Αντισυστημικός Φάμελλος: «Κατεβαίνει» στην πλατεία υπό την πίεση της Ζωής και του Χαρίτση
Τέλος η «συστημική αντιπολίτευση» για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σωκράτης Φάμελλος «κατεβαίνει» στην πλατεία και επιχειρεί να συνδέσει τον θάνατο του Βασίλη Καλογήρου με την τραγωδία των Τεμπών μέσω ερωτημάτων.
Αποφασισμένος να σκληρύνει όλο και περισσότερο τη στάση του απέναντι στην κυβέρνηση, με αιχμή την τραγωδία στα Τέμπη και με ορίζοντα το συλλαλητήριο της 28ης Φεβρουαρίου, εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον Σωκράτη Φάμελλο, να ανεβάζει κατακόρυφα τους τόνους απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η αλήθεια είναι ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν συνηθίζει να αναζητά τη μετωπική αντιπαράθεση. Αντίθετα, προσπαθεί με συγκεκριμένη επιχειρηματολογία να εκφράζει τις θέσεις του κόμματος του. Όμως, τη Τρίτη, στη Βουλή, ήταν ασυνήθιστα -για τον ίδιο- συγκρουσιακός.
Παρεμβαίνοντας στο Κοινοβούλιο, μίλησε για τον θάνατο του γιου της προϊσταμένης της Εισαγγελίας Εφετών Λάρισας, που αγνοούνταν πάνω από ενάμιση μήνα, υποστηρίζοντάς πως τα ερωτήματα πληθαίνουν από την κοινωνία.
Και αυτά τα ερωτήματα που θεωρεί ότι προκύπτουν από την ανάρτηση της μητέρας του θύματος, τα έβαλε στη Βουλή, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του Μάκη Βορίδη. Πιο συγκεκριμένα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναρωτήθηκε:
-Γιατί αναφέρεται σε υπεύθυνους του θανάτου του γιου της;
-Γιατί είχε βιαστεί η κα Αδειλίνη και είχε αποκλείσει κάθε συσχέτιση της εξαφάνισης με τα καθήκοντά της;
-Και τι συσχέτιση μπορεί να υπάρχει με την εντολή που είχε λάβει για την έρευνα των καταγγελιών για το έγκλημα των Τεμπών;
«Εμείς, με μεγάλη προσοχή, καταθέτουμε μόνο ερωτήματα που απαιτούν απαντήσεις. Απαντήσεις από τη Δικαιοσύνη», συμπλήρωσε στη συνέχεια. Όμως, είναι ξεκάθαρο ότι ο ίδιος δεν αποκλείει το να συσχετίζεται ο θάνατος του νέου αυτού άνδρα, με την υπόθεση των Τεμπών.
Όπως και να έχει, για τον ΣΥΡΙΖΑ, τα συλλαλητήριο της 28ης Φεβρουαρίου, αποτελεί σημείο καμπής. Η γραμμή του κόμματος σε όλες της βαθμίδας της κομματικής «ιεραρχίας», είναι η συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση και τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας.
Ο κόσμος με τη συμμετοχή του, θεωρούν πως είναι εκείνος που θα αποδείξει ότι είχαν δίκιο στο να ζητούν επιτακτικά την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας, αλλά και να θέσουν στο τραπέζι το αίτημα για πρόωρες εκλογές.
Η πίεση Ζωής και Χαρίτση
Από τα παραπάνω, καθίσταται σαφές ότι η Κουμουνδούρου δεν σκοπεύει να παίξει αποκλειστικά και μόνο ως συστημικός παίκτης. Διότι από τη μία έχει να αντιμετωπίσει τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και από την άλλη, τη Νέα Αριστερά, που δείχνει να μετακινείται πιο αριστερά.
Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, παρά το γεγονός ότι έχει βάλει ουκ ολίγες φορές «πλάτη» στην κυβέρνηση στηρίζοντας αντιδραστικά νομοσχέδια της- εμφανίζεται ως ο δήθεν εκφραστής της «αντισυστημικότητας» -με την αγαστή, πάντα, συνεργασία μερίδας των Μέσων Ενημέρωσης- και προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά την οργή των πολιτών.
Από την άλλη, η Νέα Αριστερά, με την επιλογή της να μην στηρίξει στη τέταρτη ψηφοφορία τη Λούκα Κατσέλη και να απόσχει από μια κορυφαία διαδικασία, όπως είναι εκείνη της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι σαφές ότι διεκδικεί να μετατραπεί σε εκφραστή της πάλαι ποτέ Ριζοσπαστικής Αριστεράς, που κινητοποιήθηκε στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ.
Προφανώς και δεν επιζητά μόνο τη διαμαρτυρία, αλλά να δυναμώσει η ίδια όσο περισσότερο μπορεί, ώστε να μπορέσει να αποτελέσει ισχυρό παράγοντα σε μια πιθανή συνεργασία με την Κουμουνδούρου – αν και στην παρούσα φάση, οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο είναι μικρές.
