Φραγκούλης για Χατζιδάκι: «Τι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει μαζί αν δεν είχε ντραπεί να μου μιλήσει»
Ο καλλιτέχνης μίλησε και για την αδυναμία στη θεία του, που τον μεγάλωσε σαν μάνα όταν μετανάστευσε από την Αφρική στην Ελλάδα.
Ο Μάριος Φραγκούλης, που θα εμφανισθεί 23 και 24 Φεβρουαρίου στο θέατρο Παλλάς στο πλαίσιο των συναυλιών «Πρώτη Φορά» με την Ελευθερία Αρβανιτάκη μίλησε για τις μνήμες των παιδικών του χρόνων αλλά και για το αναμφισβήτητο ταλέντο του.
«Γεννήθηκα στην Νότιο Ροδεσία, τη σημερινή Ζιμπάμπουε στην Αφρική. Η μητέρα μου ήταν Κερκυραία κι ο πατέρας μου Κασσιώτης, δεύτερης ή τρίτης γενιάς Έλληνας στην Αφρική. Θυμάμαι που παίρναμε το τρένο και πηγαίναμε μέχρι τη Νότιο Αφρική, για να επισκεφτούμε συγγενείς» εξομολογήθηκε στο περιοδικό «Grace».
Πώς ανακάλυψε το ταλέντο του για την μουσική; «Λίγο πριν τα πέντε, μετανάστευσα στην Αθήνα με τη θεία μου και τον άνδρα της. Αυτοί έγιναν οι γονείς μου. Η θεία μου η Λούλα λάτρευε την κλασική μουσική. Η μαμά μου αγαπούσε τον Καζαντζίδη αλλά η αδερφή της λάτρευε τον Χατζιδάκι - τα δύο άκρα! Ο παππούς μου είχε επίσης καλλιτεχνική φλέβα: έπαιζε κιθάρα και έκανε καντάδα στα καντούνια της Κέρκυρας, κάτω από τα παράθυρα όμορφων γυναικών. Γενικά, η κερκυραϊκή καταγωγή με βοήθησε πολύ, αφού έχουμε μια τόσο δυνατή και πολυμορφική μουσική κουλτούρα» εξηγεί.
Και αποκάλυψε κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί: «Όταν έπαιζα στους Αθλίους, είχε έρθει να με δει ο Μάνος Χατζιδάκις με τον γιο του, τον Γιώργο. Είχαν ακούσει ότι έπαιζε ένας Έλληνας στο West End και δεν ήθελαν να το χάσουν. Εγώ αυτό το έμαθα χρόνια μετά, αφού είχε πεθάνει ο Χατζιδάκις. Συνεργαζόμουν τότε με τον Γιώργο και μου είχε πει πως είχαν έρθει να με δουν. Ήμουν σε σοκ. Ήταν πάντα όνειρό μου να γνωρίσω τον Χατζιδάκι, έναν συνθέτη που η μουσική του ακουγόταν πάντα στο σπίτι μας και που αργότερα ερμήνευσα τόσα σπουδαία κομμάτια του. Ρώτησα τον γιο του γιατί δεν ήρθαν αργότερα στα καμαρίνια. Μου είπε ότι στον πατέρα του άρεσε πολύ η παράσταση αλλά ντρεπόταν να έρθει να μιλήσει. Φαντάσου, να είσαι ο Χατζιδάκις και να ντρέπεσαι. Τι να ντραπεί; Έναν πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη; Τόσο ταπεινός καλλιτέχνης ήταν. Συχνά πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται τι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει μαζί, αν εκείνο το βράδυ είχε έρθει να μου μιλήσει».
