Ανδρέας Ανδρεόπουλος: Το «άβολο» πρώτο γυμνό στο ελληνικό θέατρο και η κατάθλιψη

Τον Ανδρέα Ανδρεόπουλο υποδέχτηκαν η Νάνσυ Ζαμπέτογλου και ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος στην εκπομπή «Στούντιο 4».

Ο γνωστός ηθοποιός που ξεχώρισε ανάμεσα σε όλα και για τον ρόλο του ως Τίμος Δράκος στη Λάμψη εξήγησε πώς μπήκε στον κόσμο του θεάτρου, πώς πέρασε στην τηλεόραση και τι προβλήματα του δημιούργησε αυτό στη δραματική σχολή, καθώς και για τη μάχη του με την κατάθλιψη.

 Σχετικά με την απόφασή του να ασχοληθεί με την υποκριτική δήλωσε: «Προς το τέλος του Λυκείου στράφηκα στο θέατρο. Ενώ ήμουν καλός στα θεωρητικά μαθήματα έβλεπα ότι οι εξετάσεις ήταν ένας άχθος για εμένα. Μεγαλώνοντας με πατέρα ηθοποιό μπήκα άθελά μου σε όλο αυτό το πράγμα. Το πρώτο που έκανα στην τηλεόραση ενώ ήμουν στη σχολή ήταν σε μία σειρά αυτοτελών επεισοδίων στην ΕΡΤ και γοητεύτηκα, κολακεύτηκα.

Bέβαια στη σχολή είχα προβλήματα με αυτό. Το Εθνικό ήταν αρκετά πιο συντηρητικό. Έκανα και μία διαφήμιση με τσίχλες και έγινε σούσουρο στη σχολή. Ήταν δεσμευτικά και αρκετά προσβλητικά αυτά που γίνονταν. Είχα έναν καθηγητή και μου είπε «καλώς τη Βουγιουκλάκη». Θύμωσα και έφυγα από την αίθουσα», είπε για τις σπουδές του και τη σειρά «Μικροί Μεγάλοι» που συμμετείχε.

Η συμμετοχή του στην «Λάμψη»

Ο Ανδρέας Ανδρεόπουλος παραδέχτηκε πως δεν έχει κάνει τις καλύτερες δυνατές επιλογές: «Έκανα λάθη, διάλεγα πράγματα που ήταν καλά τα χρήματα και λιγότερο το αποτέλεσμα το επαγγελματικό, αγνόησα λίγο το θέατρο. Πλούσιος δεν έγινα αλλά θα μπορούσα να έχω διαλέξει ρόλους στο θέατρο που θα με εδραίωναν καλύτερα σαν ηθοποιό. Η Λάμψη δεν ήταν λάθος.

Δεν ήξερα ότι θα παιχτεί τόσα χρόνια. Ήταν εξόντωση το καθημερινό, η αποστήθιση. Διαφώνησα με τον δάσκαλο Φώσκολο και έφυγα. Μου είχε ότι έχει μια ωραία ιστορία για εμένα και είχε μία άλλη ιστορία και δεν μου άρεσε και του μίλησα και του είπα «Δάσκαλε δεν θα το παίξω αυτό». Δεν ήθελα να κυνηγάω τη γυναίκα του πατέρα μου», πρόσθεσε.

Η πρώτη άβολη στιγμή στο θέατρο

Παράλληλα ο ηθοποιός μίλησε για τον πρώτο του γυμνό ρόλο στο θέατρο: «Πήγα στο Κρατικό Βορείου Ελλάδος και κάναμε μια μεγάλη επιτυχία, όπου είχα την υποχρέωση να εμφανίζομαι γυμνός στην αρχή και στο τέλος του έργου. Γυμνός από την πίσω πλευρά, ξαπλωμένος στην παραλία, αρκετά άβολο.

Είχε γίνει μεγάλη φασαρία τότε με αυτό, διαφημίστηκε πάρα πολύ… το πρώτο γυμνό στο ελληνικό θέατρο, άντρας γυμνός, συνεντεύξεις, περιοδικά… Εγώ δεν ήμουν μαθημένος σε αυτά και με τρόμαξε λίγο. Όταν πέρασα την ακρόαση μου είπαν ο ρόλος αυτός εμφανίζεται γυμνός στην αρχή και στο τέλος του έργου.

Δεν είχα κανένα πρόβλημα με αυτά, απλά κατά τη διάρκεια των προβών είχα μια συστολή και θυμάμαι ότι ήρθε κάποια σκηνή ο σκηνοθέτης λίγο πριν την πρεμιέρα και όπως φορούσα ένα σορτσάκι, έβγαλε το σορτσάκι και λέει τώρα ήρθε η ώρα να μας πεις τι συμβαίνει», είπε περιγράφοντας τις πρόβες του.

«Τα πράγματα ήταν δύσκολα, ζήτησα βοήθεια»

Στη ζωή του υπήρξε περίοδος που η κατάθλιψη τον κατέβαλε και χρειάστηκε να ζητήσει τη βοήθεια ειδικού και ψυχοθεραπεία: «Υπήρξαν δύσκολες εποχές. Δεν ήμουν στα καλύτερά μου, έκανα την ενδοσκόπησή μου και χρειάστηκε να ζητήσω βοήθεια από ειδικό. Έκρινα από το αποτέλεσμα, ότι δεν ήμουν λειτουργικός σε πολλά πράγματα στην καθημερινότητά μου. Ήταν ένα είδος κατάθλιψης, ίσως ήπιας, αλλά την περασα κι αυτή. Ήταν ένας συνδυασμός πραγμάτων.

Τα πράγματα ήταν δύσκολα. Είχα διαταραχές στον ύπνο, στη διάθεση, στη συμπεριφορά. Με τη συνδρομή του γιατρού που μου έδωσε φάρμακα, μιλήσαμε πάρα πολύ κι άνοιξε πάλι ο κόσμος. Δεν το αντιλήφθηκα αμέσως. Ευτυχώς είχα φίλους που μπορούσα να βασιστώ. Δεν με άφησαν ποτέ μόνο.

Ο γιατρός μου με βοήθησε να κάνω κι άλλη δουλειά. Αχολήθηκα με το θεατρικό παιχνίδι με παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Με την καθοδήγησή του και με τους άλλους θεραπευτές, ασχολήθηκα για δύο χρόνια», συμπλήρωσε για τη θεραπεία του.