Η μοίρα που ξαναφέρνει Έλληνες (και μη) στρατιώτες στο Βερολίνο αλλά διχασμένους

Την εβδομάδα που διανύουμε, το Βερολίνο στρέφει πάνω του τα βλέμματα ολόκληρης της μπασκετικής Ευρώπης και συγκεκριμένα το διάστημα 24 με 26 Μαΐου, όταν και θα λάβει χώρα το μεγάλο ραντεβού της κορυφαίας διοργάνωσης. Το EuroLeague Final Four είναι προ πυλών και μεταξύ άλλων χαρακτηρίζεται από συγκυρίες που γεννούν συμπτώσεις και περίεργα παιχνίδια της μοίρας, από αυτά που εξιτάρουν και δίνουν μια έξτρα διάσταση στα αμιγώς αγωνιστικά δρώμενα.

Η γερμανική πρωτεύουσα θα συγκεντρώσει τον Παναθηναϊκό AKTOR, τον Ολυμπιακό, την Φενέρμπαχτσε και την Ρεάλ Μαδρίτης με φόντο το βαρύτιμο τρόπαιο της «Γηραιάς Ηπείρου», με την καθεμία ομάδα να έχει μερικές ιστορίες που κουβαλάει στο δρόμο για την προσπάθεια κατάκτησης της κορυφής.

Μια ιστορία που ενώνει τους «αιωνίους» αλλά και τη Φενέρμπαχτσε, με μπόλικο... γαλανόλευκο άρωμα

Ουκ ολίγοι Έλληνες διεθνείς θα δώσουν μάχη στην γερμανική πρωτεύουσα. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν να θυμούνται την τελευταία τους επίσκεψη στην «Uber Arena» (σ.σ. μέχρι πρότινος «Mercedes Benz Arena») στο πλαίσιο τελικής φάσης μιας μεγάλης διοργάνωσης. Ο λόγος για τους Κώστα Σλούκα, Ιωάννη Παπαπέτρου, Κώστα Αντετοκούνμπο του Παναθηναϊκού AKTOR, τους Κώστα Παπανικολάου, Γιαννούλη Λαρεντζάκη, Μιχάλη Λούντζη του Ολυμπιακού και τους Νικ Καλάθη, Τάιλερ Ντόρσεϊ και Γιώργο Παπαγιάννη της Φενέρμπαχτσε.

Πώς συνδέονται όλοι οι προαναφερθέντες μεταξύ τους; Μα φυσικά με την Εθνική ομάδα και δυστυχώς με την μεγάλη πίκρα κατά την οποία το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είχε «λυγίσει» από την οικοδέσποινα Γερμανία στα προημιτελικά με 107-96 «σβήνοντας» το όνειρο επιστροφής στα μετάλλια. Επρόκειτο για ένα σύνολο που είχε όλα τα φόντα να πατήσει σε σκαλί εκείνου του βάθρου, έχοντας επίσης στο δυναμικό του, εκτός των Ευρωλιγκάτων παικτών, τους Γιάννη και Θανάση Αντετοκούνμπο.

Πλέον, τα έφερε έτσι η μοίρα προκειμένου δύο χρόνια μετά, οι «στρατιώτες» να διχαστούν για χάρη των συλλόγων τους και να αναζητήσουν μια προσωπική εξιλέωση στην Euroleague με τα πράσινα ή τα ερυθρόλευκα ή τα κίτρινα χρώματα, για όσα υπέστησαν από κοινού με τα γαλανόλευκα χρώματα.

Οι ξένοι «δικοί μας» διεθνείς που έχουν τον ίδιο στόχο

Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί πως έχουμε εξίσου αρκετούς «δικούς μας» διεθνείς από άλλες χώρες που έχουν αποκομίσει κατά κύριο λόγο πικρές αναμνήσεις και θέλουν να τις απαλύνουν με συλλογική επιτυχία φέτος. Τέτοιος είναι ο Μουσταφά Φολ του Ολυμπιακού που είχε φτάσει στον τελικό με τη Γαλλία αλλά αρκέστηκε στο αργυρό μετάλλιο ένεκα... Ισπανίας. Ανάλογες περιπτώσεις ακούν στα ονόματα των Μάριους Γκριγκόνις και Ίγκνας Μπραζντέικις, με τους νυν Λιθουανούς περιφερειακούς του Παναθηναϊκού AKTOR και του Ολυμπιακού αντίστοιχα να είχαν μείνει εκτός οκτάδας τότε εξαιτίας της ήττας από τους Ισπανούς.

Σίγουρα το εν λόγω τουρνουά θα ήθελε να ξεχάσει και ο Νίκολα Μιλουτίνοβ ο οποίος δεν κατάφερε με την Σερβία να προσπεράσει το εμπόδιο της Ιταλίας στη φάση των «16» παρά τον τίτλο του φαβορί που έφεραν οι «όρλοβι». Τέλος, μια ακόμα χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί και αυτή του Εργκίν Αταμάν με τον τεχνικό του «τριφυλλιού» να μην ξεχνά την τεράστια ευκαιρία που έχασε σαν οδηγός της Τουρκίας να αποκλείσει τους Γάλλους και να προκριθεί στα προημιτελικά.

Ωστόσο, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις ορισμένων παικτών. Οι γνωστοί μας, δηλαδή, που έχουν να θυμούνται όμορφες αναμνήσεις από το Βερολίνο προ διετίας με τις εθνικές τους και θέλουν να τις επαναλάβουν συλλογικά. Ο λόγος για τους Χουάντσο Ερνανγκόμεθ και Όλεγκ Μπαλτσερόφσκι του ΠΑΟ.

Ο Ισπανός φόργουορντ ήταν καταλυτικός προκειμένου η Ισπανία να κατακτήσει (ένα ακόμα) χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ, γνωρίζοντας τι γεύση έχει η... σαμπάνια νίκης του Βερολίνου. Από την άλλη, ο Πολωνός ψηλός θυμάται την φοβερή πορεία της Πολωνίας που έφτασε στην 4η θέση και πάλεψε για το βάθρο εκείνη χρόνια.