Απίστευτη έρευνα: Μεταλλαγμένοι σκύλοι στο Τσέρνομπιλ ανθεκτικοί στην ακτινοβολία

Μια απίστευτη αποκάλυψη έκαναν επιστήμονες που εξέτασαν δυο γενεών αγέλες σκυλιών από την περιοχή του Τσέρνομπιλ στην Ουκρανία με τα αποτελέσματα να είναι τουλάχιστον εντυπωσιακά. 

Σύμφωνα με τα όσα μεταδίδει η The Sun, τα σκυλιά κατάφεραν να προσαρμοστούν στις δύσκολές συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή μετά την έκρηξη του πυρηνικού αντιδραστήρα το 1986 επί 40 χρόνια, μεταμορφώνοντας τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου σε μεταλλαγμένο μιγαδάκι.

Για τις ανάγκες της μελέτης, εξετάστηκαν τουλάχιστον 500 σκυλιά που ζουν γύρω από το Τσερνόμπιλ, τα οποία κατάφεραν να επιβιώσουν στο σκληρό τοπίο μέσω γενετικής μετάλλαξης που δημιουργήθηκε στο σώμα τους.

Τα εντυπωσιακά ευρήματα

Όπως επισημαίνει η επιστημονική ομάδα, αυτό θα βοηθήσει στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο επέζησαν ώστε να λάβουν περισσότερες απαντήσεις για τους κινδύνους που προκαλεί η ακτινοβολία στην υγεία. Οι ερευνητές εντόπισαν 52 γονίδια που θα μπορούσαν να σχετίζονται με την έκθεση στη μόλυνση του πυρηνικού σταθμού.

Τόσο τα 61 σκυλιά που βρίσκονταν στο πυρηνικό όσο και 52 από τα 55 σκυλιά που ζούσαν μέσα στην πόλη του Τσερνομπίλ είναι είναι Γερμανικοί Ποιμενικοί, σύμφωνα με τη μελέτη.

Ο επικεφαλής ερευνητής Νόρμαν Τζ. Κλέιμαν είπε «Εκτός από την ταξινόμηση της δυναμικής του πληθυσμού σε αυτούς τους σκύλους και στις δύο τοποθεσίες, κάναμε τα πρώτα βήματα προς την κατανόηση του πώς η χρόνια έκθεση σε πολλαπλούς περιβαλλοντικούς κινδύνους μπορεί να έχει επηρεάσει αυτούς τους πληθυσμούς. Η κατανόηση των γενετικών επιπτώσεων στην υγεία αυτών των χρόνιων εκθέσεων στους σκύλους θα ενισχύσει την ευρύτερη κατανόησή μας για το πώς αυτοί οι τύποι περιβαλλοντικών κινδύνων μπορούν να επηρεάσουν τους ανθρώπους και τον καλύτερο τρόπο μετριασμού των κινδύνων για την υγεία »

Από την πλευρά του, ο Μάθιου Μπριν, από το NC State σημείωσε «Το βασικό ερώτημα εδώ είναι: έχει μια περιβαλλοντική καταστροφή αυτού του μεγέθους γενετικό αντίκτυπο στη ζωή στην περιοχή. Σκεφτείτε αυτές τις περιοχές ως δείκτες, ή πινακίδες, σε έναν αυτοκινητόδρομο. Εντοπίζουν περιοχές μέσα στο γονιδίωμα όπου θα πρέπει να δούμε πιο προσεκτικά τα κοντινά γονίδια».

Μερικοί από τους δείκτες υποδεικνύουν γονίδια που σχετίζονται με τη γενετική επιδιόρθωση, ειδικά μετά από εκθέσεις παρόμοιες με αυτές που βιώνουν οι σκύλοι στο Τσερνομπίλ.

Το ερευνητικό έγγραφο αναφέρει «Σε αυτή τη θεμελιώδη μελέτη προσδιορίσαμε ότι ενώ οι δύο τοπικοί πληθυσμοί σκύλων χωρίζονται μόνο σε ακτίνα 16 χιλιομέτρων, έχουν πολύ χαμηλά ποσοστά μετανάστευσης μεταξύ των πληθυσμών. Επίσης, εντοπίσαμε γενετικά στοιχεία που υποδηλώνουν ότι αυτός ο πληθυσμός μπορεί να έχει προσαρμοστεί στις εκθέσεις που αντιμετωπίζουν πολλές γενιές. Κανένας από τους σκύλους που συμμετείχαν στο δείγμα ούτε στον πληθυσμό του πυρηνικού σταθμού παραγωγής ενέργειας ούτε στον πληθυσμό της πόλης του Τσερνόμπιλ δεν προσδιορίστηκε ότι είναι καθαρόαιμος, με τους δύο πληθυσμούς να έχουν κατά μέσο όρο 25 σπίρτα ράτσας ανά σκύλο».