Άρθρο Βέμπερ – Μεϊμαράκη: «Οι μεταναστευτικές κρίσεις δεν είναι αναπόφευκτες»

«Όταν προειδοποιήσαμε τον περασμένο Ιανουάριο ότι η Ευρώπη υπνοβατεί σε μια νέα μεταναστευτική κρίση, οι σοσιαλδημοκράτες και οι φιλελεύθεροι μας κατηγόρησαν ότι τροφοδοτούμε τις φλόγες του λαϊκισμού», αναφέρουν εξ´αρχής στο κοινό τους άρθρο ο επικεφαλής της ΚΟ του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο ΕΚ, Μάνφρεντ Βέμπερ, και ο επικεφαλής της Ευρωομάδας της ΝΔ και αντιπρόεδρος της ΚΟ του ΕΛΚ στο ΕΚ, Βαγγέλης Μεϊμαράκης, το οποίο δημοσιεύει σήμερα το ΑΠΕ-ΜΠΕ. Και αμέσως προσθέτουν: «Απέρριψαν τις προειδοποιήσεις μας και τις ανησυχίες των πολιτών. Αντί να αναζητήσουν λύσεις για να σταματήσουν την παράτυπη ροή μεταναστών στην Ευρώπη, την αγνόησαν».

Επιπλέον, μεταξύ άλλων, υπογραμμίζουν ότι η «αριστερά επιβραδύνει τη μεταρρύθμιση των νόμων για το άσυλο και τη μετανάστευση στην Ευρώπη και τορπιλίζει τις προσπάθειες συνεργασίας με χώρες της Βόρειας Αφρικής, όπως την Τυνησία, για να μειώσει τον αριθμό των παράτυπων αφίξεων πλοίων» και ότι «η πολιτική ευθύνη για αυτή την αποτυχία προστασίας των συνόρων της Ευρώπης βρίσκεται ξεκάθαρα στο στρατόπεδο των σοσιαλδημοκρατών και των φιλελευθέρων».

«Υποστηρίζουμε το θεμελιώδες δικαίωμα του ασύλου, το οποίο αποτελεί καθοριστική αρχή στις σχέσεις μας με τον υπόλοιπο κόσμο», σημειώνουν σε άλλο σημείο του κοινού τους άρθρου, προσθέτοντας, ωστόσο, ότι «ταυτόχρονα, η κλίμακα και η πολυπλοκότητα της μετανάστευσης έχει αλλάξει ριζικά» και ότι «όσο περισσότερο περιμένουμε μια πιο ρεαλιστική και λιγότερο ιδεαλιστική μεταναστευτική προσέγγιση, τόσο περισσότερο θα υπονομεύεται η εμπιστοσύνη των πολιτών στην κυβέρνηση, τοπική, εθνική ή ευρωπαϊκή».

«Δεν είναι αναπόφευκτο», τονίζουν και αμέσως προσθέτουν: «Ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η Ευρώπη να συσπειρωθεί γύρω από μια μεταρρύθμιση της μετανάστευσης και του ασύλου που είναι εφικτή. Είμαστε πιο κοντά από ποτέ στην επίτευξη συμφωνίας. Σε χρόνια από τώρα, οι άνθρωποι θα βλέπουν αυτή τη στιγμή είτε ως τη μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία της δεκαετίας είτε ως το πρώτο βήμα για την αποκατάσταση της τάξης στις μεταναστευτικές ροές που φτάνουν στην Ευρώπη».

Και καταλήγουν, αναφέροντας ότι «προκειμένου να επιτευχθεί μια σημαντική πρόοδος, οι σοσιαλδημοκράτες και οι φιλελεύθεροι πρέπει να αποδεχτούν ότι είναι ένας νέος κόσμος εκεί έξω, ότι χωρίς μια ευρωπαϊκή προσέγγιση θα περνούμε από τη μια μεταναστευτική κρίση στην άλλη, τροφοδοτώντας αργά την άκρα δεξιά και υπονομεύοντας την στήριξη των ανθρώπων για την Ευρωπαϊκή Ένωση» και πως «η ώρα για δράση είναι τώρα».

