Δημήτρης Κουτσούμπας: «Έχουμε βγάλει ως Κόμμα τα ιστορικά συμπεράσματά μας και από το 1989 και από το 1944»

«Βλέπουμε κάθε δυνατότητα συγκρότησης της επόμενης αστικής κυβέρνησης, είτε από τις πρώτες εκλογές, είτε μετά τις δεύτερες εκλογές. Υπάρχει το κοινό έδαφος. Αυτό που κλίνουν σε όλες τις πτώσεις η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ είναι η ανάγκη να εξασφαλιστεί η “σταθερότητα”. Απλώς ο καθένας τους προτείνει διαφορετικούς τρόπους για να επιτευχθεί αυτό. Η ΝΔ μιλάει για αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ για κυβέρνηση συνεργασίας από τις πρώτες κάλπες, το ΠΑΣΟΚ επίσης, βάζοντας τις δικές του προϋποθέσεις. Κάτι από αυτά θα γίνει τελικά», ανέφερε ο κ.λ Κουτσούμπας και συμπλήρωσε:

«Αυτό που εκτιμάμε, όμως, είναι ότι πρόκειται για σταθερότητα στην υλοποίηση μιας σκληρής, αντιλαϊκής πολιτικής και μάλιστα με τα “σύννεφα” μιας νέας κρίσης να πυκνώνουν. Άρα το πραγματικό ζητούμενο για τον λαό δεν είναι μετά από πόσες εκλογικές διαδικασίες θα σχηματιστεί μια τέτοια κυβέρνηση, αλλά πόσο δυνατό θα είναι το αντίπαλο δέος σε αυτή, δηλαδή το ΚΚΕ».

Απαντώντας στο αν βλέπει ακόμα και τρικομματική κυβέρνηση παρατήρησε:

«Την τετραετία που κυβερνά η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υπερψηφίσει το 50% των νομοσχεδίων της και το ΠΑΣΟΚ το 70%. Όσο κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ψήφισαν τα μισά του νομοσχέδια, με πιο εμβληματικό το 3ο μνημόνιο. Επομένως δεν θα πέσουμε και από τα σύννεφα αν δούμε κάτι τέτοιο… Μήπως δεν έχουμε ήδη δει τόσους και τόσους κυβερνητικούς συνδυασμούς που ορισμένοι θεωρούσαν απίθανους μέχρι και λίγο πριν γίνουν; Να σας θυμίσω, τέλος, ότι πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πει ότι θα μπορούσαν να συνεργαστούν με τη ΝΔ, χωρίς τον κ. Μητσοτάκη, ενώ σε συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ υπό “ειδικές συνθήκες” έχει αναφερθεί και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας . Και από τέτοιες έχουμε επίσης δει μπόλικες τα τελευταία χρόνια…»

Για να συνοψίσει, αναφορικά με το ενδεχόμενο συμμετοχής του ΚΚΕ σε κυβέρνηση συνεργασίας:

«Έχουμε βγάλει ως Κόμμα τα ιστορικά συμπεράσματά μας και από το 1989 και από το 1944. Σας θυμίζω, βέβαια, ότι στη συγκυβέρνηση του 1989 πήρε μέρος ο ενιαίος τότε Συνασπισμός. Έχουμε μελετήσει την πείρα και από άλλες χώρες όπου Κομμουνιστικά Κόμματα πήραν μέρος σε τέτοιου είδους κυβερνήσεις και αρκετά από αυτά έφτασαν μέχρι και τη διάλυση, ενώ κάποτε ήταν πολύ δυνατά. Ευτυχώς το ΚΚΕ είναι παρόν και δυναμώνει συνέχεια!

»Ο λαός και η νεολαία δεν περιμένουν από εμάς να δώσουμε κομμουνιστική “βούλα” στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, στο χρηματιστήριο ενέργειας, στην εμπορευματοποίηση κάθε κοινωνικού αγαθού και σε όλα αυτά που συνιστούν το κοινό πρόγραμμα των κομμάτων που έχουν κυβερνήσει μέχρι σήμερα και θα ξανακυβερνήσουν.

»Ο λαός και η νεολαία περιμένουν να είμαστε απέναντι σε αυτά, στη δική τους πλευρά, στην πρώτη γραμμή των αγώνων τους, όπως κάνουμε πάντα και όπως έχουμε κερδίσει ό,τι κερδήθηκε μέχρι σήμερα.

»Ταυτόχρονα, η ισχυροποίηση του ΚΚΕ θα ισχυροποιήσει και τη μόνη ρεαλιστικά φιλολαϊκή πρόταση εξουσίας-διακυβέρνησης που έχουμε και καταθέτουμε από σήμερα ανοιχτά στον λαό. Φυσικά και είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας μόλις ο λαός το αποφασίσει και βγει στο προσκήνιο για τις εκ βάθρων αλλαγές – ανατροπές που έχει ανάγκη η κοινωνία, η οικονομία και το κράτος».

