«Χείμαρρος» ο Νίκος Κωνσταντόπουλος: Η φράση του Ανδρέα Παπανδρέου που τον άφησε αποσβολωμένο

Μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη έδωσε ο Νίκος Κωνσταντόπουλος για την κόρη του Ζωή, τη γνωριμία με τον Ανδρέα Παπανδρέου και τα πολύ δύσκολα χρόνια της κατοχής στην Κρέστενα Ηλείας. 

Αρχικά, ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού, μιλώντας στην εκπομπή «Στιγμές» του One Channel, αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια στην Κρέστενα Ηλείας: «Εμένα όταν με ρωτάνε για προσωπικές πλευρές της ζωής μου, λέω ότι είμαι κατοχικός, γιατί έχω γεννηθεί το 1942 στην "μαύρη" κατοχή του ναζισμού και του φασισμού. Ότι είμαι επαρχιώτης, γιατί έχω γεννηθεί στην Κρέστενα της Ολυμπίας, μια μικρή κωμόπολη που είναι μέσα στην ύπαρξη μου, ρίζα και μήτρα της ζωής μου. Και ότι είμαι και σκασμένη φτέρνα, δηλαδή ότι έχω περπατήσει αρκετά, και επειδή τα παιδιά τότε περπατούσαν ξυπόλητα και έσκαγε η φτέρνα, λέγαμε για σκασμένη φτέρνα.

Ήταν χρόνια που γύρω σου δεν καταλάβαινες ότι μαίνεται ο πόλεμος, ότι υπάρχει πείνα, ότι η βαρβαρότητα του ναζισμού κομματιάζει την Ελλάδα. Είχε την αγαθότητα, τα αγαθά πράγματα της παιδικής ηλικίας, ποτισμένα από την λιακάδα της Κρέστενας, από την βροχή, του αέρηδες. Είναι χρόνια που είσαι πολύ κοντά στη φύση, πολύ κοντά στο περιβάλλον και αυτό είναι κάτι που με έχει σημαδέψει, γιατί και οι γονείς μου και κυρίως η μάνα του πατέρα μου, ήθελαν πάντοτε να είμαστε κοντά στη φύση. Εκεί είναι τα πρώτα βιώματα, τα βιώματα που βλέπεις τη ζωή. Εγώ έμαθα γράμματα με το κοντύλι και την μαύρη πλάκα με την κιμωλία και τον πίνακα».

Η σχέση με τη γιαγιά του

Στη συνέχεια, μίλησε για τα δυο πατρικά του σπίτια, αλλά και για τη σχέση με τη γιαγιά του: «Είναι δυο τα πατρικά σπίτια στην Κρέστενα. Μάλλον είναι το πατρικό σπίτι του πατέρα στην Μούντριζα και το άλλο στην Κρέστενα. Εκεί πρόλαβα την μάνα του πατέρα μου, μια γυναίκα η οποία με έχει επηρεάσει, αμέσως μετά τον πατέρα μου και την μάνα μου, με έναν τρόπο καθοριστικό. Ήταν μια εντελώς αγράμματη γυναίκα, αναλφάβητη, αλλά φοβερά φιλοσοφημένη. Είχε 11 παιδιά, 13 τοκετούς, δυο πέθαναν, από τα 11 παιδιά πέθαναν άλλα δυο σε μεγάλη ηλικία, μείναν 9 παιδιά. Ήταν πρακτική μαμή, ασχολούταν με τα βότανα, φρόντιζε τα ζώα και ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος σου πέρναγε με τρόπο αυθόρμητο, ειλικρινή, ολόκληρες αρχές ζωής. Όταν σε ηλικία 16 χρόνων, μετακομίσαμε από την Κρέστενα στην Αθήνα, και είπαμε ότι φεύγουμε, μου είπε "πρόσεχε μη χαθείς στον δρόμο"».

Για τη σχέση του με τον Ανδρέα Παπανδρέου

Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος μίλησε και για τη γνωριμία του με τον Ανδρέα Παπανδρέου, τη σχέση μαζί του, αλλά και την τελευταία συνομιλία τους πριν νοσηλευτεί στο Ωνάσειο.

