Αθηνά Μαξίμου: Ο πολιτισμός είναι επένδυση - Δεν είναι ούτε επαιτεία ,ούτε φιλανθρωπία
Η τέχνη και οι άνθρωποί της στην εποχή της πανδημίας ΙΙ. Η Ντέπη Ρίζου συνάντησε την ηθοποιό Αθηνά Μαξίμου.
Επιμέλεια Συνέντευξης: Ντέπη Ρίζου, τακτικό μέλος του μη κερδοσκοπικού σωματείου Vision Network Athens
Vision Network Athens facebook @Flash.gr
Ντέπη Ρίζου: Είναι γνωστό ότι η τέχνη ανθούσε πάντα σε εποχές κρίσιμες. Στην ιδιαίτερη συνθήκη της πανδημίας πιστεύετε ότι έχει βρει τρόπους να αναπτυχθεί;
Αθηνά Μαξίμου: Η τέχνη πάντα αποτυπώνει τις ρωγμές. Αυτό που ζούμε είναι μία οικουμενική ρωγμή στο χρόνο, στον τρόπο που ζούμε, στις σχέσεις μας, στο μέσα μας. Για κάποιες μορφές τέχνης όπως το θέατρο, που η πανδημία επέβαλε την παύση του, μιας και είναι από τις κατεξοχήν μορφές τέχνης που ζητάει την από κοινού παρουσία θεατών και ηθοποιών για να υπάρξει, έχει μπει σε μία σφαίρα αναστολής και ίσως με όλες αυτές τις live streaming παραστάσεις σε μία σφαίρα υποκατάστασης. Όσο κι αν είναι μία μορφή ύπαρξης και στήριξης οι διαδικτυακές παραστάσεις και όσο κι αν βρήκαμε και αναπτύσσουμε έναν καινούργιο τρόπο θεατρικής «διαδικτυαφήγησης», σε καμία περίπτωση δεν αποτυπώνει και δεν αντικαθιστά την ζωντανή και μοναδική εμπειρία συνύπαρξης των ανθρώπων μέσα σε μία θεατρική αίθουσα.
Ν.Ρ.: Θεωρείτε λοιπόν ότι δεν υπάρχει τρόπος εναλλακτικής μορφής θεάτρου από απόσταση..
Α.Μ.: Είναι σαν να λέμε πως δύο άνθρωποι που βρίσκονται μακριά ο ένας από τον άλλο και ως λύση ανάγκης μιλάνε στο τηλέφωνο ή διαδικτυακά επιτυγχάνουν να ξεδιψάσουν το βλέμμα τους, την ακοή τους, την αφή τους, την όσφρησή τους. Με βάση λοιπόν την συνθήκη μέσα στην οποία ζούμε «αναπτύξαμε» λύσεις ανάγκης...
Ν.Ρ: Εκτός από τις «λύσεις ανάγκης» που επινόησε ο κόσμος του θεάτρου, πώς έχει επηρεάσει μέχρι στιγμής η πανδημία σύμφωνα με την εμπειρία σας τους ίδιους τους ηθοποιούς;
Α.Μ.: Νομίζω πως εμείς οι άνθρωποι των παραστατικών τεχνών έχουμε να αντιμετωπίσουμε εκτός από το σύνδρομο της σκηνικής στέρησης και την δυσκολία της άμεσης επιβίωσης. Είναι πολλοί οι συνάδελφοι που δεν δυσκολεύονται απλώς να επιβιώσουν, αλλά κυριολεκτικά αδυνατούν να επιζήσουν.
Ν.Ρ.: Ποια είναι η πρόβλεψη σας αλλά και η επιθυμία σας όταν χαλαρώσουν τα περιοριστικά μέτρα;
Α.Μ.: Θα έλεγα πως γενικά οι παραστατικές μορφές τέχνης και οι εργάτες τους διανύουμε μια περίοδο αναγκαστικής αγρανάπαυσης. Ακόμα κι έτσι όμως δεν παύει να είναι μία αγρανάπαυση , δηλαδή μία προσωρινή διακοπή καλλιέργειας ενός μεγάλου αγρού που γρήγορα θα αποκτήσει ξανά την παραγωγικότητά του.
Ν.Ρ.: Αυτό λοιπόν σημαίνει έναν καινούριο κύκλο θεατρικής δράσης;
Α.Μ.: Αλήθεια πιστεύω βαθιά πως αυτή η στέρηση των παραστατικών τεχνών θα αποδειχθεί καθοριστική στην επιθυμία και στην ορμή της «επόμενης μέρας» τόσο των καλλιτεχνών όσο και του κοινού.
Ν.Ρ.: Τελικά πως είναι να εργάζεται κάνεις στο θέατρο στην Ελλάδα του σήμερα και πως διαφοροποιούμαστε από τις υπόλοιπες χώρες σύμφωνα με την εμπειρία σας;
Α.Μ.: Δυστυχώς στην Ελλάδα που διατείνεται και υπερηφανεύεται για την έννοια πολιτισμός η στήριξη των πολιτικών μας είναι επιεικώς μηδαμινή! Ονειρεύομαι την στιγμή που θα υπάρξει κάποιος στα πολιτικά τεκταινόμενα της χώρας μας που θα πιστέψει πως ο πολιτισμός και η Τέχνη μπορεί να γίνει και να αποτελεί την βαριά βιομηχανία στην οικονομία της Ελλάδος. Ο πολιτισμός είναι επένδυση σε κάποιες πολιτισμένες χώρες, δεν είναι ούτε επαιτεία ,ούτε φιλανθρωπία!
Επιμέλεια Συνέντευξης: Ντέπη Ρίζου, τακτικό μέλος του μη κερδοσκοπικού σωματείου Vision Network Athens
Vision Network Athens facebook @Flash.gr
Η Ντέπη Ρίζου είναι πτυχιούχος Γερμανικής Φιλολογίας και Κλινικής Ψυχολογίας, διδάσκουσα στο ετήσιο πρόγραμμα του “ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΕΧΝΗ” για το Παν/μιο Αιγαίου “Θεραπεία μέσω Τέχνης με έμφαση στα Εικαστικά”.
