Απίστευτη ανακάλυψη: Κελί του Ουκρανού Αγίου Παϊσίου εντοπίστηκε στο Άγιο Όρος

Ένα από τα εναπομείναντα κελιά του Ουκρανού Αγίου Παϊσίου (Παΐσιος Βελιτσκόφσκι) ανακαλύφθηκε στο Άγιο Όρος, από μια ομάδα μοναχών που προσπαθούσε να καθαρίσει ένα κομμάτι δάσους στη Μονή Παντοκράτορος. Το κελί αποτελείται από μία μικρή μοναστική καλύβα.

Τι λένε οι Ουκρανοί

Όταν έγινε η ανακάλυψη, οι μοναχοί κάλεσαν τον Σέρχι Σουμίλο, διευθυντή του Διεθνούς Ινστιτούτου Αθωνικής Κληρονομιάς, να εξετάσει το κελί και να ρίξει φως στην ιστορία του. Ο Σουμίλο προσήλθε με τον Ολεξάντερ Σοσονίου, τον πρόξενο της Ουκρανίας στη Θεσσαλονίκη, και εξέτασαν τα χαλάσματα του κελιού.

Ο Σουμίλο είναι πεπεισμένος ότι ο Ουκρανός Άγιος Παΐσιος ζούσε στο ερειπωμένο τώρα κελί, που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν χαμένο. Ήταν η πρώτη κατοικία του Αγίου Παϊσίου στην Αθωνική πολιτεία και το ιστορικό της όνομα ήταν Καλύβα Κηπάρη.

Σύμφωνα με τον Σουμίλο, ο Άγιος Παΐσιος έζησε εκεί τα πρώτα χρόνια της μοναστικής του ζωής, μεταξύ 1746 και 1754. Εκεί έλαβε το όνομα Παΐσιος και μάζεψε τους πρώτους μαθητές γύρω του, σηματοδοτώντας την αρχή της λογοτεχνικής-μεταφραστικής του δραστηριότητας.

Ποιος ήταν ο Ουκρανός Άγιος Παΐσιος

Το όνομα του Αγίου ήταν Πιοτρ Βελιτσκόφσκι και γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1722, στην Πολτάβα της Ουκρανίας. Ο πατέρας του Ιβάν ήταν ορθόδοξος χριστιανός ιερέας και ο Πιοτρ ήταν το 11ο από τα 12 παιδιά του.

Το 1735, ο Βελιτσκόφσκι ξεκίνησε τις σπουδές του στη Θεολογική Ακαδημία του Κιέβου. Λίγο αργότερα, μεταξύ 1741 και 1746, ξεκίνησε τη μοναστική του ζωή στη Ουκρανία, τη Μολδαβία και τη Ρουμανία. Εκεί ήρθε σε επαφή με την αγιορειτική ησυχαστική παράδοση.

Το 1746, ο Παΐσιος Βελιτσκόφσκι ήρθε στο Άγιον Όρος, σε ηλικία 24 ετών. Τον υποδέχτηκαν στη Μονή Παντοκράτορος, όπου και του δόθηκε το κελί στην Καλύβα Κηπάρη. Εκεί πέρασε τέσσερα χρόνια με απομόνωση και προσευχή.

Κατά τη διάρκεια της διαμονής του στην Καλύβα Κηπάρη, ο Ουκρανός Άγιος Παΐσιος ασκήτευσε. Η άσκηση είναι μια εξαιρετικά αυστηρή μορφή αυτοπειθαρχίας. Οι ασκητές απέχουν από όλες τις μορφές απόλαυσης, κάτι συνηθισμένο για ορθόδοξους μοναχούς, ερημίτες και ιερείς.

Ο Ουκρανός Άγιος τερμάτισε την ασκητική του ζωή μετά από μια επίσκεψη του Οσίου Βασιλείου της Ποϊάνα Μάρουλουι, ο οποίος τον έπεισε να τερματίσει την απομόνωσή του. Ο Ουκρανός Άγιος ίδρυσε στη συνέχεια μια μοναστική κοινότητα, αποτελούμενη κυρίως από Ρουμάνους και Σλαβόφωνους μαθητές. Το 1758, χειροτονήθηκε στην ιεροσύνη από τον Επίσκοπο Γρηγόριο Ράσκα. Καθώς η μοναστική του κοινότητα είχε μεγαλώσει σημαντικά, μετακόμισε στη Σκήτη του Αγίου Ηλία.

Το έργο του Ουκρανού Αγίου Παϊσίου

Ένα μεγάλο μέρος του έργου του Αγίου Παϊσίου ήταν η μελέτη των γραπτών Αγίων Πατέρων και αργότερα η μετάφραση ελληνικών κειμένων στη Σλαβονική γλώσσα για 17 χρόνια.

Στην ηλικία των 42, ο Άγιος Παΐσιος ανέλαβε την αναβίωση του μοναχισμού στη Μολδαβία μετά από πρόσκληση του Πρίγκιπα Γρηγορίου ΙΙΙ. Το 1764, έφυγε με εξήντα τέσσερις από τους μαθητές του και εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Δραγομίρνα στη Βουκοβίνα της Μολδαβίας. Πολύ σύντομα η κοινότητά του αυξήθηκε στους 350, αλλά η Βουκοβίνα κατελήφθη από την Αυστριακή Αυτοκρατορία και αναγκάστηκε να μετακινηθεί στη Μονή Νεάμτ το 1779.

Παρά τη μετακίνηση, η κοινότητα έφτασε γρήγορα τους 700 μοναχούς και το μοναστήρι έγινε σημαντικό προσκύνημα. Το πιο σημαντικό έργο αυτής της περιόδου ήταν η Σλαβονική μετάφραση της Φιλοκαλίας, ένα σύνολο θρησκευτικών κειμένων με θέμα τις πρακτικές της στοχαστικής και πνευματικής ζωής.

Ο Ουκρανός Άγιος Παΐσιος πέθανε το 1794 και έχει μείνει στην ιστορία για την αναβίωση της ησυχαστικής κοινότητας τον 18ο αιώνα.