Χρήστος Λούλης: «Έχω υποστεί σεξουαλική παρενόχληση από άνδρες - Μπορούσα να ρίξω και μια σφαλιάρα»
Ο ηθοποιός θυμήθηκε, ότι όταν μπήκε στην σχολή η κουλτούρα της εποχής ήταν ότι για να κάνεις θέατρο, πρέπει να περάσεις τα πάνδεινα.

Για τις καταγγελίες που σχετίζονται με το #metoo και για δικές του εμπειρίες κατά την διάρκεια της επαγγελματικής του διαδρομής μίλησε ο Χρήστος Λούλης στο Rosa.gr και εξήγησε:
«Δεν με εξέπληξαν. Μα το έχω υποστεί και εγώ. Σεξουαλικά. Έχω υποστεί σεξουαλική παρενόχληση. Όχι από γυναίκα. Από άντρα. Από άντρες. Όταν ήμουν μικρός. Αλλά εγώ ήμουν και σε μια κατάσταση 20 – 22 χρονών, που μπορούσα να ρίξω και μια σφαλιάρα. Δεν είχα ρίξει ποτέ. Αλλά υπήρχε η απειλή. Και φαντάζομαι ότι ένα κορίτσι δεν μπορεί να το κάνει αυτό» εξομολογήθηκε.
«Όταν μπήκα στη σχολή και ξεκίνησα και βγήκα από τη σχολή και άρχισα να δουλεύω, η κυρίαρχη κουλτούρα της εποχής, ήταν ότι για να κάνεις θέατρο πρέπει να ταλαιπωρηθείς, πρέπει να μη χαίρεσαι, πρέπει να περάσεις τα πάνδεινα και πρέπει να γίνει η ψυχή σου μαύρη και να σε προσβάλλουν. Ο σκηνοθέτης, ο μεγάλος πρωταγωνιστής πρέπει να σε προσβάλλουν. Άμα δεν σε προσβάλλει κανείς, τότε δεν χαλυβδώνεσαι να κάνεις θέατρο. Το θέατρο θέλει στομάχι. Αυτό μας λέγανε. Και έτσι κάπως είναι. Αλήθεια σου λέω. Αλλά τώρα με το MeToo είναι μια ευκαιρία να ανακαλύψουμε και να ερευνήσουμε αν μπορεί να γίνει επί της ουσίας καλή δουλειά με χαρά και όχι με κακοπάθεια. Με χαρά.
Από εκεί και πέρα ναι, όλα μπορούν να είναι τέχνη, όλα μπορούν να είναι πολιτική, με τη βαθιά έννοια της πολιτικής, αλλά νομίζω το να είμαστε σε μια παράσταση ή ένα έργο που γράφουμε ή που σκηνοθετούμε και να λέμε αυτό δεν το λέμε ή αυτό δεν το κάνουμε γιατί δεν πρέπει, δεν είναι σωστό, κάπως μου κάνει. Ή μια παρέα αγοριών, που θέλει να κάνει μια παράσταση και είναι μόνο αγόρια και κατεβαίνει η παράσταση γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα κορίτσι, αυτό νομίζω πως είναι λιγάκι υποκριτικό.
Γιατί ξεκινάει από φόβο. Α, τι θα πούνε. Α, δεν είναι σωστό ρε μαλάκα, γιατί τι θα πούνε που δεν έχουμε μια κοπέλα μαζί; Δεν αναφέρομαι σε αυτό που έγινε. Δεν τα ξέρω τα παιδιά στο προκείμενο. Αλλά σκέψου. Σκέψου άμα είναι φίλοι όλοι αυτοί και θέλουν να κάνουν μια παράσταση και δεν μπορούν, επειδή πρέπει να έχουν και ένα κορίτσι. Δηλαδή, κατέβηκε η παράσταση από φόβο. Και ο φόβος δεν είναι πολιτική. Είναι λίγο υποκρισία» δήλωσε ο ηθοποιός.