«Ας ήταν όνειρο»: Η συγκινητική ταινία μικρού μήκους που έφτιαξαν μαθητές για την τραγωδία στα Τέμπη

Με μια πολύ τρυφερή και συγκινητική ταινία μικρού μήκους, εμπνευσμένη από την τραγωδία στα Τέμπη, οι μαθητές Δημοτικού Σχολείου στον Βόλο, θέλησαν να αποτίσουν φόρο τιμής στα 57 θύματα και να θυμίσουν σε όλους τη δύναμη της μνήμης και της αγάπης. 

Μέσα από τα μάτια των μαθητών της Στ1 τάξης «Δεντρόσπιτο», του 1ου Δημοτικού Σχολείου Αγριάς, υπό την καθοδήγηση του εκπαιδευτικού Κωνσταντίνου Μπατάκα, η ταινία «Ας ήταν όνειρο...» μας μεταφέρει στην οδύνη της απώλειας και στην ανάγκη για ενότητα.

Αφιερωμένη στις 57 ψυχές που χάθηκαν, αποτελεί μια υπόσχεση πως δεν κανείς δεν θα ξεχάσει ποτέ. Στους τίτλους τέλους, ακούγεται το τραγούδι «Ας μην ήταν ούτε όνειρο», μια συγκινητική δημιουργία του μαθητή Νικόλα Καβουρά.

Η ταινία μάς μεταφέρει στις 28 Φεβρουαρίου 2025, με τον δάσκαλο να μπαίνει στην τάξη και να ζητά από τα παιδιά να γράψουν μία έκθεση για το πώς αισθάνονται για την τραγωδία των Τεμπών και για τα άτομα που χάθηκαν σε αυτή. Τους επιτρέπει -όπως κάθε μέρα- να έχουν κοντά τους το αγαπημένο τους αντικείμενο. «Δεν υπάρχου σωστές και λάθος απαντήσεις. Απλά γράψτε από την καρδιά ας. Και να θυμάστε: Είμαστε εδώ για να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο».

Τα παιδιά ξεκινούν να γράφουν και ο μικρός Αντώνης που κρατά στο χέρι του ένα τρενάκι και κλείνει τα μάτια. Ονειρεύεται ότι είναι ξαπλωμένο στο προαύλιο, κρατώντας το τρενάκι. Τρέχει να μπει στην τάξη του και δεν μπορεί. Μέσα όλοι είναι λυπημένοι και η θέση του είναι άδεια. «Σου άρεσαν τόσο πολύ τα τρένα Αντώνη», λένε τα παιδιά. 

«Εδώ είμαι, με ακούτε;«, λέει το παιδί και φωνάζει απεγνωσμένα «Δεν έχω οξυγόνο!».