Ένα… φάντασμα πλανάται πάνω από το Μαξίμου

Είναι γνωστή πλέον η ατάκα των απανταχού Μαρξιστών ανά την υφήλιο, περί ενός…φαντάσματος που πλανάται πάνω από τη Ευρώπη. Τα χρόνια πέρασαν και τα όσα προέβλεπε το κομμουνιστικό μανιφέστο, μπήκαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας μαζί με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και των σοσιαλιστικών δημοκρατιών που αποτελούσαν τους δορυφόρους της. Σήμερα πάνω από την Ευρώπη πλανώνται άλλου τύπου φαντάσματα που δεν είναι της παρούσης να τα αναλύσουμε.

Στο σημερινό μας σημείωμα, θα ασχοληθούμε περισσότερο με ένα …φάντασμα που πλανάται πάνω από το Μαξίμου και δεν είναι άλλο από αυτό του Εμμανουέλ Μακρόν. Και μπορεί στην κυβέρνηση να το…ξορκίζουν ως άλλοι Ghostbusters , υποστηρίζοντας ότι δεν έχει καμία σχέση το αποτέλεσμα στη Γαλλίας, αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η για να ακριβολογώ, σχεδόν δεν είναι έτσι, καθώς μια σειρά από χαρακτηριστικά δείχνουν περισσότερες ομοιότητες παρά διαφορές, και αυτό είναι που πρέπει να απασχολήσει την κυβέρνηση.

Ο Πρόεδρος Μακρόν δεν είχε ορατό πολιτικό αντίπαλο. Έπαιζε στην κυριολεξία μόνος του, καθώς από τη μια υπήρχε η ακροδεξιά της Λεπέν, που τρόμαζε μεν αλλά δεν απειλούσε την κρίσιμη στιγμή, και από την άλλη μια αριστερά που δεν έπειθε ως εναλλακτική λύση. Στρατηγικά ο Μακρόν είχε αντίπαλό του τα προβλήματα των Γάλλων, την ώρα που η αποχώρηση των Βρετανών από την ΕΕ και τα προβλήματα των Γερμανών αναδείκνυαν τον Γάλλο Πρόεδρο ως τον μεγάλο παίκτη της Ευρώπης. Παράλληλα η ανάθεση στο Παρίσι των Ολυμπιακών Αγώνων του έδινε το…κάτι παραπάνω στο αφήγημα που είχε για την Γαλλία του Μακρόν. Όλα αυτά έκαναν τον Γάλλο Πρόεδρο να προκαλέσει την κοινωνία και να προσφύγει πρόωρα στις κάλπες. Τα αποτελέσματα γνωστά και σηματοδότησαν την αρχή του τέλους για τον Γάλλο Πρόεδρο.

Τα γράφουμε αυτά γιατί, αλήθεια είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει αντίπαλο. Κασσελάκης και Ανδρουλάκης δεν έχουν πείσει, ότι μπορούν να γίνουν οι πρωθυπουργοί της επόμενης ημέρας. Τα κόμματα τους δοκιμάζονται πολλαπλώς και σε πολλά επίπεδα. Αλλά αυτό δεν αρκεί για να διώξει το…φάντασμα που πλανάται πάνω από το Μαξίμου, μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Το πολιτικό κεφάλαιο του πρωθυπουργού, αρχίζει να καταναλώνεται. Το ερώτημα που κυριαρχεί είναι εάν μπορεί πλέον να κάνει πολιτικό λίφτινγκ ή όχι, ώστε το φάντασμα μιας ήττας από τον…κανένα να ξορκιστεί. Και για αυτό πλέον δεν φτάνει μόνο το πρόσωπο, αλλά κυρίως οι πολιτικές, χωρίς αλαζονείες και χωρίς αυθεντίες…