Ανέφερε σχετικά με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ: «Με τον Ανδρέα Παπανδρέου η γνωριμία μου ήταν πριν την δικτατορία το 1964 όταν μετέχει στις εκλογές του Φεβρουαρίου. Είχαμε μια καλή σχέση, εγκάρδια σχέση, τότε η νεολαία του κέντρου που ήθελε να οργανωθεί δημοκρατικά και να αποκτήσει δραστηριότητες είχε επαφή με μια ομάδα που συνόδευε τον Παπανδρέου και εποπτευόταν από τον Ανδρέα. Είχαν αναδειχθεί τότε λίγο πριν το 1965 η νεολαία πρωτοπορούσε, οι δημοκρατικοί σύνδεσμοι, μια μικρή ομάδα βουλευτών σοσιαλιστών σε ένα παραδοσιακό αρχηγικό κόμμα του Γεώργιου Παπανδρέου για να εκσυγχρονίσουν το κόμμα του και να το κάνουν με σημερινούς όρους ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα».

Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος αναφέρθηκε και στην κόντρα που είχε με τον Ανδρέα Παπανδρέου, που οδήγησε στην οριστική διαγραφή του: «Προσέκρουσα στο ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήθελε τον έλεγχο της νεολαίας, εμείς είχαμε ξεκινήσει να οργανώνουμε δημοκρατικό συνέδριο στην νεολαία του κέντρου του 1965 και εκεί έγινε αυτό που λένε με την παλιά ορολογία κοπτάτσια. Δηλαδή η διοίκηση της νεολαίας παραμερίστηκε και τοποθετήθηκε επικεφαλής ένας εκπρόσωπος του Ανδρέα, ο Νίκος Νικολαΐδης, καλός άνθρωπος, προοδευτικός, αλλά Παπανδρεϊκός. Κάποιοι καλοθελητές άρχισαν να δημιουργούν τότε στον Ανδρέα, που ήταν συναισθηματικά επιρρεπής σε τέτοια πράγματα, ότι "ο πατέρας σου του έχει μεγαλύτερη αδυναμία αυτού από εσένα". Και πράγματι έβλεπα ότι υπήρχε μια μεγαλύτερη εγκαρδιότητα από τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο Ανδρέας δεν ξέρω πως το εισέπραττε αυτό. Μετά ήρθε η δικτατορία όμως και μας έβαλε όλους στο κάτεργο».

Για το Ειδικό Δικαστήριο και την τελευταία συνάντηση με τον Παπανδρέου

Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος ερωτήθηκε και για την εποχή του Ειδικού Δικαστηρίου και ότι για ένα μεγάλο μέρος του κόσμου εκείνη την περίοδο είχε γίνει ο «Ιαβέρης» του Ανδρέα Παπανδρέου.

«Ο μόνος που δεν με θεωρούσε Ιαβέρη ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου», είπε χαρακτηριστικά ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού και συνέχισε: «Όταν εκλέχθηκε από τη Βουλή, ως κατήγορος για να υποστηρίξω την κατηγορία, κατάλαβα ότι υπήρχε ένα ενδοκομματικό παρασκήνιο στην αριστερά. Επειδή δεν ήμουν ούτε από το ΚΚΕ, ούτε από την ΕΑΡ, ήμουν εξωγενής. Περισσότερο ήμουν λύση σκοπιμότητας για να μην χρεωθεί κανείς το πολιτικό κόστος. Τότε η μάνα μου, μου είπε "ούτε ψύλλος στον κόρφο σου. Να είσαι κρεμασμένος εκεί πάνω απέναντι σε όλο τον κόσμο. Κοίτα να μην διανοηθείς αν υπάρξει κάτι να το κρύψεις ή αν δεν υπάρχει κάτι να το φτιάξεις. Ξέχνα τα όλα τα άλλα". Αυτή ήταν μια φοβερή συμπαράσταση στήριξης και οδηγία από την πλευρά της μάνας. Η πίεση ήταν αφόρητη, είχαν στήσει επικοινωνιακό μηχανισμό με το κανάλι 29 όπου κάθε βράδυ γάβγιζε ο Βαγγέλης ο Γιαννόπουλος. Και όταν τον ρωτούσαν γιατί, έλεγε αυτός "θα τους αφήσω να μας πάρουν παραμάσχαλα";»

Για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου

Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος μίλησε και για τις τρεις κόρες του και τόνισε πως μόνο η Ζωή καταπιάστηκε με την πολιτική.

