Δημήτρης Κυριαζίδης: Η πρώτη αντίδραση μετά τη διαγραφή - «Ζητώ συγγνώμη από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου»
Απέδωσε το περιστατικό σε συσσωρευμένο θυμό λόγω των συνεχών κατηγοριών που δέχεται από την αρχηγό της Πλεύσης Ελευθερίας. Η αποκάλυψη που έκανε για τον γιο του.
Στην πρώτη του αντίδραση για το επεισόδιο που προκάλεσε στη Βουλή με τη σεξιστική επίθεσή του κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη διαγραφή του από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, προχώρησε σήμερα, Σάββατο (8/3), ο βουλευτής Δράμας, Δημήτρης Κυριαζίδης.
Ειδικότερα, μέσω ανάρτησης του στο Facebook, ο Δημήτρης Κυριαζίδης ζήτησε «συγγνώμη» για την επίμαχη φράση «πήγαινε να κάνεις κανένα παιδί» προς την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, και απέδωσε το περιστατικό σε συσσωρευμένο θυμό.
«Θέλω να ζητήσω συγγνώμη για τα όσα είπα χθες στη Βουλή των Ελλήνων» ανέφερε, διευκρινίζοντας πως τα λόγια του δεν αντικατοπτρίζουν τις αξίες του και τις αρχές του.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η αντίδρασή του προήλθε από συσσωρευμένο θυμό, λόγω των συνεχών κατηγοριών που δέχεται από τη συγκεκριμένη πολιτικό, η οποία τον αποκαλεί «δολοφόνο» και «εγκληματία κακοποιό».
Παρά ταύτα, επισήμανε πως αυτό δεν δικαιολογεί την αντίδρασή του και την επιλογή λέξεων που χρησιμοποίησε, χαρακτηρίζοντας τη «λανθασμένη επιλογή» για την παρούσα στιγμή.
Η ανάρτηση του Δημήτρη Κυριαζίδη
Αναλυτικά, ο Δημήτρης Κυριαζίδης αναφέρει στην ανάρτησή του: «Ως σύζυγος, ως πατέρας τεσσάρων παιδιών, αλλά πρωτίστως ως άνθρωπος που σέβεται και τιμά τη γυναίκα, θέλω να ζητήσω μέσα από την καρδιά μου συγγνώμη για τα όσα είπα χθες στη Βουλή των Ελλήνων.
Δεν εκφράζουν τις αξίες μου, ούτε αντιπροσωπεύουν τις αρχές και την πορεία μου. Επιτρέψτε μου, όμως, να μοιραστώ κάτι που δεν έχω αναφέρει μέχρι σήμερα, επειδή εγώ δεν λειτουργώ επικοινωνιακά.
Τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου, ο τέταρτος γιος μου, ταξίδευε με το επιβατικό τραίνο που έφυγε ελάχιστη ώρα πριν το μοιραίο εμπορικό τραίνο της διαδρομής Θεσσαλονίκη-Αθήνα. Όταν ξυπνήσαμε και μάθαμε με τη σύζυγό μου τι συνέβη, νομίζαμε -έστω και προσωρινά- ότι ήταν ανάμεσα στα θύματα.
Ήταν ένα συναίσθημα που μας συγκλόνισε και μας έκανε να συναισθανθούμε –έστω και στο ελάχιστο- τον ανείπωτο πόνο των οικογενειών που έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους.
Η συμπεριφορά μου λοιπόν, ήταν προϊόν συσσωρευμένου θυμού διότι η συγκεκριμένη πολιτικός μας κατηγορεί συνεχώς ως δολοφόνους και εγκληματίες κακοποιούς. Σε κάθε περίπτωση, αυτό δεν δικαιολογεί την αντίδρασή μου και την έκφραση. Ήταν λανθασμένη επιλογή λέξεων τη δεδομένη χρονική στιγμή και τίποτα παραπάνω. Εμείς δεν είμαστε ίδιοι με τα συγκεκριμένα πρόσωπα».
