Ανθή Φακιδάρη: «14 ετών άρχισα να οραματίζομαι τον εαυτό μου στις πασαρέλες»
Πολλοί της αποδίσουν τον όρο supermodel, αλλά η ίδια πιστεύει ότι έχει πολύ δρόμο ακόμα να διανύσει για να φτάσει μέχρι εκεί.
Διεθνώς αναγνωρισμένη πλέον η Ανθή Φακιδάρη - η πρώτη Ελληνίδα που περπάτησε στην πασαρέλα της Victoria's Secret - συνεχίζει να κάνει προσεκτικά τα βήματά της στον χώρο του μόντελινγκ και με συνέντευξή της στο περιοδικό Vogue μιλάει για την καριέρα της που ήδη είναι λαμπρή.
Έπαιζε ρόλο η μόδα στο σπίτι όπου μεγάλωσες; Θυμάσαι κάτι που σου άρεσε πολύ και για το οποίο έδωσες «μάχη» για να φορέσεις;
Από μικρή με ενδιέφερε η μόδα, κυρίως λόγω της μητέρας μου, που είχε εξαιρετικό γούστο και πρόσεχε πάντα το ντύσιμό της. Την παρακολουθούσα να επιλέγει τα ρούχα, τα αξεσουάρ, να βάφεται για να πάει στη δουλειά, και θυμάμαι να φοράω τις γόβες της μέσα στο σπίτι και να φαντάζομαι πως περπατάω σε κάποιο catwalk. Όταν άρχισε να γίνεται πιο έντονη η ανάγκη μου για ανεξαρτησία, όπως κάθε έφηβη που προσπαθεί να διαμορφώσει την ταυτότητά της μέσω της μόδας, λαχταρούσα να φορέσω τακούνια, κάτι που οι γονείς μου δεν ενέκριναν σε εκείνη την ηλικία. Υπήρξαν πολλές στιγμές, πάντως, που διεκδίκησα να το πετύχω!
Πώς και πότε σου γεννήθηκε η επιθυμία για το μόντελινγκ και τι όνειρα έκανες;
Η ιδέα μου μπήκε από μικρή ηλικία, αφού συχνά άκουγα τους γύρω μου να λένε «εσύ πρέπει να γίνεις μοντέλο». Όταν ήμουν 14 ετών, μου σύστησαν το πρακτορείο D Μodel Agency, στο οποίο βρίσκομαι μέχρι σήμερα, και τότε άρχισα να οραματίζομαι τον εαυτό μου στις πασαρέλες. Θυμάμαι να εξασκούμαι μέσα στο σπίτι και να παρακολουθώ τα σόου της Victoria’s Secret, νιώθοντας ότι κάποια μέρα θα ήμουν κι εγώ εκεί. Η πίστη μου ήταν τόσο δυνατή, που ακόμη και σήμερα ανατριχιάζω με τη σιγουριά μου ότι θα το καταφέρω.
Ο όρος supermodel είναι το «Ιερό Δισκοπότηρο» για την καριέρα ενός φιλόδοξου μοντέλου και έχει αποδοθεί και σε εσένα. Πιστεύεις πως έχεις κατακτήσει αυτόν τον τίτλο; Και αν όχι, τι θεωρείς ότι θα σε καταξίωνε ως supermodel;
Δεν θεωρώ ότι έχω κατακτήσει τον τίτλο, παρόλο που πολλοί μού τον αποδίδουν και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Πιστεύω ότι έχω ακόμη πολύ δρόμο να διανύσω για να φτάσω εκεί. Ο τίτλος του supermodel δεν αφορά μόνο την επιτυχία ή την αναγνωρισιμότητα, αλλά και την ικανότητα να αφήνω το αποτύπωμά μου στον χώρο, να επηρεάζω τις τάσεις και να αναδεικνύω την προσωπικότητά μου μέσω της καριέρας μου. Είναι ένας συνδυασμός συνέπειας, εξέλιξης, δυναμικής παρουσίας στις πασαρέλες και στα εξώφυλλα των περιοδικών και, φυσικά, επαγγελματισμού και αυθεντικότητας. Εκτιμώ ότι αυτό που θα με καταξίωνε ως supermodel στο μέλλον είναι να συνεχίσω να εξελίσσομαι ως προσωπικότητα, έτσι ώστε να κερδίσω τον σεβασμό των συναδέλφων μου συνολικά, προωθώντας σοβαρά κοινωνικά ζητήματα, όπως η ισότητα των φύλων, η υπεράσπιση των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων, προβλήματα που απασχολούν την εποχή μας, ώστε να προσφέρω στην καριέρα μου μια πιο ουσιαστική διάσταση.