Χώρες και πολιτισμός, τι ενώνει και τι χωρίζει Ελλάδα και Γεωργία
Η Εθνική μας ομάδα, έκανε το πρώτο «θαύμα» και πάει για το επόμενο. Κόντρα στο Καζακστάν, τα έκανε όλα σωστά ή για να το πούμε καλύτερα, δεν έκανε τίποτα λάθος και με μια Ευρωπαϊκή 5αρα, πήρε την πρόκριση για τον τελικό της επόμενη φάσης στο Nations League. Η αρμάδα του Πογιέτ, αρχίζει να θυμίζει μια εθνική παλιά, μια εθνική με χαρακτήρα και τόλμη, κάτι που τόσο πολύ μας είχε λείψει. Είναι έτοιμη και πιο «διψασμένη» από ποτέ για να «πέσει» στην κρίσιμη μάχη με την χώρα της Γεωργίας, και τους... αστέρες της, και είμαστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρει.
Μια ματιά αρκεί, για να δούμε τι πραγματικά εστί Γεωργία. Ίσως δεν έχει το ανάλογο ταλέντο με αυτό της εθνικής μας στο χορτάρι αλλά έχει και τα τυχερά της! Ποιο όμως το βίο, η πολιτεία της και η ιστορία της. Μήπως τελικά όντως υπάρχουν πιο πολλά που μας χωρίζουν παρά που μας ενώνουν με την «αντίπαλη» χώρα;
Η «γενέτειρα» του Στάλιν και η Ευρωπαϊκή Ένωση
Η Γεωργία, είναι σχετικά μια μικρή χώρα, βρίσκεται στο όριο της Ευρώπης - Ασίας και συγκαταλέγεται ανάμεσα στις χώρες του Καυκάσου, δηλαδή σε εκείνες που χωρίζονται και στις δύο ηπείρους αντίστοιχα. Αν και είναι κράτος μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης, του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), του Eurocontrol, του Οργανισμού για τη Δημοκρατία και την Οικονομική Ανάπτυξη (GUAM), και του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας του Ευξείνου Πόντου (ΟΣΕΠ), δεν έχει ενταχθεί ακόμη στο ΝΑΤΟ, φιλοδοξώντας το ωστόσο για την συνέχεια. Θεωρείται πολιτιστικά, πολιτικά και ιστορικά Ευρωπαϊκό κράτος. Ο πληθυσμός της ανέρχεται σε λιγότερους από 4 εκατομμύρια, συγκεκριμένα 3.736.400, και η συντριπτική πλειοψηφία τους, αντικατοπτρίζεται από Χριστιανούς Ορθόδοξους, ενδεικτικά το 84% τη στιγμή που η χώρα μας αποτελείται από το 97%. Το υπόλοιπο 10% είναι μουσουλμάνοι ενώ το 4% χριστιανοί μονοφυσίτες. Συνορεύει με την Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν, την Ρωσία και την Αρμενία.
Ο Ιωσήφ Στάλιν, ηγέτης της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, και ο μπροστάρης της αντίστασης της Σοβιετικής Ένωσης στην έφοδο από τις ένοπλες δυνάμεις της Γερμανίας, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γεωργία στην πόλη Γκόρι. Υπήρξε μια τεράστια μορφή για όλη την Σοβιετική Ένωση, ενώ μάλιστα οι μαρτυρίες κάνουν λόγο ότι μέσω αυτού, διαμορφώθηκε το τελικό πεδίο της μεταπολεμικής Ευρώπης αλλά και σε σημαντικό βαθμό του υπόλοιπου κόσμου.
Πολιτική (και) διαφθορά
Η χώρα της Γεωργίας, είναι αυτό που λέμε πολιτικά αναβαθμισμένη μέχρι την επόμενη διαφθορά της. Η «επικείμενη» αντίπαλος στο χορτάρι, μόνο δημοκρατική δεν θα μπορούσες να την πεις. Πολίτευμα της ορίζεται η αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία, ενώ ο Πρόεδρος της, ορίζεται ως ο απόλυτος αρχηγός του κράτους, με τον Πρωθυπουργό ως αρχηγό της κυβέρνησης. Στα ηνία της προεδρίας βρίσκεται για πρώτη φορά γυναίκα στην χώρα, η Σαλομέ Ζουραμπισβίλι, από το 2018, ενώ Πρωθυπουργός της είναι ο Ηρακλί Κομπαχίτζε.