Σε ερώτηση για το αν προσπάθησε να αποτρέψει την κόρη του να ασχοληθεί με την πολιτική, ο κ. Κωνσταντόπουλος τόνισε: «Αυτό που έχω να πω από την δική μου εμπειρία, είναι ότι υπάρχουν δυο νοσηροί χώροι στην πολιτική ζωή του τόπου, ο ένας τα εσωκομματικά παρασκήνια και οι άλλοι είναι οι εσωτερικοί μηχανισμοί της εξουσίας. Αυτά λειτουργούν σαν πιράνχας. Η Ζωή με αιφνιδίασε όταν μου είπε ότι θα ασχοληθεί με την πολιτική. Εγώ της είπα αν θες κάνε το, αλλά να ξέρεις ότι ένας νοσηρός χώρος. Οφείλω να πω ότι η ζωή είναι πολύ πιο μπροστά από εμένα, γιατί έχει μια διαφορετική άποψη, για την συνέπεια την ευθύνη και την υπεράσπιση. Η Ζωή υπερασπίζεται αυτό που πιστεύει ενεργά, δεν το νοθεύει και δεν μασάει τα λόγια της, δεν καταπίνει πράγματα που είναι προκλητικά και προσβλητικά. Δεν κάνει πίσω και κυρίως δεν πολιτεύεται, κάνει την πολιτική ως υπεράσπιση του δίκαιου, της κοινωνικής δικαιοσύνης, δεν κάνει την πολιτική ως μέσο πολιτευτισμού, πολιτικής συναλλαγής, προκειμένου να βολέψει κάποιες φιλοδοξίες.

Για ποια στιγμή συγκινήθηκε περισσότερο ως πατέρας από τη Ζωή και αν ήταν η ανάληψη της προεδρίας της Βουλής, ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού επισήμανε: «Αυτές είναι πράγματι συναισθηματικές στιγμές οι οποίες σε γεμίζουν συγκίνηση, αλλά μια άλλη στιγμή -όχι το ίδιο συγκρίσιμη, ήταν όταν η Ζωή ήταν μόνη της μέσα στη Βουλή, και να λέει ο πρόεδρος "κατά πλειοψηφία" και να λέει εκείνη, "ποια πλειοψηφία αφού δεν υπάρχει, μόνη μου είμαι". Έδωσε ένα δείγμα αγωνιστικότητας, πέραν τον ορίων, ένα αντιπαράδειγμα συνέπειας, το οποίο δεν είναι συνηθισμένο ούτε μέχρι σήμερα. Επίσης συνέβαλε στο να λυθούν κάποια χρόνια προβλήματα, τα οποία επικρατούν στον πολιτικό σύστημα της χώρας κατ' έθιμον. Το γεγονός που μου έδωσε μέσα μου μια ικανοποίηση πρωτόγνωρη ήταν, όταν ήταν πρόεδρος της Βουλής, κατέβηκε από την έδρα και είπε "εγώ θα καταψηφίσω και δεν συμφωνώ". Όταν δεν είσαι έτοιμος να παραιτηθείς όταν γίνονται πράγματα τα οποία δεν σε καλύπτουν συνειδησιακά, όταν δεν έχεις δουλέψει ποτέ στη ζωή σου, να είσαι δηλαδή και καταρτισμένος αλλά και να έχεις αποκτήσει μια παιδία, και να μείνεις μακριά από το "λοφίο" της εξουσίας, τότε είσαι ένας κλόουν. Η Ζωή ήταν πρόεδρος της Βουλής, το τρίτο πολιτειακό αξιώματα, και το "κλώτσησε", το άφησε και κατέβηκε κάτω στα έδρα να γίνει μαχόμενη απλή γυναίκα, που υπερασπίστηκε εκείνα που πίστευε».