Δημοσιογράφοι μέσα στο σπίτι του Κώστα Σημίτη

Ο Κώστας Σημίτης πίστευε βαθιά στους «εθνικούς πρωταθλητές». Και για όσους έζησαν στον πυρήνα της οκτάχρονης διακυβέρνησής του, γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει «εθνικός πρωταθλητής» ως βραχίονας του σκληρού εκσυγχρονισμού. 

Δεν θα μπω καθόλου στον εύκολο πειρασμό να κρίνω τον Κώστα Σημίτη ως κυβερνήτη της χώρας. Άλλωστε όπως πολλοί προκάτοχοί του, έγραψαν θετικά και αρνητικά στην πορεία τους. Τώρα για το ισοζύγιο, λέξη δεν θα πω γιατί ειδικά σε αυτή τη χώρα όλοι έχουμε άποψη για όλα.

Τώρα που ο Κώστας Σημίτης αναπαύεται κάτω από τον αττικό ουρανό και το εθνικό πένθος τελείωσε θα παρατηρήσω όμως την απίστευτη σπουδή συναδέλφων μου, να πάρουν μέρος σε αυτό που προσωπικά ονομάζω «καλλιστεία αποθέωσης». Και τι δεν ακούστηκε και τι δεν γράφτηκε αυτές τις ημέρες. Η οπαδική δημοσιογραφία στα καλύτερά της. 

Κάποιοι ήταν λες και ζούσαν στο ίδιο σπίτι με τον Κώστα Σημίτη. Τέτοια λεπτομέρεια, τέτοιο λεξιλόγιο ούτε στα πιο τρελά, prog,  μυθιστορήματα. Υπερβολές και αγιογραφίες που ο ίδιος ο Κώστας Σημίτης, όπως και κάθε λογικός άνθρωπος, θα σιχαινόταν.

Το περίεργο είναι πως ελάχιστοι -μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού- είναι οι συνάδελφοι που έχουν πραγματική εικόνα για τον πολιτικό και άνθρωπο Κώστα Σημίτη. Οι περισσότεροι, βλέπετε, είχαν τριβή με ένα πολύ σκληρά δομημένο σύστημα εξουσίας προσώπων που έκαναν όλη τη δουλειά. Από εκεί είχαν την εικόνα τους, για τον Κώστα Σημίτη. 

Αυτή η εικόνα που από τη στιγμή που ο άνθρωπος άφησε αυτόν τον μάταιο κόσμο ξαφνικά μπήκε κάτω από έναν μεγεθυντικό φακό οδηγώντας σε υπερβολές που κάποιες φορές σε βάζουν και σε σκέψεις για ποιο λόγο να λέγονται και να γράφονται αφού όλοι σε αυτό το χώρο, πάνω και κάτω, είμαστε γνωστοί μεταξύ μας. Μπορεί να ήταν και η «μόδα» των ημερών. 

«Είπα, έγραψα και εγώ για το μεγαλείο του Κώστα Σημίτη». Ποιος ξέρει; 

Και αφήνοντας στην άκρη την μπουρδολογία της Λατινοπούλου που ο Άδωνις έσπευσε να της χαρίσει απλόχερα κάποια επιπλέον λεπτά δημοσιότητας, μέσα σε αυτό το τετραήμερο ουδείς τολμούσε να ψελλίσει κάποια διαφορετική άποψη για τον Κώστα Σημίτη. Να βάλει έναν αστερίσκο για τη διακυβέρνησή του.  Μιλάμε πάντα για κανονικούς ανθρώπους που ζουν σε αυτή τη χώρα. 

Δυστυχώς θα πρέπει να συμφωνήσω με την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Ο θάνατος ενός προσώπου και πολιτικού απαιτεί τον σεβασμό μας, δεν είναι όμως το πρόσχημα για αγιογραφίες». Άλλωστε και ο εκλιπών δεν τα πήγαινε και πολύ καλά με τα της πίστης.

Καλό παράδεισο να έχει ο Κώστας Σημίτης.