Ανάσα ζωής η επικοινωνία... μέσω τάμπλετ
Της Μαριάννας Χιονά
Στη κλινική Covid του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου μία γιατρός στέκεται μπροστά από έναν ασθενή και του κρατά το τάμπλετ για να δει μία συγγενή του. «Δείτε την, μας χαιρετάει», του λέει. Εκείνος όμως δεν μπορεί να μιλήσει. Είναι με τραχειοστομία μετά από τη νοσηλεία του στη ΜΕΘ του νοσοκομείου. Το μόνο που μπορεί να κάνει για να επικοινωνήσει είναι να σηκώσει το χέρι του και να τη χαιρετήσει.
Είναι εξαντλημένος. Βρίσκει όμως τη δύναμη να κουνήσει τα δάχτυλα του μπροστά από την κάμερα και να συγκινήσει γιατρούς και νοσηλευτές που τον παρακολουθούν. Όσο εύκολη και δεδομένη μπορεί να φαίνεται αυτή η κίνηση, για εκείνον δεν ήταν. Η βιντεοκλήση με τη συγγενή του κράτησε ελάχιστα λεπτά. Ήταν όμως αρκετά για να τον εμψυχώσουν.
Όπως περιγράφει στον flash.gr η γιατρός, Χριστίνα Κυδώνα «η επαφή είναι τεράστια βοήθεια γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Τους δίνει όρεξη να παλέψουν, να φάνε, να σηκωθούν». Η επικοινωνία για τους ασθενείς γίνεται η ανάσα ζωής που αναζητούν.
H μοναξιά των ασθενών με κορονοϊό
Ο ηλικιωμένος ασθενής είχε νοσηλευτεί 12 ημέρες στην κλινική Covid. Παρουσίασε καταθλιπτικά φαινόμενα, αρνιόταν να φάει και δεν είχε όρεξη να δουλέψει με το κορμί του. Χρειάστηκε να διασωληνωθεί, ενώ όταν επέστρεψε στον θάλαμο του η άρνηση του ήταν ακόμη μεγαλύτερη.
Μετά την πρώτη του επικοινωνία με τη συγγενή του η διάθεση του άρχισε να αλλάζει. «Τον είδαμε για πρώτη φορά μετά από μέρες να χαμογελάει», λέει η γιατρός του.
Το πρόσωπο και τα χαρακτηριστικά της γιατρού, ο ηλικιωμένος ασθενής δεν τα έχει αντικρύσει ποτέ. Όμως, μέσα από τις ψυχρές στολές και τις τριπλές μάσκες είναι ο δικός του άνθρωπος στη μοναχική μάχη που δίνει κόντρα στον κορονοϊό.
«Είναι πολύ μοναχικός ο δρόμος των ασθενών. Μπορεί να μείνουν δηλαδή και 40 ημέρες αλλά και παραπάνω. Ακόμα πιο δύσκολο είναι ότι δεν μπορούν να δουν τους συγγενείς τους.
Υπάρχουν ηλικιωμένοι που είναι σε σύγχυση. Μπορεί να μην αντιλαμβάνονται το διάστημα που είναι μέσα και να χάνουν την αίσθηση του χρόνου. Η επικοινωνία με τους δικούς τους έστω και μέσω τάμπλετ τους βοηθάει να θυμηθούν και να αποκτήσουν αίσθηση ότι δεν είναι μόνοι τους», σημειώνει η Χριστίνα Κυδώνα.
Όπως εξηγεί η σύγχιση είναι ένα φαινόμενο με πολλά αίτια. «Μπορεί ήδη να προϋπάρχουν ανοϊκά φαινόμενα που επιτείνονται στο νοσοκομείο, μπορεί και η νόσος να κάνει συγχυτικά φαινόμενα. Ένας άλλος παράγοντας που επηρεάζει την εγκεφαλική λειτουργία των ηλικιωμένων είναι η αναπνευστική ανεπάρκεια, η υποξεμία δηλαδή. Είναι πολλαπλοί οι παράγοντες για να τα χάνουν».
Τα νοσοκομεία εξοπλίστηκαν με τάμπλετ
Σε κάθε περίπτωση η επικοινωνία με τους συγγενείς βοηθά τους ασθενείς να συγκεντρωθούν, να προσανατολιστούν και να συνεχίσουν να μάχονται.
Από τη στιγμή λοιπόν που έχουν απαγορευτεί τα επισκεπτήρια οι γιατροί έπρεπε να βρουν έναν εναλλακτικό τρόπο επικοινωνίας για τους ασθενείς τους.
Η ιδέα για τα τάμπλετ στις κλινικές Covid, όπως εξηγεί η κ. Κυδώνα, ξεκίνησε από την ανάγκη που έβλεπαν ότι υπήρχε για επικοινωνία, όχι μόνο από την πλευρά των ασθενών. «Παίρναμε το μήνυμα και από τους συγγενείς, οι οποίοι και αυτοί ένιωθαν άσχημα που δεν μπορούσαν να βλέπουν τους ανθρώπους τους».
