«Δεν έχω οξυγόνο»: Τεράστιο σύνθημα «σκαλισμένο» σε χωράφι 100 στρεμμάτων - Δείτε βίντεο
Δύο άνθρωποι στη βόρεια Ελλάδα βρήκαν έναν εντυπωσιακό και συγκινητικό τρόπο να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους για την τραγωδία των Τεμπών.
Σε μία συγκλονιστική κίνηση προχώρησε ο Κριστιάν Ρούτσι, ο οποίος έχασε τον αδερφό του Ντένις, στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών.
Μαζί με έναν νεαρό αγρότη φίλο του συνέλαβαν την ιδέα να «γράψουν» σε μια έκταση 100 στρεμμάτων λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στον Άγιο Αντώνιο,, ένα μήνυμα που είναι ορατό μέχρι και από το διάστημα!
Επί μία ολόκληρη εβδομάδα έκαναν τους υπολογισμούς τους και το Σάββατο υλοποίησαν με μοναδικό τρόπο την ιδέα τους. «Δεν εχω οξυγόνο» έγραψαν\.
Το σύνθημα που οι δύο νέοι θέλουν να δει όλη η Ελλάδα, ενόψει των μεγάλων συλλαλητηρίων την 28η Φεβρουαρίου, κατέγραψε με drone ο Focus FM 103.6.
Πώς ξεκίνησε η ιδέα
Ο κ. Ρούτσι μίλησε για το συμβολικό αγρογλυφικό του στο μικρόφωνο του Focus FM, λέγοντας πως «Όλο αυτό ξεκίνησε από μία ιδέα. Πήγαμε στο χωράφι, το μελετήσαμε. Ούτε μαθηματικοί είμαστε, ούτε σαΐνια».
«Πήραμε ιμάντες και διαστάσεις από τις άκρες του χωραφιού για να δούμε σε ποιο πλαίσιο θα γίνει το "Δεν έχω οξυγόνο". Γύρω στα 5 μέτρα ήταν η απόσταση από το ένα γράμμα στο άλλο» ανέφερε και σημείωσε ότι το έργο έγινε το περασμένο Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου.
Από την πλευρά του ο φίλος και «συνεργός» του Ανέστης, είπε: «Μία εβδομάδα το σχεδιάζαμε. Το Σάββατο ξεκινήσαμε 06:00 – 07:00, ανεβήκαμε στο χωράφι, ξεκινήσαμε με τα πόδια να το μετράμε μέτρο μέτρο».
Για την μοιραία νύχτα ο κ. Ρούτσι περιέγραψε «Όλοι μας στην αρχή ήμασταν σε κατάσταση σοκ. Ήμουν στον στρατό όταν συνέβη. Γύρισα από την υπηρεσία μου εκείνο το βράδυ χωρίς να γνωρίζω ότι αδερφός μου ήταν στο τρένο εκείνο το βράδυ.
Μου είπε ένας φαντάρος "έλα να δεις τι έγινε". Δεν γνώριζα τι γινόταν. Ήμουν σε σοκ μόνο που τα έβλεπα. Έπεσα για ύπνο, έβαλα το κινητό μου σε σίγαση. Όταν ξύπνησα, είδα 80 αναπάντητες από τη μητέρα μου».
Είπε τέλος: «Βρέθηκα στη Λάρισα και μέχρι να βρεθώ έκλαιγα όλη την ώρα, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί. Σκηνές πολέμου στη Λάρισα, ένας χαμός, ασθενοφόρα, κόσμος να κλαίει και να ψάχνει τα παιδιά του. Έβγαιναν σακούλες από τα ασθενοφόρα. Ήμασταν 4 μέρες στο ξενοδοχείο μέχρι να ταυτοποιηθεί ο αδερφός μου».