Ολόκληρο το κείμενο του κοινού άρθρου των Μ. Βέμπερ και Β. Μεϊμαράκη έχει ως εξής:

Των Μ. Βέμπερ & Β. Μεϊμαράκη: «Οι μεταναστευτικές κρίσεις δεν είναι αναπόφευκτες»

«Όταν προειδοποιήσαμε τον περασμένο Ιανουάριο ότι η Ευρώπη υπνοβατεί σε μια νέα μεταναστευτική κρίση, οι σοσιαλδημοκράτες και οι φιλελεύθεροι μας κατηγόρησαν ότι τροφοδοτούμε τις φλόγες του λαϊκισμού. Απέρριψαν τις προειδοποιήσεις μας και τις ανησυχίες των πολιτών. Αντί να αναζητήσουν λύσεις για να σταματήσουν την παράτυπη ροή μεταναστών στην Ευρώπη, την αγνόησαν.

Ενώ οι δήμαρχοι και οι σύμβουλοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από όλα τα κόμματα κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ότι έχουν φτάσει στα όρια τους για το τι μπορούν να κάνουν για να βοηθήσουν τους ανθρώπους, η αριστερά επιβραδύνει τη μεταρρύθμιση των νόμων για το άσυλο και τη μετανάστευση στην Ευρώπη και τορπιλίζει τις προσπάθειες συνεργασίας με χώρες της Βόρειας Αφρικής, όπως την Τυνησία, για να μειώσει τον αριθμό των παράτυπων αφίξεων πλοίων. Η πολιτική ευθύνη για αυτή την αποτυχία προστασίας των συνόρων της Ευρώπης βρίσκεται ξεκάθαρα στο στρατόπεδο των σοσιαλδημοκρατών και των φιλελευθέρων.

Τώρα η Ευρώπη βρίσκεται και πάλι αντιμέτωπη με μια μεταναστευτική κρίση και η πολιτική τραγωδία είναι ότι την είδαμε να έρχεται. Μέσα σε μια εβδομάδα, περισσότεροι από 10.000 μετανάστες έφτασαν στις ακτές της Λαμπεντούζα, ενός μικρού νησιού με περίπου 6.000 κατοίκους 145 χιλιόμετρα από τις ακτές της Τυνησίας. Μέσα σε λίγες ώρες, αυτό το μικρό νησί διπλασίασε τον πληθυσμό του, με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται για τους μετανάστες, τις αρχές και τους κατοίκους. Είναι μια κατάσταση που καμία πόλη ή δήμος δεν θα θεωρούσε αποδεκτή οπουδήποτε στην Ευρώπη.

Για να το θέσω ωμά, βρισκόμαστε σε αυτήν την κατάσταση επειδή ο πρόεδρος Macron και ο καγκελάριος Scholz αρνήθηκαν να αναλάβουν την ευθύνη για αυτό το ευρωπαϊκό πρόβλημα. Η Λαμπεντούζα δεν είναι μόνο ένα ιταλικό νησί, είναι ένα ευρωπαϊκό νησί και οι άνθρωποι που φτάνουν εκεί, δεν θέλουν να παραμείνουν στο νησί. Θέλουν να πάνε στη Γαλλία και στη Γερμανία, στη Σουηδία και στις Κάτω Χώρες. Πώς είναι δυνατόν οι ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας να αγνοούν ένα απλό γεγονός: οι άνθρωποι δεν έρχονται στην Ιταλία, έρχονται στην Ευρώπη. Αντί να στρέφει αλλού το βλέμμα της και να αφήνει την Ιταλία μόνη της με το πρόβλημα , η Ευρώπη πρέπει να προσφέρει λύσεις από κοινού.

Η γαλλική κυβέρνηση, ωστόσο, σπεύδει να στείλει ενισχύσεις στα ιταλικά σύνορα για να κρατήσει τους οικονομικούς μετανάστες στην Ιταλία, αλλά έχει αρνηθεί μέχρι τώρα, όπως και η γερμανική κυβέρνηση, να στηρίξει τη συμφωνία με την Τυνησία, η οποία θα μπορούσε να μειώσει τον αριθμό των παράτυπων αφίξεων. Δεν είμαστε αφελείς σχετικά με το ποιον έχουμε να κάνουμε στην Τύνιδα, αλλά δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τους ανθρώπους να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους διασχίζοντας τη Μεσόγειο, χωρίς να οικοδομήσουμε καλές σχέσεις με χώρες της βόρειας Αφρικής. Αναμένουμε από την επόμενη συνάντηση των Υπουργών Εσωτερικών να στείλουν ένα σαφές μήνυμα υποστήριξης του μνημονίου με την Τυνησία.