Στο Ιπποκράτειο, ωστόσο, δεν υπήρχε εξοπλισμός για να στηρίξει τις βιντεοκλήσεις. Υπήρχε ανάγκη για τάμπλετ, την οποία κάλυψε o κοινωνικός καταναλωτικός συνεταιρισμός Θεσσαλονίκης Bios Coop. Η Ιωάννα Μητρούση, μέλος του συνεταιρισμού εξηγεί ότι το καταστατικό τους ορίζει ότι αν φτάσουν σε πλεόνασμα, αυτό θα διατίθεται προς τον συνεταιρισμό, προς την κοινωνία και προς τα εργαζόμενα μέλη του Bios Coop.
«Μέλημα μας ήταν να δούμε τι ανάγκες υπάρχουν στα κοντινά μας νοσοκομεία, τα οποία είναι το Ιπποκράτειο και το Θεαγένειο. Τότε αποτανθήκαμε να δούμε τις ανάγκες και έτσι αγοράσαμε κάποια τάμπλετ για να μπορούν να επικοινωνούν με τον έξω κόσμο οι ασθενείς με covid και κυρίως οι ηλικιωμένοι, oι οποίοι δεν έχουν κάποιον άλλο τρόπο».
Μέχρι στιγμής ο συνεταιρισμός έχει προσφέρει 2 τάμπλετ στο «Ιπποκράτειο». Τις επόμενες μέρες τα μέλη του θα δώσουν ένα ακόμη στο νοσοκομείο «Παπανικολάου» και άλλο ένα στον «Άγιο Παύλο».
Τα χέρια των συγγενών που λείπουν έχουν επιπτώσεις
Η πρώτη κλήση από αυτά τα tablet στο Ιπποκράτειο έγινε για μία ηλικιωμένη, που νοσηλευόταν με κορονοϊό σε θάλαμο του νοσοκομείου. Είχε να επικοινωνήσει με την οικογένεια της για 15 ημέρες. Μόλις τους είδε η χαρά έλαμπε στα μάτια της. Σε διπλανό θάλαμο, μία ακόμη ασθενής μπόρεσε να επικοινωνήσει με τους δικούς της. Δύο ημέρες μετά από την κλήση πέθανε. Οι άνθρωποι της μπόρεσαν έστω και με βιντεοκλήση να την δουν για τελευταία φορά.
Τα επισκεπτήρια δεν έχουν απαγορευθεί μόνο στις κλινικές Covid. Σε καμία πτέρυγα οι ασθενείς δεν έχουν τη δυνατότητα να δουν τους ανθρώπους τους. «Τουλάχιστον στις υπόλοιπες κλινικές οι ασθενείς βλέπουν τα πρόσωπα μας και αυτό μειώνει το φόβο που αισθάνονται», σημειώνει η κ. Κυδώνα ενώ συμπληρώνει ότι «όταν τελειώσει με το καλό αυτή η ιστορία αυτό θα χρησιμοποιούμε τα τάμπλετ και για τους άλλους αρρώστους που επίσης έχουν ξεκοπεί από το οικείο περιβάλλον».
Tα χέρια των συγγενών λείπουν από τα νοσοκομεία. Οι ασθενείς έχουν ανάγκη να νιώσουν το άγγιγμα των δικών τους ανθρώπων. Είναι η ελάχιστη παρηγοριά που μπορούν να έχουν. Στους θαλάμους κορονοϊού απαγορεύονται ακόμη και οι αποκλειστικές.
«Αυτό στερεί ακόμα περισσότερα χέρια που θα μπορούσαν να βοηθήσουν ανθρώπους που είναι τελείως ανήμποροι. Ο κορονοϊός μας στέρησε αυτά τα χέρια και αυτό είχε επιπτώσεις στην ποιότητα της νοσηλεία». Όπως εξηγεί η γιατρός πέρα από το ψυχικό φορτίο που επωμίζονται οι ασθενείς, οι επιπτώσεις αφορούν στην περιποίηση, την καθαριότητα τη σίτηση και την κινητοποίηση.
«Γι’ αυτά τα πράγματα δεν είχαμε καθόλου χρόνο στη φάση της μεγάλης έξαρσης. Τώρα είμαστε καλύτερα, τώρα το νοσηλευτικό προσωπικό μπορεί να τα κάνει όλα αυτά», καταλήγει η γιατρός στέλνοντας μας ένα αισιόδοξο μήνυμα.
Οι γιατροί πλέον παίρνουν μία ανάσα και την μοιράζουν στους ασθενείς τους. Κρατούν δυνάμεις για να εμψυχώσουν τους ασθενείς τους, είτε κρατώντας τους το χέρι, όπως θα έκαναν οι συγγενείς που τους λείπουν, είτε κρατώντας τους ένα τάμπλετ, κάνοντας τη νοσηλεία τους πιο ανθρώπινη.
