Easy come, easy go
Ο μακαρίτης ο Ρόρυ Γκάλαχερ, σε ένα τραγούδι, που έγινε μάλιστα και μεγάλη επιτυχία λέει κάπου «Easy come, easy go, It's just the way it goes». Είναι αυτό που θα λέγαμε ελληνικά «ανεμομαζώματα – διαβολοσκορπίσματα». Περιγράφει όμως, με αυτές τις λίγες λέξεις πολύ παραστατικά την κατάσταση στον Σύριζα.
Ένα κόμμα, που εκμεταλλεύθηκε μια συγκεκριμένη συγκυρία, πάτησε πάνω σε αυτή, την καλλιέργησε, είπε τα μεγαλύτερα ψέματα που έχουν ακουστεί στην πολιτική ζωή, υποσχέθηκε τα πάντα στους πάντες, εφάρμοσε συστηματικά δολοφονία χαρακτήρων και συνεργάσθηκε με οποίον τον βόλευε την συγκεκριμένη στιγμή .
Αυτός ήταν ο Σύριζα, του Αλέξη Τσίπρα. Ένα κόμμα που ο μόνος στόχος του ήταν η εξουσία, χωρίς να έχει συγκεκριμένο σχέδιο γι' αυτήν. Βασίσθηκε σε θεωρίες ξεπερασμένες από την ζωή και τις εξελίξεις, υποσχέθηκε παράδεισους που για χρόνια είχαν καταρρεύσει σε άλλες χώρες, συνεργάσθηκε με όποιον του έλεγε ναι σε αυτά που ήθελε, άσχετα αν δεν είχε καμμιά σχέση με την ιδεολογία που το ίδιο πρέσβευε.
Τώρα λοιπόν, μερικά χρόνια μετά την άσκηση της εξουσίας, τώρα που ο μέσος Έλληνας κατάλαβε ποιοι είναι αυτοί που τον κυβέρνησαν εκείνα τα χρόνια (και ίσως ακόμα δεν έχει καταλάβει πως γλύτωσε η χώρα τα χειρότερα), τώρα που η συγκολλητική ουσία της εξουσίας και των όσων προσφέρει, όχι απλώς έχει απωλεσθεί, αλλά δεν υπάρχει ούτε καν ως προοπτική, τώρα αρχίζει να ξεφουσκώνει. Και μάλιστα ξεφουσκώνει πιο γρήγορα απ΄ ό,τι φανταζόμαστε, μια και το μπαλόνι αρχίζει και τρυπά από μέσα.
Ο Σύριζα είναι ένα κόμμα, που αυτές τις μέρες έχει μια ακόμα διάσπαση, με την αποχώρηση του κ. Κασσελάκη και των οπαδών του. Ίσως μάλιστα αυτή η αποχώρηση να είναι και η χαριστική βολή στο κόμμα.
Όμως, ο Σύριζα έχει το «παγκόσμιο», θα έλεγα, ρεκόρ, να έχουν προκύψει από αυτόν τα τελευταία χρόνια …πέντε ακόμα κόμματα (Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθέριας, Μέρα 25, Λαϊκή Ενότητα και τώρα kaselistas). Ομολογώ ότι πρόκειται για …ζηλευτό ρεκόρ. Αυτό όμως δείχνει και ποιο είναι τελικά αυτό το κόμμα.
Ένας σχηματισμός που χρησιμοποίησε φράσεις και συνθήματα της αριστεράς, (κάτι που στην χώρα μας «μετράει» σε κάποιο κόσμο), δεν είχε καμμιά συγκροτημένη κυβερνητική πρόταση, δεν είχε κατεύθυνση και κυρίως δεν είχε όριο σε τίποτε…..
Όλα αυτά οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση. Σε ένα κόμμα που διαλύεται με γρήγορους ρυθμούς, κι ας λένε οι σημερινοί υποψήφιοι αρχηγοί πως «ο Σύριζα είναι εδώ».
Όποια και αν είναι η πορεία από εδώ και πέρα, είναι σαφές, πως ο Σύριζα όπως τον ξέραμε, δεν υπάρχει πια. Η πορεία του προς τα ποσοστά που είχε το κόμμα από το οποίο ξεκίνησε και μεταλλάχθηκε, είναι σταθερή και όπως φαίνεται γρήγορη.
Οποιος και αν εκλεγεί αρχηγός του, είναι σαφές ότι δεν μπορεί να ανασυστήσει το κόμμα αυτό.
Όχι μόνον γιατί δεν είχε ποτέ ούτε ιδεολογική, ούτε πολιτική σαφή κατεύθυνση, αλλά και γιατί οι συνθήκες που το γιγάντωσαν, δεν υπάρχουν πια. Το λέει και ο Ρορυ Γκαλαχερ «Ότι έρχεται εύκολα , εύκολα φεύγει, έτσι πάει»….
