Πώς μια «αδελφοκτονία» δημιούργησε ένα ζεύγος αστεριών στο γαλαξία μας

Σε απόσταση 3.700 ετών φωτός από τη Γη βρίσκεται ένα ζεύγος γιγάντιων αστεριών που «κατοικούν» σε ένα θεαματικό νέφος αερίου και σκόνης στο διάστημα.

Η κωδική τους ονομασία είναι HD 148937 αλλά οι επιστήμονες έχουν ονομάσει αυτά τα δύο γιγάντια αστέρια, που είναι βαρυτικά συνδεδεμένα μεταξύ τους, «Αυγό του Δράκου».

Εδώ και χρόνια η επιστήμη προσπαθεί να βρει απαντήσεις στο μυστήριο που περιβάλλει αυτό το δυαδικό σύστημα, αφού τέτοιου μεγέθους άστρα δεν συνδέονται με νεφελώματα.

Επιπλέον, ένα από τα δύο άστρα διαθέτει μαγνητικό πεδίο, όπως και ο Ήλιος, αλλά ο «σύντροφός» του όχι. Με δημοσίευσή της στο περιοδικό Science την Πέμπτη (12/04), διεθνής ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι έχει απαντήσεις για το τι συμβαίνει στο Αυγό του Δράκου. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι στο σύστημα αυτό υπήρχε και ένα τρίτο άστρο και ότι το μεγαλύτερο από τα τρία άστρα το… «καταβρόχθισε», κάτι που ονομάζεται αστρική αδελφοκτονία. Η διαδικασία της συγχώνευσης και η ανάμειξη του αστρικού υλικού οδήγησε, σύμφωνα με τους ερευνητές, στη δημιουργία τόσο του μαγνητικού πεδίου όσο και του νεφελώματος.

«Αυτή η συγχώνευση ήταν πιθανότατα πολύ βίαιη. Όταν δύο άστρα συγχωνεύονται, μέρος του υλικού μπορεί να εκτοξευτεί στο Διάστημα και αυτό πιθανότατα δημιούργησε το νεφέλωμα που βλέπουμε σήμερα», αναφέρει στο Reuters η Άμπιγκεϊλ Φροστ, αστρονόμος του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου στη Χιλή και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης στο Science.

Μια πρόσφατη γέννηση

Οι προσομοιώσεις σε υπολογιστή είχαν προβλέψει προηγουμένως ότι η ανάμειξη αστρικού υλικού κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας συγχώνευσης θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα μαγνητικό πεδίο στο νέο άστρο που προέκυψε από αυτή τη διαδικασία.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στη μελέτη τους δεδομένα παρατηρήσεων του δυαδικού συστήματος που έχουν γίνει σε διάρκεια εννέα ετών από τη συστοιχία τηλεσκοπίων Very Large Telescope, στην έρημο Ατακάμα της Χιλής.

Το μεγάλο άστρο με το μαγνητικό πεδίο έχει περίπου 30 φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο και το δεύτερο άστρο του συστήματος, μάζα 26,5 φορές μεγαλύτερη από αυτή του μητρικού μας άστρου.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το τρίτο άστρο που κατάπιε το μεγαλύτερο άστρο είχε μάζα πέντε ως δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και το γεγονός της συγχώνευσης συνέβη πολύ πρόσφατα (σε κοσμικούς χρόνους) αφού, με βάση την ταχύτητα διαστολής του υλικού στο νεφέλωμα, η συγχώνευση υπολογίζεται ότι έγινε πριν από περίπου 7,5 χιλιάδες έτη.