Ακόμη χειρότερα, η μόνη πρόταση που έχουν οι σοσιαλδημοκράτες και οι φιλελεύθεροι για να ανακτήσουν τον έλεγχο της παράτυπης μετανάστευσης είναι οι αποστολές έρευνας και διάσωσης. Δεν είμαστε κατά της έρευνας και διάσωσης, αλλά αυτό δεν μπορεί να σημαίνει μόνο ότι οι άνθρωποι που διασώζονται αυτόματα μεταφέρονται σε ένα ευρωπαϊκό λιμάνι. Χρειαζόμαστε μια νέα ευρωπαϊκή ναυτική αποστολή στη Μεσόγειο, αλλά πρέπει να είναι σε θέση να φέρει πίσω τους μετανάστες στις ακτές της Βόρειας Αφρικής. Είναι ο μόνος τρόπος για να σπάσουμε το επιχειρηματικό μοντέλο των εγκληματικών συμμοριών που πλουτίζουν διακινώντας λαθραία ανθρώπους στην Ευρώπη.

Η πραγματικότητα είναι επίσης ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που κάνουν το πέρασμα είναι οικονομικοί μετανάστες, δεν είναι πρόσφυγες, οι οποίοι έχουν ελάχιστες ή καθόλου πιθανότητες να λάβουν διεθνή προστασία στην Ευρώπη. Αλλά οι διακινητές γνωρίζουν επίσης ότι η πολιτική επιστροφών της Ευρώπης δεν λειτουργεί. Μόλις κάποιος εισέλθει, οι διαδικασίες είναι τόσο περίπλοκες και δαπανηρές που είναι σχεδόν αδύνατο να σταλεί κάποιος πίσω. Παρ ‘όλα αυτά, η αριστερά στην Ευρώπη θέλει να κάνει τη νομοθεσία ακόμη πιο περιοριστική από ό, τι είναι ήδη. Αντί να προσπαθούμε να διανείμουμε τους οικονομικούς μετανάστες σε ολόκληρη την ΕΕ, θα πρέπει να τους στέλνουμε πίσω σύντομα και με συνέπεια.

Η Ευρώπη έχει υποδεχθεί περισσότερους Ουκρανούς πρόσφυγες τα τελευταία χρόνια από ό,τι έχουμε υποδεχθεί ποτέ στην ιστορία μας. Είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό. Υποστηρίζουμε το θεμελιώδες δικαίωμα του ασύλου, το οποίο αποτελεί καθοριστική αρχή στις σχέσεις μας με τον υπόλοιπο κόσμο. Ταυτόχρονα, η κλίμακα και η πολυπλοκότητα της μετανάστευσης έχει αλλάξει ριζικά. Όσο περισσότερο περιμένουμε μια πιο ρεαλιστική και λιγότερο ιδεαλιστική μεταναστευτική προσέγγιση, τόσο περισσότερο θα υπονομεύεται η εμπιστοσύνη των πολιτών στην κυβέρνηση, τοπική, εθνική ή ευρωπαϊκή.

Δεν είναι αναπόφευκτο. Ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η Ευρώπη να συσπειρωθεί γύρω από μια μεταρρύθμιση της μετανάστευσης και του ασύλου που είναι εφικτή. Είμαστε πιο κοντά από ποτέ στην επίτευξη συμφωνίας. Σε χρόνια από τώρα, οι άνθρωποι θα βλέπουν αυτή τη στιγμή είτε ως τη μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία της δεκαετίας είτε ως το πρώτο βήμα για την αποκατάσταση της τάξης στις μεταναστευτικές ροές που φτάνουν στην Ευρώπη.

Προκειμένου να επιτευχθεί μια σημαντική πρόοδος, οι σοσιαλδημοκράτες και οι φιλελεύθεροι πρέπει να αποδεχτούν ότι είναι ένας νέος κόσμος εκεί έξω, ότι χωρίς μια ευρωπαϊκή προσέγγιση θα περνούμε από τη μια μεταναστευτική κρίση στην άλλη, τροφοδοτώντας αργά την άκρα δεξιά και υπονομεύοντας την στήριξη των ανθρώπων για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ώρα για δράση είναι τώρα».