Δώρα Παντελή: Η συγκλονιστική εξομολόγηση - «Εύχομαι να μην συμβούν σε κανένα παιδί όσα συνέβαιναν στο σπίτι μου»

Δώρα Παντελή: Η νυν αναλύτρια μπάσκετ και παρουσιάστρια πλέον, σήμερα προχώρησε σε μια εξομολόγηση από καρδιάς για την ενδοοικογενειακή βία, την είσοδό της και την πορεία της στον χώρο του αθλητισμού.

Μιλώντας στο 1st GWomen Sports Summit η δημοσιογράφος, μίλησε για τα παιδικά της χρόνια και αποκάλυψε ότι ήθελε να φύγει από το σπίτι της επειδή βίωνε άσχημες καταστάσεις.

Όπως είπε χαρακτηριστικά, «Στο σπίτι μου συνέβαιναν πράγματα που εύχομαι να μην συμβούν σε κανένα άλλο παιδί».

Η Δώρα μίλησε για το σχολείο το πρωί, την προπόνηση το απόγευμα και τη δουλειά το βράδυ για να μπορεί να έχει χρήματα και να παίζει μπάσκετ. Η Δώρα όταν γνώρισε το μπάσκετ ούτε δεν μπορούσε να φανταστεί που θα βρισκόταν σήμερα και πόσο πολύ θα ενέπνεε άλλες γυναίκες με τη δική της ιστορία.

Για την ενδοοικογενειακή βία

Όπως ανέφερε: «Το 1999 έκανα μία απόπειρα να φύγω από το σπίτι, να βρω αλλού ένα καταφύγιο, γιατί στο δικό μου σπίτι συνέβαιναν πράγματα που εύχομαι σε κανένα άλλο παιδί να μην συμβούν και το λέω γιατί καθημερινά ακούμε για ενδοοικογενειακή βία και κακοποίηση σε ποσοστά που σοκάρουν. Στο δικό μου το σπίτι, λοιπόν, συνέβαιναν τέτοια πράγματα και έψαχνα να βρω μία διέξοδο».

«Η διέξοδός μου, τότε, ήταν το μπάσκετ. Τυχαία, λοιπόν, ένα Σάββατο πρωί βρέθηκα σε ένα γήπεδο μπάσκετ μαζί με τον ξάδερφό μου. Ήταν η δική μου δικαιολογία να φύγω από το σπίτι. Δεν είχα δει ξανά γυναίκες να παίζουν μπάσκετ. «Παίζουν οι γυναίκες μπάσκετ;» σκέφτηκα. Ήταν 1999, δεν το είχα ξαναδεί εγώ πουθενά. Και πηγαίνω δειλά δειλά στον προπονητή και του λέω «γεια σας, θέλω να ξεκινήσω μπάσκετ». Ήμουν ψηλή από τότε οπότε με είδε και μου λέει «έλα αύριο, έλα Κυριακή». Και από τότε βρήκα το δικό μου καταφύγιο στο γήπεδο του μπάσκετ», κατέληξε.

Με την βοήθεια μιας αντιπάλου της, στα παρκέ, βρήκε την ευκαιρία να πάει στις ΗΠΑ για να πραγματοποιήσει το όνειρό της σπουδάζοντας και παίζοντας μπάσκετ. Ο σοβαρός τραυματισμός που υπέστη εκείνη την περίοδο δεν την κράτησε πίσω, αντιθέτως την πείσμωσε να συνεχίσει: «Έτσι, το 2006, την ίδια χρονιά με την Κατερίνα Γλυνιαδάκη γίναμε οι πρώτες Ελληνίδες που πήγαμε στην Αμερική να σπουδάσουμε και να παίξουμε στο κολεγιακό πρωτάθλημα».

«Αυτή τη στιγμή, με αφορμή την πόρτα που ανοίξαμε τότε εγώ και η Κατερίνα, πηγαίνουν πέντε κορίτσια κάθε χρόνο στην Αμερική για να σπουδάσουν και να συνδυάσουν το μπάσκετ. Είναι πολύ μεγάλο νούμερο αν σκεφτείτε πως το σύστημα του σχολείου στην Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με αυτό των αμερικανικών σχολείων. Δεν υπάρχει στη νοοτροπία μας, είναι πολύ δύσκολο. Πρέπει να μπει όμως», πρόσθεσε.

Δικαίωμα στο όνειρο

Ακόμα ένας τραυματισμός ήρθε να την κάνει να βιώσει δύσκολες στιγμές, προσπαθώντας να βγάλει τα προς το ζην και να κάνει παράλληλα τις απαραίτητες αποθεραπείες. Τότε, της παρουσιάστηκε ακόμα μία μεγάλη ευκαιρία και αποφάσισε να ασχοληθεί με την τηλεόραση, «γνωρίζοντας το μπάσκετ με έναν διαφορετικό τρόπο».

«Το 2019 άνοιξε ακόμη μία πόρτα και έγινα η πρώτη γυναίκα που μετέδωσε παιχνίδι Euroleague στην ελληνική τηλεόραση, στο final 4 του 2019, και η 4η που το έχει κάνει πανευρωπαϊκά. Θα μου πείτε, «αυτά δεν είναι αρκετά»; Θα σας πω, «όχι». Θέλω να ανοίξω κι άλλες πόρτες για τις γυναίκες, γιατί το θεωρώ απαραίτητο και υποχρέωσή μου γιατί έχω ευεργετηθεί πολύ από το μπάσκετ», σημείωσε.

Κλείνοντας, τόνισε ότι «όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο και ο αθλητισμός μας κάνει να πιστεύουμε σε αυτό γιατί πιστεύουμε στον εαυτό μας. Το όνειρο πολλών κοριτσιών εκεί έξω, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, είναι απλά να έχουν μία καλύτερη ζωή».