Χάρις Αλεξίου: «Βλέπω στον ύπνο μου ότι ξαναγύρισε η φωνή μου. Είναι πολύ ωραία»
Μια πολύ αποκαλυπτική και συγκινητική συνέντευξη παραχώρησε η Χάρις Αλεξίου στον Θέμη Καίσαρη και το Podcast Ζοσιμάρ.
Η μεγάλη ελληνίδα τραγουδίστρια, μίλησε για τη συνεργασία της με τον Λεξ και τον Χρήστο Μάστορα και το γεγονός ότι ο γιος της έκανε την παραγωγή των τραγουδιών δίνοντας τους «νέα πνοή»:
«Είναι ένα δώρο και για μένα, από τον γιο μου προς εμένα. Ήθελε να καταπιαστεί με τα τραγούδια, έχει και ο ίδιος πει κάποια στιγμή ότι “θα ήθελα πολύ να ασχοληθώ με την παραγωγή των τραγουδιών σου όταν ήσουν στα ντουζένια σου”. Τότε άκουγε άλλες μουσικές! Το είχε βάλει αυτό στο μυαλό του να το κάνει.
Εγώ ως παλιό μυαλό κατά αλλά όχι 100%, έχω κάνει πράγματα που είναι πιο νεαρά από την ηλικία μου, είχα τον φόβο ότι αυτός ο ήχος που είχαν τα τραγούδια μου παλιά γιατί να τα πειράξουμε; Ο Μάνος επέμενε και με έπεισε να του πω το “ναι” να το προχωρήσει.
Τελικά έγινε με όλη την αγωνία που τράβηξε για να με ικανοποιήσει το αποτέλεσμα. Είναι δύσκολο να δουλεύει το παιδί με τον γονιό του. Το δώρο αυτό ήταν για εμένα.
Πέραν το ότι τα τραγούδια δεν πρέπει να μένουν μουσειακά, πρέπει να το βοηθήσουμε. Και αν αγαπάει και τον άνθρωπο που το τραγουδάει του το κάνεις πιο εύκολο. Έτσι διάλεξε δύο ταλαντούχους ανθρώπους και ξεκίνησε αυτό το ταξίδι».
Ιδιαίτερα συγκινητικό, όμως, είναι το σημείο της συνέντευξης όπου η Χάρις Αλεξιου, αναφέρεται στην απόφαση της να σταματήσει το τραγούδι αλλά και το όνειρο που βλέπει με εκείνη να έχει ξαναβρεί τη φωνή της:
«Ήταν μια απόφαση στο να πω το “ναι” γιατί πολλοί νομίζουν ότι τραγουδάω από την αρχή. Δεν θέλω να εξαπατηθεί κανείς. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι υπάρχει τόση χαρά ενώ έχει λίγες ώρες που έχει κυκλοφορήσει.Δεν περίμενα ότι θα έχει υπάρξει αυτή η ανταπόκριση. Χαίρομαι που πέτυχε το στοίχημα του Μάνου.
Βλέπω στον ύπνο μου ότι τραγουδάω και ότι ξέρω ότι δεν μπορώ να τραγουδήσω πια. Και λέω “κοίτα, ξαναγύρισε η φωνή μου”. Και είναι πολύ ωραία που το βλέπω στον ύπνο μου. Είναι πράγματα που δεν μπορείς να πεις “οκ, πάει”. Αυτό που ισχύει είναι αυτό!».