Από τον Μπιλ Ράσελ του 1957 μέχρι την... χρυσή βίβλο των Μπόστον Σέλτικς

Πάνε 67 χρόνια από το πρώτο τρόπαιο. Οι Μπόστον Σέλτικς πήραν ξανά τα ηνία του πολυνίκη του θεσμού. Μέχρι την Κυριακή (16/06), μοιράζονταν από 17 πρωταθλήματα με τους Λος Άντζελες Λέικερς. Εκείνοι είχαν ισοφαρίσει τους «Κέλτες» το 2020, στην «Φούσκα» του NBA. Ωστόσο, η ομάδα από την Βοστώνη είχε να χαρεί ένα τρόπαιο εδώ και 16 χρόνια. Η κατάρα όμως, έσπασε τα ξημερώματα της Τρίτης (18/06). Η ομάδα του Τζο Ματζούλα επιβλήθηκε των Ντάλας Μάβερικς, νικώντας με 4-1 στη σειρά.

Από το 1957 έχουν αλλάξει τα πάντα. Κυριολεκτικά. Από τον τρόπου που παίζουν μπάσκετ, μέχρι τις ετήσιες απολαβές τους. Από τον τρόπου ντύνονταν, μέχρι τον τρόπο που ταξίδευαν για τα εκτός έδρας παιχνίδια. Χωρίς χορηγούς, χωρίς υπερβολές, χωρίς σπουδαίο εξοπλισμό.

Το πρώτο από τα 18

Ο Ρεντ Άουερμπαχ είχε σχέδιο. «Επιστράτευσε» τους Μπιλ Ράσελ και Μπομπ Κούζι από νωρίς. Την... Αγία Τριάδα όμως, στελέχωσε ο Τομ Χάινσον. Χαρισματικός παίκτης. Ο ρούκι της χρονιάς. Ο προπονητής των Μπόστον Σέλτικς έφτιαξε αυτό που ήθελε. Μία ομάδα με βασικό πυλώνα, η οποία θα κάνει «παπάδες» για μία δεκαετία.

Η ιστορία γράφτηκε την σεζόν 1956/57. Ο Μπιλ Ράσελ ήταν ο παίκτης-κλειδί για να φτάσουν οι «Κέλτες» στους τελικούς. Οι Σέιντ Λιούις Χοκς (η τότε ονομασία των Ατλάντα Χοκς) ήταν η αντίπαλη ομάδα. Η σειρά έφτασε μέχρι τέλους. Μέχρι το 7ο game, στο οποίο η Βοστώνη επιβλήθηκε και έκανε το 4-3. Ωστόσο, οι Χοκς ήρθαν αντιμέτωποι με τους Σέλτικς την επόμενη χρονιά, ξανά στους τελικούς. Εκείνη την σεζόν πήραν το... αίμα τους πίσω, νικώντας με 4-2.

Οι απλότητα στις ενδυμασίες

Δεν υπήρχαν brand για να διαλέξεις. Δεν υπήρχε αυτός ο πόλεμος κολοσσών αθλητικής ένδυσης. Δεν πληρωνόσουν για να φορέσεις συγκεκριμένες κάλτσες. Ένα ήταν το ζευγάρι παπουτσιών. Converse. Ακόμα και το γνωστό σε όλους «All-Star» είναι βγαλμένο από το ΝΒΑ. Η μάρκα συνοδεύτηκε από την εν λόγω ατάκα, τιμής ένεκεν στο NBA All-Star Game. Όλοι φορούσαν τα συγκεκριμένα πάνινα παπούτσια, συνήθως με τα χρώματα της εκάστοτε ομάδας που αγωνίζονταν. Δεν θα μπορούσε να ονομαστεί κάπως αλλιώς, από την στιγμή που η διαφίμηση είχε πάρει τέτοιες διαστάσεις.

Τα σορτσάκια ήταν κοντύτερα από ό,τι τώρα και οι φανέλες είχαν λεπτότερο μανίκι. Το ύφασμα δεν ήταν τόσο παχύ όπως σήμερα. Οι εμφανίσεις των αγώνων είχαν μόνο το logo των ομάδων, χωρίς σπόνσορες και άλλα εμβλήματα. Δεν υπήρχαν αξεσουάρ, όπως οι κορδέλες, τα ισοθερμικά, τα μεμονωμένα μανίκια.