Πριν την επανάσταση των Ρόδων την χρονολογία 2003, θεωρούνταν μια από τις πιο διεφθαρμένες χώρες παγκοσμίως, μετέπειτα της ειρηνικής εσωτερικής επανάστασης ξεκίνησα οι μεταρρυθμίσεις και η κατάσταση κάπως, ισορρόπησε. Ενδεικτικό το γεγονός, ότι το το 2010, η Διεθνείς Διαφάνεια, ανακήρυξε την Γεωργία, ως την χώρα με το «καλύτερο πολέμιο διαφθοράς στον κόσμο» ενώ δύο χρόνια αργότερα ήρθε και η διάκριση από την Παγκόσμια Τράπεζα, σημειώνοντας ότι η Γεωργία είναι η μοναδική χώρα του κόσμου, όπου έχει επιτύχει στην καταπολέμηση της εσωτερικής διαφθοράς σημειώνοντας ότι «η εμπειρία της Γεωργίας δείχνει ότι ο φαύλος κύκλος της ενδημικής διαφθοράς μπορεί να σπάσει και, με κατάλληλες και αποφασιστικές μεταρρυθμίσεις, να μετατραπεί σε έναν ενάρετο κύκλο». Ωστόσο, η εξάλειψη δεν έχει σβήσει σε πλήρες βαθμό, χρίζοντας ακόμη αρκετής βελτίωσης. Το 2017, ήρθε το Συμβούλιο της Ευρώπης για να κάνει τρανταχτό αυτό το γεγονός. Παρατηρώντας, ότι αν και υπάρχει «εξασθενισμός» η πολιτεία και συγκεκριμένα η κυβέρνηση, δημιουργεί ένα καθεστώς «πελατειακού συστήματος», όπου προσπαθεί, η εκάστοτε εξουσία να δημιουργήσει εξωτερικούς πόρους ως προς το συμφέρον της και για την παραμονή της στην εξουσία.
Ανεξαρτησία και ανθρώπινα δικαιώματα
Η Γεωργία, ανέκαθεν επέβαλλε «σκληρούς» κανονισμούς τόσο όσον αναφορά την ελευθερία των ατόμων αλλά και τις επιλογές τους. Δεν είναι μάλιστα κρυφή και η τεράστια «κόντρα» που έχει αναπαραχθεί ανάμεσα στους Γεωργιανούς ακτιβιστές που πολλάκις έρχονται σε ρήξη με την εκάστοτε κυβέρνηση. Η «σκληρή» αντιμετώπιση του κράτους, είναι ένα συχνό φαινόμενο. Το 2011, οι κυβερνόντες της χώρας επικρίθηκαν για χρήση υπερβολικής βίας, εναντίον των ακτιβιστών, με δακρυγόνα και σφαίρες από καουτσούκ, σε παρέλαση των δεύτερων για την ημέρα ανεξαρτησίας της χώρας.
Παράλληλα, η διατήρηση των σκληρών ποινών είναι ακόμη ένας λόγος για συχνές «πυροδοτήσεις» στην χώρα. Η ρητή και μάλιστα αυστηρή απαγόρευση των ναρκωτικών ακόμη και για χρήση μαριχουάνας, φέρνει βαριές και πολυετές ποινές.
Πολιτισμός και Μνήμες
Η Γεωργία, εμπεριέχει το δικό της αλφάβητο το οποίο δημιουργήθηκε, το 3ο αιώνα π.Χ. Η μοναδική χρήση του δε, σε συνδυασμό με την γλώσσα, της έχουν δώσει μια μοναδική εθνική ταυτότητα η οποία ήταν λόγος που δεν «ξεθώριασε» στους περιόδους ξένης κατοχής. Ο καλλιτεχνικός τομέας είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των Γεωργών. Το θέατρο, ο κινηματογράφος η παραδοσιακή μουσική και γενικότερα οι τέχνες, χαρακτηρίζουν την γενέτειρα της Γεωργίας και τους ντόπιους, διατηρώντας την αρχαία και μακρά τους παράδοση από γενιά σε γενιά.
Ευαγγελία Φάκα
