Διονυσίου: Οι γιοι του αποκάλυψαν άγνωστες στιγμές - Δεν τελείωσε την ηχογράφηση γιατί είχε ιππόδρομο
Τα τρία αδέλφια μοιράστηκαν ανεξίτηλες μνήμες από την ζωή με τον πατέρα τους.

Κοινή συνέντευξη παραχώρησαν οι γιοί του Στράτου Διονυσίου στην εκπομπή «Στούντιο 4» και με αφορμή την παράσταση «Τα πήρες όλα και έφυγες», που είναι αφιερωμένη στον πατέρα τους, αναφέρθηκαν στην σχέση που είχε με τη μητέρα τους, τη φυλάκισή του και τον θάνατό του.
Αρχικά ο Άγγελος Διονυσίου, διηγήθηκε: «Εγώ ήμουν στην Αμερική για συναυλίες και την προηγούμενη μέρα με πήρε τηλέφωνο, είχε πάει στο στούντιο και είχε πει τα 6 τραγούδια του Τάκη Μουσαφίρη. Δεν τελείωσε την ηχογράφηση όχι γιατί δεν μπορούσε, αλλά γιατί είχε ιππόδρομο και είχε πει του Τάκη ότι θα πάει την επόμενη μέρα. Μου έβαλε τα τραγούδια να τα ακούσω από το τηλέφωνο και μου λέει αύριο θα πω άλλα έξι».
Επιπλέον πρόσθεσε: «Την άλλη μέρα με πήρε τηλέφωνο η μητέρα μου. Ήταν τρεις τα ξημερώματα ώρα Αμερικής, με είχε πιάσει ένας εκνευρισμός, είπα στους μουσικούς πάμε να φύγουμε, έσκισα την αφίσα μου απέξω... είχα έναν εκνευρισμό παράξενο που δεν είχαν συνηθίσει οι μουσικοί. Πήγα στο ξενοδοχείο να κοιμηθώ και γύρω στις 5 – 6 το πρωί με πήραν τηλέφωνο στο ξενοδοχείο και μου το είπαν. Πρέπει να ούρλιαξα και ξύπνησαν όλοι γιατί τα δωμάτια ήταν μαζί. Στο αεροπλάνο ήταν ένα σχολείο και ερχόντουσαν τα παιδιά να μου ζητήσουν αυτόγραφα, δεν ήξεραν τα παιδιά. Ο πιλότος το ήξερε και με πήρε μπροστά για να μη με ενοχλούν».
Ο Στέλιος Διονυσίου συμπλήρωσε: «Ήταν η μοναδική φορά που δεν έφυγα από το σχολείο μου με το σχολικό. Έφυγα με τα μέσα μεταφοράς. Κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Εκεί στην Κηφισίας που με άφησε το σχολικό και περπατούσα μέχρι το Χίλτον που ήταν το πατρικό μας σπίτι, έβλεπα ασθενοφόρα, είχα πολύ χάλια διάθεση. Στο σπίτι ήταν η μητέρα μου και ο θείος μου. Πήρε τηλέφωνο η θυρωρός και λέει «κάτι είπαν τα ραδιόφωνα». Φύγαμε με τα πόδια από το Χίλτον και πήγαμε στον Ευαγγελισμό με τα πόδια. Εκεί αντικρίσαμε όλο αυτό το θέαμα. Καταλαβαίνεις τώρα. Ειδικά η μαμά ήταν… Συγκλονιστική στιγμή. Εμένα με πήραν οι νοσηλευτές και με έβγαλαν έξω».
Ο Διαμαντής Διονυσίου, σχετικά με την απώλεια του Στράτου Διονυσίου είπε: «Και εγώ σχολείο ήμουν. Είχαμε πάει για ποδόσφαιρο και είχα αργήσει εγώ. Πήγε να μου το πει η διευθύντρια και μετά σταμάτησε. Μετά το έμαθα στο σπίτι».
Επίσης, σε ένα άλλο σημείο της συνέντευξης, ο Στέλιος Διονυσίου δήλωσε: «Με τον πατέρα μου πολλές φορές έχω θυμώσει και ο λόγος ήταν ότι δεν πήγαινε στον γιατρό. Έλεγα «γαμ....» για αυτό. Οι παλιοί αισθάνονταν άτρωτοι και ότι δεν θα πεθάνουν ποτέ. Όταν έπαιρνε μια απόφαση, δεν του άλλαζε κανείς γνώμη. Μπορεί να το συζητούσε με τη μητέρα μας, αλλά η απόφασή του ήταν τελειωμένη. Κανένας μας δεν του μοιάζει. Πολλά δημοσιεύματα έλεγαν ότι ο πατέρας μας ήταν γυναικάς, αλλά τα αδέρφια μου έχουν κάνει περισσότερους γάμους. Τουλάχιστον, ο Στράτος δεν χώρισε την κυρία Γεωργία»
Και συνέχισε αποκαλύπτοντας κάποια πράγματα για τη σχέση των γονιών τους.
«Ο άντρας του σπιτιού ήταν η μαμά μας. Εκτός από νοικοκυρά, πήγαινε στις τράπεζες, δεν πήγαινε ο πατέρας μας, πήγαινε στην εφορία και γενικά παντού. Όταν συνέβαινε κάτι προσωπικό, η μητέρα μας δεν είχε κλάψει ποτέ μπροστά μας, δεν είχε κατηγορήσει ποτέ τον πατέρα μας για τίποτα. Αυτή κοίταγε να μεγαλώσει τα παιδιά της», εξομολογήθηκε.
Στο τέλος της συνέντευξης, ο Άγγελος Διονυσίου αναφέρθηκε στην περίοδο που ο μεγάλος τραγουδιστής βρισκόταν στη φυλακή, λέγοντας:
«Εγώ πήγαινα με το αυτοκίνητο, έπαιρνα τη μητέρα μου και πηγαίναμε καθημερινά στη φυλακή. Ήταν δύσκολο να βλέπεις τον πατέρα σου στη φυλακή, αλλά έπρεπε να πάμε γιατί του πήγαινε η μητέρα μου καθημερινά φαγητό», σημείωσε. Ήταν άδικο που μπήκε στη φυλακή. Ήταν μια κατηγορία που ξεκαθαρίζεται πλέον, γιατί ήταν επαγγελματική αντιζηλία. Ομολόγησε από μόνος του την καταδίκη του από την καλή του την καρδιά, γιατί πίστεψε τον άνθρωπο που είχε απέναντί του. Ο πατέρας μου ήταν περήφανος για την οικογένειά του, για τη δουλειά του, για τη γυναίκα του».