Άσκησε κριτική στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, τονίζοντας:

«Πρόκειται για κοροϊδία. Ούτε τα pass, ούτε τα καλάθια “καπαμά”, ούτε η διαμόρφωση του κατώτατου μισθού στα επίπεδα του 2011 μπορούν να δώσουν ανάσα στον κόσμο που βλέπει τον μισθό να εξανεμίζεται στις 15 του μήνα. Το ίδιο ισχύει και για τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ να αντιγράψουμε τα μέτρα των “προοδευτικών” κυβερνήσεων της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Γερμανίας, χώρες στις οποίες οι εργαζόμενοι βρίσκονται κατά χιλιάδες στους δρόμους ενάντια στην ακρίβεια.

»Σε τελική ανάλυση, για να κερδίσει ο λαός πρέπει να χάσει το κεφάλαιο. Αυτό εκφράζουν και οι προτάσεις που έχει καταθέσει το ΚΚΕ επανειλημμένα στη Βουλή και για αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν υιοθετούνται από κανένα άλλο κόμμα».

Για τις πρόσφατες μαζικές κινητοποιήσεις σχολίασε: «Η κυβέρνηση αντιμετώπισε τους εκατοντάδες χιλιάδες, κυρίως νέους, ανθρώπους που βγήκαν στους δρόμους με άγρια καταστολή. Ταυτόχρονα, προσπάθησε να φέρει τις κινητοποιήσεις στα μέτρα της με τα χιλιοειπωμένα περί “παθογενειών”, “συντεχνιών” και “βαθέως κράτους”. Σε συντονισμό με μηχανισμούς του ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθησαν να τους κολλήσουν τη “ρετσινιά” μιας τυφλής οργής, συμπεριλαμβάνοντας ακόμη κι ακροδεξιές δυνάμεις. Όλα αυτά απέτυχαν παταγωδώς. Στην πραγματικότητα οι κινητοποιήσεις αυτές ήταν ένα μαζικό λαϊκό και νεανικό ξέσπασμα, με έντονα τα στοιχεία της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της μεγαλύτερης εμπιστοσύνης στην αξία της οργανωμένης πάλης. Έγραψαν ιστορία και έστειλαν πεντακάθαρο και πολύ δυνατό μήνυμα: “ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας”».

Για το ασφαλιστικό, όπως συζητιέται σε Ελλάδα και Ευρώπη ανέφερε: «Συνήθως από τις κυβερνήσεις ακούμε το επιχείρημα ότι τα όρια συνταξιοδότησης πρέπει να ακολουθούν την ανοδική πορεία του προσδόκιμου ζωής. Παραβλέπουν το γεγονός ότι έχουμε φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα παραγωγικότητας της εργασίας, τα οποία επιτρέπουν μείωση τόσο του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου όσο και του εργάσιμου βίου. Να έχει ο κάθε εργαζόμενος περισσότερες ώρες και περισσότερα χρόνια ελεύθερα για να απολαύσει τους καρπούς των κόπων του.

»Αυτό θα συνέβαινε αν ακολουθούσαμε έναν δρόμο ανάπτυξης με κίνητρο την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων που παράγουν τον πλούτο, όπως προβλέπει η πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ. Τώρα που κίνητρο της ανάπτυξης είναι το καπιταλιστικό κέρδος, βλέπουμε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο στην Ελλάδα, στη Γαλλία και παντού».

Τέλος, σχολιάζοντας τα ελληνοτουρκικά, και το άνοιγμα Άγκυρας για προσέγγιση με την Ελλάδα, σημείωσε:

«Δεν χρειάζεται να διαβάσουμε βουλωμένο γράμμα για να καταλάβουμε ότι αυτό που “ψήνεται” είναι μια διευθέτηση με ΝΑΤΟϊκή “σφραγίδα” στο Αιγαίο και τη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Δεν μιλάμε φυσικά για μια συμφωνία και συνεργασία μεταξύ των δύο λαών, αλλά για την επιδίωξη των ενεργειακών ομίλων -ανάμεσά τους και της Ελλάδας- να “βάλουν χέρι” στον πλούτο του ελληνικού και του τουρκικού λαού, δημιουργώντας και την “καύσιμη ύλη” των επόμενων εντάσεων.

»Το γεγονός ότι αυτή η διευθέτηση απαιτεί να μπουν στην “προκρούστεια κλίνη” τα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού είναι επίσης προφανές. Γι’ αυτό και ακούμε από πολλές μεριές για την ανάγκη ενός “επώδυνου συμβιβασμού”.

»Τώρα που τα λόγια φιλίας περισσεύουν, εμείς επαναλαμβάνουμε αυτό που λέγαμε και το καλοκαίρι, που ένα θερμό επεισόδιο θεωρούταν σχεδόν βέβαιο: Καμία εμπιστοσύνη στις αστικές τάξεις και τις κυβερνήσεις των δύο χωρών. Οι λαοί έχουν τη δύναμη και δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Η κοινή τους πάλη είναι η μόνη ελπίδα!»