Δύσκολη εγκυμοσύνη

Αν προσπαθήσει ο οποιοσδήποτε να ερμηνεύσει την πολιτική μας κατάσταση, δεν μπορεί παρά να διαγνώσει ότι βρισκόμαστε σε βαθιά κρίση. Κάπως έτσι την είχε ορίσει και ο Αντόνιο Γράμσι: «η κρίση έχει να κάνει ακριβώς με το γεγονός ότι το παλιό πεθαίνει, αλλά το καινούργιο δεν μπορεί να γεννηθεί.» Πέρα από κάθε αμφιβολία η κρίση καταγράφεται στην πληθώρα των δημοσκοπήσεων που δείχνει το πολιτικό κατεστημένο να καταρρέει, αλλά και το λεγόμενο «αντισυστημικό» να είναι πολυδιασπασμένο.

Ακόμα και όταν η κυβέρνηση άλλαζε τον εκλογικό νόμο, δεν φαντάζονταν ότι το όριο του 25% ως μπόνους στο πρώτο κόμμα- θα έρχονταν τόσες δημοσκοπήσεις που θα έδειχναν ότι δεν θα το έπιανε.

Ενώ αφάνταστο έμοιαζε ότι το δεύτερο κόμμα θα είναι ζητούμενο και ότι αλλάζει από μέρα σε μέρα ανάμεσα στην αξιωματική αντιπολίτευση και το κόμμα με την μικρότερη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Ο εκλογικός νόμος, με τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα, θα μπορούσε να οδηγούσε σε αποτελέσματα «απλής αναλογικής» αν δεν πιαστεί το 25% από το πρώτο κόμμα. Ή αν συνασπισμός κομμάτων συγκέντρωνε ποσοστά πρώτης θέσης άνω του 25%, ακριβώς γιατί υπάρχει πρόβλεψη-απαγόρευση, μπόνους να μην παίρνει συνασπισμός, αλλά μονοκομματικό ψηφοδέλτιο.

Η σκέψη «ευτυχώς που δε έχουμε εκλογές», σίγουρα περνάει από το μυαλό αρκετών, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η πολιτική κατάσταση θα αλλάξει θυμίζοντας μια ισχυρή δημοκρατία που στηρίζεται στην εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Εξάλλου το δικομματικό πλαίσιο στο οποίο γράφτηκε η σύγχρονη μεταπολιτευτική μας ιστορία έχει καταρρεύσει…τουλάχιστον με τους παίκτες που απέκτησαν κυβερνητική εμπειρία.

Η κρίση είναι σαφέστατα εδώ και βαθύτερα από όσο αρχικά εκτιμήθηκε από τους πρωταγωνιστές. Με τους υπάρχοντες κανόνες, το καινούργιο δυσκολεύεται να γεννηθεί, και αυτό επιτείνει την κρίση και βάζει σε κίνδυνο τον τοκετό. Όσο και αν είναι δύσκολη η εγκυμοσύνη το ζητούμενο είναι να αποφευχθεί η τερατογένεση…