Φάμελλος: Χάσαμε τον πατέρα μου σε εργατικό ατύχημα - Η πιο δύσκολη περίοδος
Τη δύσκολη παιδική ηλικία μετά τον χαμό του πατέρα του σε εργατικό δυστύχημα μίλησε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος, στο One Channel.
«Οι γονείς μου γνωρίστηκαν στην Αθήνα. Εκεί γεννήθηκα και εγώ και ο αδελφός μου ο Μανώλης. Σε πολύ μικρή ηλικία μετακομίσαμε στο Αγρίνιο. Ο πατέρας μου δούλευε γεωτρυπανιστής στο φράγμα του Καστρακίου. Στον Αχελώο. Και μετά, πολύ μικροί, πήγαμε Θεσσαλονίκη, για να πάμε σχολείο. Η παιδεία μου είναι στη Θεσσαλονίκη», είπε αρχικά στον Μάνο Νιφλή και στην εκπομπή «Στιγμές» περιγράφοντας εν συντομία τη διαδρομή της οικογένειας του.
Το θανατηφόρο ατύχημα
«Ήμασταν μια οικογένεια, η οποία είχε πολύ μεγάλη σχέση με την τεχνική παραγωγή λόγω του μπαμπά. Πολύ μεγάλη σχέση με τη μουσική. Ο μπαμπάς επίσης, έπαιζε μπουζούκι. Επέμενε και πήγαμε με τον αδελφό μου (σ.σ: Μανώλη Φάμελλο) σε σχολή μουσικής από πολύ μικροί, έτσι μπήκαμε. Με πολύ μεγάλη αγάπη και της μητέρας μας και του πατέρα μας για τους τόπους τους. Εμείς αγαπήσαμε από πολύ μικροί και τους συγγενείς και τους τόπους μας», πρόσθεσε στη συνέχεια.
«Είχαμε μια μεγάλη ατυχία, γιατί ο μπαμπάς είχε ένα θανατηφόρο ατύχημα, εργατικό, τον χάσαμε μικροί και οφείλουμε πάρα πολλά στη μητέρα μας. Εγώ ήμουν 14-15 χρονών και ο Μανώλης 12 περίπου. Οφείλουμε πάρα πολλά στην μητέρα μας και είναι πολύτιμο που την έχουμε μαζί μας. Στην Θεσσαλονίκη μένει. Μαζί μου. Γιατί ο Μανώλης μένει στην Αθήνα», ανέφερε στη συνέχεια.
«Ήταν δύσκολη περίοδος από τη στιγμή που έφυγε ο πατέρας μας, τώρα το βλέπω εκ των υστέρων. Το βλέπω τώρα, σαν εξωτερικός παρατηρητής. Μας βοήθησε όλη η υπόλοιπη οικογένεια. Αλλάξαμε προσωπικότητες και εγώ και ο Μανώλης. Οι γονείς μας και οι παππούδες μας, μας είχαν μάθει αυτό το πράγμα που στην Ελλάδα λέμε προκοπή, να δουλεύεις και να είσαι τίμιος να φτιάχνεις πράγματα και να προχωράς. Αυτή την αίσθηση του καθήκοντος, της προόδου την έχουμε. Η οικογένεια πέρασε έναν πάρα πολύ μεγάλο κλονισμό όταν χάθηκε ο πατέρας. Ούτε το σπίτι μας δεν είχαμε, μέναμε σε ενοίκιο και η μητέρα μου τα κατάφερε όλα αυτά. Βγήκε και να δουλέψει και να είναι όλα ταυτόχρονα».
