Φρόιντ: Ο ρόλος του σκύλου του στις συνεδρίες - Τι πίστευε ο πατέρας της ψυχανάλυσης για τα ζώα

Ο σκύλος αποτελεί χωρίς καμία αμφιβολία έναν, αν όχι τον καλύτερο, από τους φίλους του ανθρώπου. Πολλοί φιλόσοφοι, ψυχολόγοι και επιστήμονες προσπάθησαν να αποκρυπτογραφήσουν αυτή την ιδιαίτερη σχέση, με τη συμβολή του τεράστιου Σίγκνμουν Φρόιντ σε αυτή σίγουρα να έχει την τιμητική της. 

Ο πατέρας της ψυχανάλυσης όπως αναφέρει ο γιος του, Μάρτιν Φρόιντ, υπήρξε κατηγορηματικά σκυλόφιλος. «Γνώρισε την συντροφιά των κατοικίδιων σε σχετικά μεγάλη ηλικία αλλά το δέσιμο του ήταν εξαιρετικά ιδιαίτερο. Η οικογένειά μου, και ο πατέρας μου κατηγορηματικά, είχαν γίνει ασυνείδητα σκυλόφιλοι», αναφέρει ο Μάρτιν. 

Ο Φρόιντ είχε αδυναμία στα σκυλιά Τσόου Τσόου, ράτσα με καταγωγή από τη βόρεια Κίνα, ενώ και η σύντροφος του, Άννα Φρόιντ είχε το δικό της τετράποδο φίλο, έναν Γερμανικό Ποιμενικό που ονομαζόταν Γουλφ.

Το αγαπημένο κατοικίδιο και η κίνηση που σηματοδοτούσε το τέλος της συνεδρίας

Ο αγαπημένος σκύλος του Φρόιντ ήταν η Τζόφι η σκυλίτσα που δεν έφευγε ποτέ από το πλευρό του ακόμη και όταν έβλεπε ασθενείς.

Δεδομένου ότι το συμβουλευτικό δωμάτιο του Φρόιντ βρισκόταν στο σπίτι της οικογένειας, τα σκυλιά ήταν πάντα παρόντα. Έτσι, είτε λάτρης των σκύλων είτε όχι, ένας ασθενής του Φρόιντ, ήταν συνηθισμένος στην ήσυχη παρουσία του γούνινου Τσόου στην αίθουσα συμβούλων, ενώ γινόταν η ανάλυσή τους.

Εκτός αυτού ο Φρόιντ ισχυρίστηκε ότι δεν χρειάστηκε να κοιτάξει ποτέ το ρολόι του κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας, καθώς όταν η Τζόφι σηκωνόταν και χασμουριόταν σήμαινε ότι η ώρα της συνεδρίας είχε τελειώσει και... δεν άργησε ποτέ.

Η «καραντίνα» της Λουν και οι τελευταίες μέρες του Σίγκνμουν

Ο τελευταίος σκύλος στη ζωή του ψυχαναλυτή ήταν η Λουν, αδερφή της Τζόφι που είχε υιοθετήσει η Ντόροθι Μπερλινγκέιμ, ψυχοθεραπευτής και η αγαπημένη της Άννα Φρόιντ, από τον Αυστριακό γιατί η Τζόφι... δεν μπορούσε να ανεχτεί αντίπαλο. Όταν εκείνη άφησε την τελευταία της πνοή στις 14 Ιανουαρίου του 1937, ο Φρόιντ ζήτησε πίσω την Λουν για να καλύψει το κενό. 

Ωστόσο, η ιστορία της Λουν είναι ίσως και πιο εντυπωσιακή από αυτή της Τζόφι. Το 1938, λόγω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η οικογένεια αναγκάστηκε να μετακομίσει στο Λονδίνο, με το Τσόου του Σίγκνμουν να μπαίνει σε «καραντίνα». Αυτή διήρκησε ένα ολόκληρο εξάμηνο με την επιστροφή της στο σπίτι της οικογένειας να αποτελεί θέμα συζήτησης ακόμα και από την Daily Mail, που κάλυψε το γεγονός.

Η Λουν είχε γίνει, ήδη, πρωτοσέλιδο στο παρελθόν, όταν ο Φρόιντ επισκέφτηκε για πρώτη φορά το κατοικίδιό του στη περιοχή του Λονδίνο, βόρειο Κένσινγκτον, νωρίτερα μέσα στη χρονιά. Ήδη, ο Αυστριακός ψυχαναλυτής είχε αρχίσει να ταλαιπωρείται αρκετά από τον καρκίνο αλλά πάρα την επιβαρυμένη κατάσταση της υγείας του δεν παρέλειπε να την επισκέπτεται.

Όταν η Λουν είχε επιστρέψει πλέον στο σπίτι και η κατάσταση του Φρόιντ γινόταν όλο και χειρότερη, η σκυλίτσα τον απέφευγε γιατί όπως αναφέρει ο ίδιος «λόγω της έντονης οσμής από τη μόλυνση του πρόσωπό του από τον καρκίνος που είχε χτυπήσει τη γνάθο και το σαγόνι του είχε νεκρώσει». Ωστόσο, ο ίδιος δεν την κατηγόρησε ποτέ...