Δήμητρα Χατούπη: «Δεν μπόρεσα να εισπράξω την ευκαιρία ζωής που μου δόθηκε»

Η Δήμητρα Χατούπη με αφορμή την συμμετοχή της στην παράσταση «Ου φονεύσεις» μίλησε για τις γυναικοκτονίες και το κίνημα #metoo και υποστήριξε ότι πιστεύει απόλυτα στη δύναμη του θεάτρου «με την έννοια μιας κατάθεσης που μπορεί να δημιουργήσει στον θεατή συν-κίνηση, συμμετοχή, διάλογο με τα δρώμενα και με τον εαυτό του». 

Η ηθοποιός μίλησε και για τα ταξίδια, που τόσο πολύ της αρέσουν, αλλά και για το πώς θυμάται την πρώτη φορά που ανέβηκε στη σκηνή.

Θυμάστε την πρώτη φορά που ανεβήκατε στην σκηνή; Ποια ήταν τα συναισθήματα που νιώσατε; Σήμερα αισθάνεστε το ίδιο;

Υπήρχε τεράστια χαρά, επειδή απλώς δεν σκεφτόμουν. Υπήρχε η αθωότητα του νεοφώτιστου, η τόσο αφοπλιστική αυτή αθωότητα, η χωρίς τεχνική ίσως, αλλά τόσο αφοπλιστική, που σε κάνει να αιφνιδιάζεις και να αιφνιδιάζεσαι επί σκηνής. Μετά έρχεται η ευθύνη για τους μεγάλους ρόλους, οι ενοχές, η αυτολογοκρισία και ο φόβος της αποτυχίας μέχρι που φτάνει η στιγμή που αισθάνεσαι ότι έχεις ανάγκη να ξανακατακτήσεις αυτήν την αθωότητα, να επαναφέρεις τη συνθήκη της τότε εμπειρίας σου. Θυμάμαι πολύ έντονα την πρώτη μου παράσταση που ήταν το "Πινόκιο" στην παιδική σκηνή της Ξένιας Καλογεροπούλου. Μεγάλη εμπειρία για ένα άπειρο πλάσμα να βρεθεί σε ένα τόσο σπάνια προστατευμένο περιβάλλον, που το πρόσφερε αυτή η σπουδαίας ποιότητας γυναίκα.

Υπάρχει κάποιο ταξίδι που σας σημάδεψε;

Είμαι δυστυχής που τα τελευταία χρόνια δεν έχω ταξιδέψει όσο θα ήθελα "λόγω υποχρεώσεων". Αυτό το "λόγω υποχρεώσεων", και το λέω ειρωνικά, λειτουργούν πολλές φορές σαν άλλοθι για να απομακρυνθεί κανείς από αυτή τη μοναδική εμπειρία: "να έρθω σε επαφή με το άγνωστο και να το ζήσω", επειδή για μένα αυτό είναι το ταξίδι.

Υπάρχει ένα ταξίδι σε ένα φεστιβάλ κινηματογράφου στο Σαν Σεμπάστιαν με ταινία του Σταύρου Τσιώλη. Έμεινα δύο μέρες στην Μαδρίτη. Το θυμάμαι αυτό το ταξίδι, επειδή δεν μπόρεσα να μπω στην ίδια τη Μαδρίτη, δεν μπόρεσα να εισχωρήσω έστω και για λίγο στο άγνωστο της πεδίο. Δεν μπόρεσα να εισπράξω την ευκαιρία ζωής που μου δόθηκε.