Δημοσιογράφος μοιράστηκε μια όμορφη ιστορία με τον γιο της και τον Giannis

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο μας αποδεικνύει κάθε στιγμή τον λόγο που έχει γίνει είδωλο σε τόσα νέα παιδιά. Μια ακόμη ιστορία βγήκε στο φως, που δείχνει την επιρροή που έχει ο Έλληνας σούπερ σταρ.

Μια δημοσιογράφος του CNN, η Λάουρα Κότες, μοιράστηκε μια όμορφη ιστορία με πρωταγωνιστή τον γιο της και τον «ήρωα» του, Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος του χάρισε τα υπογεγραμμένα παπούτσια του, μετά την αναμέτρηση των Μπακς με τους Νικς.

«Θέλω να μοιραστώ κάτι ξεχωριστό μαζί σας, μια προσωπική ιστορία. Γνωρίζετε ότι δεν δείχνω ποτέ τα παιδιά μου on camera. Αυτή τη φορά θα καταλάβετε τον λόγο που θα το κάνω. Όλοι οι γονείς γνωρίζουν αυτό το συναίσθημα. Το να βλέπουν, δηλαδή, τα παιδιά τους να παρατηρούν τον κόσμο. Να βλέπεις τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις τους. Είναι τόσο όμορφο.

Το δικό μου πλάνο ήταν να πάω τον γιο μου, Έιντριαν, να δει από κοντά τον αγαπημένο παίκτη του, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Είναι ο αγαπημένος του όχι μόνο για το παιχνίδι του, αλλά για το ταξίδι ζωής και την ταπεινότητά του. Βρεθήκαμε, λοιπόν, στο Madison Square Garden, όταν οι Μπακς έπαιξαν με τους Νικς. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.

Ως μαμά, δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από τον γιο μου μπροστά στον αγαπημένο παίκτη του. Για μένα, αυτό ήταν αρκετό. Ήταν κάτι παραπάνω από αρκετό. Για τον γιο μου θα ήταν αρκετό εάν έκανε high-five με τους παίκτες ή να αγγίξει κάποιον από αυτούς. Τότε ήμουν σίγουρη ότι θα λύγιζε.

Η καρδιά μου έφυγε από τη θέση της μετά το τέλος του αγώνα. Χρειάστηκα μια πετσέτα για να σκουπίσω τα δάκρυά μου, επειδή ο Γιάννης έβγαλε τα παπούτσια του, τα υπέγραψε και του τα έδωσε. Του ευχήθηκε καλά Χριστούγεννα.

Βλέπετε στο video τον γιο μου που πιάνει το κεφάλι του. Λένε ότι ποτέ δεν θες να συναντήσεις τους ήρωές σου. Ο δικός μου ήρωας είναι ο γιος μου. Και τον είδα δίπλα στον δικό του ήρωα. Ο Γιάννης είδε απλώς ένα παιδί και θυμήθηκε το πώς είναι να είσαι παιδί. Ο γιος μου με ρώτησε την επόμενη μέρα αν είχα φωτογραφίες στο κινητό μου, επειδή το μωρό μου πίστευε ότι ζούσε ένα όνειρο. Και ξέρετε κάτι; Το ίδιο πίστεψα και εγώ».