Γερμανού: «Έχω διαβάσει από ''γριά γυναίκα, δεν πας σπίτι σου;'' μέχρι ''πόσες πλαστικές έκανες;»

Για την σχέση με τους γονείς της και για πολλά άλλα που αφορούν την επαγγελματική και προσωπική της ζωή μίλησε η Ναταλία Γερμανού στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «Madame Figaro».

Πρόσφατα, με αφορμή δηλώσεις σου, έγινε μια συζήτηση για τη σχέση σου με τους συνεργάτες σου. Είσαι απαιτητική με την ομάδα σου;

Είμαι ένας άνθρωπος πολύ γενναιόδωρος και καθόλου ζηλόφθονος με τους συνεργάτες μου. Είμαι ευτυχισμένη όταν περιβάλλομαι από ταλαντούχα ικανά πλάσματα που δε βαριούνται και ξέρουν με σιγουριά ότι μαζί μου θα βρουν χώρο και χρόνο να φανούν, να μιλήσουν, να ξεχωρίσουν. Φυσικά είμαι απαιτητική, όπως και όλοι οι άλλοι είναι τρομερά απαιτητικοί από μένα. Ο αρχισυντάκτης μου, το κανάλι και, πάνω απ’ όλους, ο κόσμος! Γιατί στην τηλεόραση εργαζόμαστε ουσιαστικά, δεν περνάμε την ώρα μας ούτε κερδίζουμε λίγη εφήμερη δημοσιότητα.

Είσαι πολύ ενεργή στα social media. Πώς αντιμετωπίζεις την κριτική, κυρίως την αρνητική που μπορεί ο καθένας να κάνει κάτω από μια ανάρτηση;

Παλιά με στενοχωρούσαν και με πλήγωναν βαθύτατα τα αρνητικά σχόλια. Έχω διαβάσει για μένα ό,τι μπορεί να φανταστεί άνθρωπος! Από age shaming και "γριά γυναίκα, δεν πας σπίτι σου" μέχρι "πώς είσαι έτσι" και "πόσες πλαστικές έχεις κάνει", αλλά και "ο πατέρας σου θα ντρέπεται για σένα"... Ειδικά όσο ήμουν στο Twitter έχω διαβάσει τα πάντα. Στην αρχή ανακατευόταν το στομάχι μου, μετά όμως ατσαλώθηκα και αποφάσισα ότι δε γίνεται να παίρνω μέσα μου ό,τι γράφει ο καθένας είτε επειδή θέλει να ξεσπάσει τα νεύρα του είτε επειδή εξυπηρετεί κάποιους σκοπούς.

Τα social media όμως έχουν και πολλά θετικά. Για μένα είναι ο τρόπος να έχω μια διάδραση με το κοινό που παρακολουθεί την εκπομπή, κάτι που μου δίνει μεγάλη χαρά. Γιατί για καθέναν που θα γράψει μια κακία υπάρχουν άλλοι δέκα που θα γράψουν πόσο πολύ τους άρεσε μια εκπομπή ή πόσο σε αγαπάνε. Προτιμώ να κρατάω αυτά από τα social media.

Είχες ανέκαθεν το «σύνδρομο της καλής μαθήτριας»;

Εννοείται! Και της καλής μαθήτριας και της καλής κόρης και του καλού παιδιού γενικά…

Φταίει το ότι, ακολουθώντας τα επαγγελματικά βήματα του πατέρα σου, ένιωθες ότι έπρεπε να του αποδείξεις κάτι;

Ο κόσμος θεωρεί ότι πρέπει να ήταν δύσκολο να είμαι κόρη του Φρέντυ Γερμανού, αλλά ήταν πολύ πιο δύσκολο να είμαι κόρη της Εριέττας Μαυρουδή. Οι απαιτήσεις που είχε η μητέρα μου από μένα και αυτά που προσδοκούσε εκείνη –και όχι ο πατέρας μου– είναι που με έχουν καταπιέσει περισσότερο στη ζωή μου. Στο μυαλό της μαμάς μου έπρεπε να είμαι τέλεια μαθήτρια, να μιλάω πέντε γλώσσες, να είμαι η καλύτερη στο μπαλέτο… Όλο αυτό με άγχωνε τόσο πολύ, που γύρω στα 18 έγινε η έκρηξη.

Πώς εκφράστηκε τότε η «επανάστασή» σου;

Με καλούσε για φαγητό η μαμά μου –εκείνη η υπέροχη γυναίκα που φορούσε μόνο Λουκία και άκουγε κλασική μουσική– κι εγώ εμφανιζόμουν με αρβύλες, αμπέχονο και τσάντα από το Μοναστηράκι μόνο και μόνο για να δω την έκφρασή της, να δω να καταρρέει ο κόσμος της μπροστά μου. Κάπως έτσι, ξεκίνησε η επανάσταση, η οποία κράτησε αρκετά χρόνια, μέχρι να ανακαλύψουμε τις ισορροπίες μας.