Γάζα: «Θέλω να τους χορτάσω» - Παλαιστίνιοι ξανασμίγουν με τους δικούς τους σε τοπίο καταστροφής
Μια λαοθάλασσα εκτοπισμένων Παλαιστινίων επιστρέφει στη Γάζα ύστερα από 15 μήνες πολέμου.
Η Ουμ Αλί Μουχεϊσέν διέσχισε σχεδόν τρέχοντας τον δρόμο όταν είδε την κόρη και τα εγγόνια της ύστερα από 15 μήνες που ήταν χώρια λόγω του πολέμου στη Γάζα, αγκαλιάζοντάς τους σφιχτά καθώς οι Παλαιστίνιοι ξαναβρίσκονται με τους αγαπημένους τους ύστερα από την κατάπαυση πυρός.
Η επανένωσή τους ήταν μια από τις πολλές που γίνονται στη βόρεια Γάζα, όπου εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένοι επιστρέφουν από τον νότο και αναζητούν μέλη των οικογενειών τους που έχουν επιζήσει καθώς και ό,τι έχει απομείνει από τα σπίτια τους.
«Θέλω να τους αγκαλιάσω. Θέλω να τους χορτάσω. Δεν τους έχω δει για 15 μήνες. Μου λείπουν τόσο, τόσο πολύ», δήλωσε η Μουχεϊσέν.
Η ίδια περίμενε από το πρωί στον πρώτο κυκλικό κόμβο μετά το σημείο ελέγχου προς το βόρειο τμήμα της Γάζας για να δει την κόρη της, τη Σουάντ Αταλάχ, μαζί με τον γαμπρό της και τα δύο εγγόνια της.
Όλοι γύρω της βρίσκονταν σε κίνηση. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά περπατούσαν με σακίδια στην πλάτη ή σάκους στα χέρια. Κάποιοι έσπρωχναν καρότσια γεμάτα με βαλίτσες και τσάντες.
«Ο χωρισμός είναι σκληρός και η αναμονή σκληρότερη»
Στο σημείο ελέγχου, οχήματα έκαναν ουρά για χιλιόμετρα για να επιστρέψουν στον βορρά. Ο κυκλικός κόμβος είναι ένα συνηθισμένο σημείο για τέτοιου είδους συναντήσεις. Με την τηλεφωνική επικοινωνία να είναι δύσκολη και το σήμα του ίντερνετ πολύ ασθενές, είναι εύκολο σημείο για να κανονίσει κάποιος να συναντηθεί εκεί.
«Ο χωρισμός είναι σκληρός και η αναμονή σκληρότερη. Τους περιμένω από το πρωί. Η αναμονή είναι δύσκολη, πολύ δύσκολη», δήλωσε η Μουχεϊσέν.
Η κόρη της, η Αταλάχ, έφυγε με την οικογένειά της στην αρχή του πολέμου, όταν οι νοτιότερες περιοχές στη Γάζα θεωρούνταν πιο ασφαλείς.
Αν και ο βορράς συνέχισε να πλήττεται πιο σκληρά, η ισραηλινή εκστρατεία δεν άφησε αλώβητη ούτε μια γωνιά στη Λωρίδα της Γάζας και οι περισσότερες οικογένειες αναγκάστηκαν να μετακινηθούν πολλές φορές καθώς οι βομβαρδισμοί κατέστρεφαν ολοένα και μεγαλύτερες εκτάσεις του θύλακα.
«Θα ζήσουμε σε σκηνή, αλλά έμειναν ζωντανοί»
«Περιμένω 15 μήνες να φύγω από τον νότο. Η οικογένειά μου, οι αδελφές μου, η οικογένειά μου, τα πάντα, τα σπίτια μας, όλοι είναι εδώ, όλοι είναι στον βορρά, μετανιώνω για την ημέρα που εγκατέλειψα τον βορρά για τον νότο. Περίμενα νύχτα με τη νύχτα, ώρα με την ώρα», δήλωσε η Αταλάχ.
Παρά την ανακούφιση που ξανασυναντήθηκαν, τα ερειπωμένα κτίρια στο βάθος δείχνουν πόσο δύσκολη θα είναι η ανάκαμψη της οικογένειας. Το οικογενειακό σπίτι ήταν ένα από τα πολλά που καταστράφηκαν στους βομβαρδισμούς και τώρα όλοι θα ζουν σε σκηνή, δήλωσε η Μουχεϊσέν.
«Η καταστροφή δεν είναι το πρόβλημα. Το σημαντικό είναι έμειναν ζωντανοί, δόξα τω Θεώ. Θα ζήσουμε σε σκηνή. Το σημαντικό είναι ότι όλοι είναι ζωντανοί», είπε.