Πλέον, τα σορτσάκια φτάνουν το γόνατο. Μέχρι πριν δύο δεκαετίες ήταν στο καλάμι του ποδιού, λόγω του στιλ της εποχής. Τα μανίκια είναι πλατιά και τα υφάσματα απορροφούν μεγάλο μέρος του ιδρώτα των αθλητών. Υπάρχουν brand στα αγωνιστικά ρούχα, logo της διοργάνωσης και άλλα χορηγικά στοιχεία. Φορούν ισοθερμικά και παπούτσια... δικής τους σειράς. Ουκ ολίγοι είναι οι μπασκετμπολίστες που έχουν συμφωνία με την Nike, την Adidas, την Under Armour και αρκετές άλλες εταιρίες για ένα δικό τους προϊόν.

Η διαφορά μισθών

Οι καιροί έχουν αλλάξει. Όχι μόνο στον αθλητισμό. Είναι λογικό να υπάρχει διαφορά κόστους. Την σεζόν 1956/57, όταν οι Σέλτικς πήραν το πρώτο τους πρωτάθλημα, κατείχαν στο ρόστερ τους τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη του NBA. Ο Μπομπ Κούζι άγγιζε τα 25.000 δολάρια ως ετήσιες απολαβές. Αυτό σημαίνει πως ο Μπιλ Ράσελ αμειβόταν με λιγότερα χρήματα, όντας ένας εκ των κορυφαίων αθλητών εκείνη την χρονιά. Ο «Felton-X» όμως, ήταν στην κορυφή των μπασκετικών πληρωμών από το 1965 μέχρι το 1967. Τότε, εισέπραττε 100.001 (!) δολάρια τον χρόνο.

Πλέον, ο Τζέιλεν Μπράουν είναι ο «Μίδας» της διοργάνωσης. Έχει υπογράψει πενταετές συμβόλαιο με τους Μπόστον Σέλτικς, έναντι περίπου 300 εκατομμυρίων δολαρίων. Αυτό σημαίνει πως λαμβάνει ετήσιως ένα ποσό τάξεως 57.2 εκατομμύρια. Ο δε Τζέισον Τέιτουμ λαμβάνει - κατά μέσο όρο - 32.6 εκατομμύρια, ενώ ο Τζρου Χόλιντεϊ παίρνει 33.7 εκατομμύρια.

Οτοστόπ ή αεροπλάνο

Στα τέλη της δεκαετίας του 50', η μετακίνηση με αεροπλάνο ήταν... πολυτέλεια. Πόσο μάλλον δε, όταν έπρεπε να κλείσεις εισιτήρια για ολόκληρη ομάδα. Τα λεωφορεία και οι σταδιοδρομικές άμαξες είχαν την... τιμητική τους. Ενίοτε και το... οτοστόπ!

 Οι ομάδες ήταν μόλις οκτώ. Για την ανατολική περιφέρεια ήταν οι Μπόστον Σέλτικς, Σίρακιους Νάσιοναλς, Φιλαδέλφεια Γουόριορς και Νιού Γιόρκ Νικς. Για την δυτική περιφέρεια ήταν οι Σέιντ Λιούις Χοκς, Μινεάπολις Λέικερς, Φορτ Γουέιν Πίστονς και Ρότσεστερ Ρόιαλς. Ωστόσο, έπαιζαν πολλές φορές μεταξύ τους. Οι ομάδες που περνούσαν στον τελικό μπορεί να αγωνίζονται σε 72 παιχνίδια, ανά σεζόν.

Πλέον, οι ομάδες είναι 30 και τα ταξίδια είναι αμέτρητα από πολιτεία σε πολιτεία. Τα αεροπορικά εισιτήρια θεωρούνται δεδομένα και είναι μέρος της ρουτίνας. Οι ομάδες και οι παίκτες του σήμερα, ταξιδεύουν σχεδόν μέρα παρά μέρα.

Γιώτα Κουφού