Φραγκούλης: Πώς βίωσε την εγκατάλειψη από τους γονείς του - Τι είπε για τη Ρένα Βλαχοπούλου [vids]

Σε απολογισμό της έως τώρα πορείας του στο καλλιτεχνικό στερέωμα, προέβη ο διεθνούς φήμης καλλιτέχνης, Μάριος Φραγκούλης, ο οποίος με μια εκ βαθέων συνέντευξη έκανε ποδαρικό στην εκπομπή «Αυτός και ο άλλος» με τους Θοδωρή Βαμβακάρη και Τάκη Γιαννούτσο, στην ΕΡΤ. Ο τενόρος ξεδίπλωσε τα σχέδιά του για το μέλλον, μεταξύ των οποίων και η πρώτη συνεργασία του με τη μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού, Μαρινέλλα.

Μίλησε για τα παιδικά του χρόνια, τις θείες του, Ρένα Βλαχοπούλου και Μάγια Μελάγια, τις πρώτες αναμνήσεις του από την Αφρική και το μεγάλο πλήγμα της εγκατάλειψης από τους γονείς του, σε μια άγνωστη, ακόμα γι’ αυτόν, Ελλάδα.

«Η θεία Ρένα αυτό που ήταν στις ταινίες ήταν και στη ζωή της. Ήταν τρομερά ευχάριστος άνθρωπος, έκανε τις γκριμάτσες της, τα αστεία της πάντα. Είχε τρομερή ενέργεια, τρομακτική ενέργεια. Ήμουν μικρός και είχα πάει να της πω τα κάλαντα και μου έδωσε ένα δίφραγκο. Μου είπε “από εμένα δεν θα βγάλεις ποτέ λεφτά, τα λεφτά θα τα βγάλεις μόνος σου, θα δουλέψεις πάρα πολύ στη ζωή σου. Σε εμένα θα έχεις τροφή, στέγη και οικογενειακή ασφάλεια, αλλά τα χρήματα θα τα βγάλεις μόνος σου», ανέφερε, αρχικά, ο ίδιος.

«Ήταν πολύ μεγάλο μάθημα. Το βρήκα λίγο παράξενο και είπα γιατί δεν μου έδωσε δεκάρικο, αλλά υπήρχε λόγος. Ήταν "σφιχτή", αλλά έτσι όπως τη γνώρισα αργότερα, δηλαδή είχε έρθει και στη δραματική σχολή, όταν ήμουν στο Λονδίνο… Ποτέ δεν με άφησε να βάλω το χέρι στην τσέπη, όταν βγαίναμε έξω να φάμε παρέα πάντα κερνούσε. Αυτό πιστεύω ότι ήταν και το σωστό. Δηλαδή όταν έχεις ένα νέο παιδί πρέπει να του μάθεις κάποια πράγματα. Στη συγκεκριμένη φάση, ήταν ένα μάθημα που έπρεπε να μάθω εγώ μικρός» συμπλήρωσε.

Στη συνέχεια, ο Μάριος Φραγκούλης θυμήθηκε τις κορυφαίες στιγμές του στη σκηνή, σε μια πορεία που ξεκίνησε από τα μιούζικαλ και συνεχίστηκε στην όπερα και περιέγραψε δυσκολίες και περιστατικά μιας συναρπαστικής ζωής, μοιρασμένης ανάμεσα σε Αμερική και Ευρώπη.

Ακόμη, μίλησε με ειλικρίνεια για την αίσθηση της μοναξιάς που τον ακολουθεί, ιδίως στα μεγάλα ταξίδια του σε όλο τον κόσμο, και μοιράστηκε την επιθυμία του να υιοθετήσει ένα παιδί, γιατί, όπως είπε χαρακτηριστικά: «θα έδινα τον καλύτερο εαυτό μου, γιατί κι εγώ κατά κάποιο τρόπο υιοθετημένο παιδί ήμουν».