύεται. Το αστέρι της Μπαρτσελόνα έδωσε αποκλειστική συνέντευξη στην Marca, λίγο πριν τον μεγάλο τελικό. Δήλωσε πως δεν θα γίνει ποτέ σαν τον Λέο Μέσι, ενώ αποκάλυψε πως ο Κιλιάν Μπαπέ ζήτησε τη φανέλα του μετά τον ημιτελικό Ισπανίας και Γαλλίας.
Ερωτηθείς ποιους θυμάται περισσότερο αυτές τις ώρες πριν τον τελικό, απαντά: «Τους γονείς μου. Έχουν υποφέρει πολύ μαζί μου. Ήταν πάντα δίπλα μου. Ήταν αυτοί που με πήγαιναν στους αγώνες όταν ήμουν μικρός. Όταν νικήσαμε τη Γαλλία, μου άρεσε να φαντάζομαι πόσο χαρούμενοι πρέπει να ήταν, επειδή κερδίσαμε και λόγω του γκολ μου».
Σε ερώτηση από πού προέρχεται τόση μαγεία, τόσο θράσος, τόση λίγη συστολή όταν παίζει τονίζει: «Από τον δρόμο, από το παιχνίδι με τους φίλους μου. Από εκεί προέρχεται η ιδέα του να κοιτάς από τη μια πλευρά και να βγαίνεις από την άλλη. Εκεί μαθαίνεις».
Αυτοί οι φίλοι από το πάρκο, από το παγκάκι, από τη γειτονιά της Ροκαφόντα, τι μηνύματα σου στέλνουν αυτές τις μέρες, τι σου λένε; «Φρικάρουν. Ο αγώνας με τη Γαλλία είχε τεράστια επιτυχία. Μου είπαν ότι όλοι στο δρόμο μου στο Mataró φώναζαν το όνομά μου»
Για το αν θα έρθουν στον τελικό: «Μερικοί από αυτούς θα το κάνουν, άλλοι όμως δεν θα μπορέσουν. Θα προσπαθήσω να φέρω μερικούς».
Για το γεγονός ότι είναι έκπληκτοι και σε ολόκληρη την Ισπανία και αν το γνωρίζει. «Όχι πολύ, γιατί εδώ είμαστε απομονωμένοι από όλα όσα συμβαίνουν και λέγονται. Και νομίζω ότι είναι καλύτερα έτσι»
Ερωτηθείς τι σήμαινε το φιλί που του έδωσε ο Καρβαχάλ μετά την ασίστ απέναντι στην Κροατία; «Ο δεσμός που έχουμε. Εδώ δεν εστιάζουμε στο αν κάποιος παίζει για την Ατλέτι, τη Ρεάλ ή τη Βιγιαρεάλ. Είμαστε μια ομάδα, μια εθνική και αυτό που επιδιώκουμε είναι να δώσουμε τα πάντα για τους συμπαίκτες μας.»
Για το ποιος ζήτησε τη φανέλα του στο EURO. «Ο Μπαπέ το ζήτησε, ένας φροντιστής στα αποδυτήρια και ο Κιέζα την Ημέρα της Ιταλίας. Οι φροντιστές μου λένε ποιος το θέλει. Αν μου το ζητήσει ο Μπαπέ, θα του το δώσω [γέλια] Κανένα πρόβλημα. Όταν κερδίσαμε τη Γαλλία, σκεφτόμουν τον τελικό, είσαι τόσο ενθουσιασμένος που δεν το θυμάσαι».
Ενώ για το τι θέλει για δώρο γενεθλίων: «Είπα στη μητέρα μου ότι αν κερδίσουμε δεν θέλω τίποτα για δώρο. Θέλω απλώς να γιορτάσω στη Μαδρίτη με τους συμπαίκτες μου. Και αυτό είναι όλο. Μπορεί να είναι τρελό με το πλήθος. Όλοι θα τρελαίνονταν από το αεροδρόμιο! Θα φτάναμε με απίστευτη ευφορία. Η κατάκτηση ενός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος είναι κάτι τρελό που δεν έχει συμβεί από το 2012».
Για τη σύγκριση με τον Μέσι: «Προσπαθώ να είμαι Λαμίν. Προσπαθώ να κάνω τον κόσμο να με αναγνωρίσει για τον εαυτό μου. Τελικά, το να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τον καλύτερο παίκτη στην ιστορία δεν θα σε βοηθήσει, γιατί δεν θα γίνω ποτέ σαν αυτόν. Προσπαθώ να είμαι ο εαυτός μου και να κάνω τον κόσμο να με αναγνωρίσει για το ποιος είμαι εγώ».
Σε έχει χαστουκίσει ποτέ κανείς στο πρόσωπο ως προειδοποίηση; «Όταν πηγαίνω στο σπίτι της μητέρας μου, μου λέει να βάλω σαγιονάρες, μην είμαι ξυπόλητος, κάνε αυτό, κάνε εκείνο... Όλα αυτά που στο τέλος μου θυμίζουν ότι είμαι ακόμα παιδί».
Για το αν εξακολουθεί να καθαρίζετε και να τακτοποιεί το δωμάτιό του όπως κάνει ένα παιδί της ηλικίας του. «Ναι, φυσικά. Πρέπει να στρώσω το κρεβάτι, να τα έχω όλα σε τάξη, να βάλω το ξυπνητήρι. Κάνω πράγματα που κάνουν τα παιδιά».
Τι θα πει στον ενάμιση έτους αδερφό του, αυτόν που αποκοιμιέται κατά τη διάρκεια των αγώνων, όταν μεγαλώσει; «Θα μετανιώσει που δεν ήξερε και δεν συνειδητοποίησε τι βιώνει γιατί είναι κάτι απίστευτο [Γέλια]. Ελπίζω όταν μεγαλώσει να είναι ήρεμος και να μπορεί να ζήσει ήρεμα, να μην τα σκέφτεται αυτά και να μπορεί να σπουδάσει»