Ανταρκτική: Νέα διάσπαση του παγόβουνου Α68 στον νότιο Ατλαντικό Ωκεανό [vid]

Η διάσπαση και ο σχηματισμός του νέου παγόβουνου A68g παρατηρήθηκε για πρώτη φορά από τη βρετανική ανταρκτική αποστολή (BAS) και επιβεβαιώθηκε από το εθνικό κέντρο πάγου των ΗΠΑ (USNIC) την περασμένη Πέμπτη, χρησιμοποιώντας εικόνες από τον ευρωπαϊκό δορυφόρο ραντάρ Sentinel-1A. Η κλιματική αλλαγή καλπάζει αγνοώντας την παράλληλη «αγωνία» της ανθρωπότητας με την πανδημία.

Το νέο, μικρότερο παγόβουνο γεννήθηκε από το μεγαλύτερο εναπομείναν τμήμα του A68a μεταξύ Τρίτης και Πέμπτης αυτής της εβδομάδας στον νότιο Ατλαντικό Ωκεανό, και έχει μήκος 53 χλμ. και πλάτος 18,5 χλμ.

https://www.youtube.com/watch?v=cKBqSATAoJ4

Το παγόβουνο Α68 είχε αποκοπεί από την Ανταρκτική τον Ιούλιο του 2017, όταν μια τεράστια ρωγμή στον παγετώνα Larsen C της Ανταρκτικής έκανε το παγόβουνο τρισεκατομμυρίων τόνων –το τρίτο μεγαλύτερο που καταγράφηκε ποτέ– να αποσπαστεί από την παγωμένη ήπειρο. Εκείνη την εποχή, το Α68 είχε συνολικό εμβαδόν 5.800 τ. χλμ.

Από το 2017, διασπάται σταθερά σε μικρότερα τμήματα, τα οποία μεταφέρονται βόρεια από ρεύματα προς την κατεύθυνση της νήσου Νότιας Γεωργίας στον νότιο Ατλαντικό Ωκεανό.

Οι επιστήμονες παρακολουθούν συνεχώς τα μεγαλύτερα μέρη του παγόβουνου, για να δουν αν θα συγκρουστεί με το ακατοίκητο νησί, ωστόσο αν και όταν φτάσει στον ανοιχτό ωκεανό είναι πιθανό να λιώσει εξ ολοκλήρου λόγω των πιο έντονων κυματισμών στην ανοιχτή θάλασσα.

Η απόσπαση τμημάτων πάγου από την Ανταρκτική προκαλεί μεγάλη ανησυχία στους ειδικούς, καθώς η ήπειρος διαθέτει αρκετό γλυκό νερό αποθηκευμένο στον πάγο για να αυξήσει τα επίπεδα της στάθμης της θάλασσας κατά περίπου 2,5 μέτρα σε περίπτωση που αυτά λιώσουν εξ ολοκλήρου.

Η παρακολούθηση του παγόβουνου μέσω δορυφόρων αποκάλυψε ότι τους τελευταίους τρεις μήνες ολοένα και πλησιάζει τη Νότια Γεωργία. Οι επιστήμονες ανησυχούν για τον αντίκτυπο που θα μπορούσε να έχει στη μοναδική βιοποικιλότητα του νησιού, το οποίο δεν έχει μόνιμο ανθρώπινο πληθυσμό. Λόγω του τεράστιου μεγέθους του παγόβουνου αλλά και του πάχους των δύο μεγαλύτερων κομματιών που έχουν αποσπαστεί από αυτό, θα μπορούσε να παγιδευτεί στα νερά γύρω από το νησί της Νότιας Γεωργίας και δυνητικά να εμποδίσει τις φώκιες και τους πιγκουίνους να κυνηγήσουν για τροφή στη γύρω περιοχή, προκαλώντας ανεπανόρθωτη ζημιά στο τοπικό οικοσύστημα.