Άναψαν κεριά στη μνήμη των θυμάτων έξω από τον ΟΣΕ - «Nα λέτε στα παιδιά σας πόσο πολύ τα αγαπάτε»

Λίγο πριν το ρολόι δείξει 23:21, τη στιγμή που σηματοδοτεί τη συμπλήρωση δύο ετών από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, δεκάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν έξω από τον σταθμό του ΟΣΕ, στο σημείο που θα έφτανε το τρένο, αν ολοκλήρωνε το ταξίδι του.

Η εκδήλωση μνήμης πραγματοποιήθηκε στον Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό Θεσσαλονίκης, με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων από τη σύγκρουση των δυο αμαξοστοιχιών που βύθισε τις οικογένειες των θυμάτων αλλά και ολόκληρη τη χώρα.

Οικογένειες, συγγενείς, φίλοι των θυμάτων και απλοί πολίτες συγκεντρώθηκαν έξω από τον σταθμό του ΟΣΕ για να τιμήσουν την μνήμη των δικών τους με μια σιωπηλή διαμαρτυρία.

Σε βαρύ κλίμα, κρατώντας κεριά, άφηναν ένα καντήλι ή ένα λουλούδι μπροστά στο «τρενάκι» του ΟΣΕ, όπου έχουν σχηματίσει με κεράκια τον αριθμό 57 με μια καρδιά. Παράλληλα στο σημείο άφησαν φωτογραφίες θυμάτων της σύγκρουσης.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης ακούστηκαν και τραγούδια που έχουν γραφτεί για τα Τέμπη ενώ αναγνώστηκαν και τα ονόματα των θυμάτων με τους παρευρισκόμενους να φωνάζουν παρών/ παρούσα αλλά και «αθάνατοι».

Στον χώρο υπήρχαν και λευκά μπαλόνια με τα ονόματα των θυμάτων τα οποία αφέθηκαν στον ουρανό όπως έφυγαν και οι ψυχές στις 23:18, την ώρα της σύγκρουσης...

Δείτε φωτογραφίες και βίντεο:

Σπαράζουν καρδιές οι συγγενείς των θυμάτων 

Ανάμεσά στον κόσμο που βρέθηκε έξω από τον ΟΣΕ Θεσσαλονίκης, ήταν και συγγενείς των 57 θυμάτων, που πριν δύο χρόνια θα τους παραλάμβαναν από τον σταθμό.

Μιλώντας για τις πρώτες στιγμές της ανείπωτης τραγωδίας, μητέρα θύματος μίλησε για τις χαμένες ελπίδες που είχε, το παιδί της να έχει επιζήσει.

«Ήλπιζα το παιδί μου να ήταν ζωντανό από κάποιο λεωφορείο που ερχόταν με αυτούς που είχαν επιζήσει. Τελικά δεν κατέβηκε το παιδί μου. Τα μετέπειτα είναι γνωστά, δεν θέλω να σταθώ σε αυτά. Αυτό που έχω εγώ να σας πω γιατί δεν πρόλαβα να της δώσω μια τελευταία αγκαλιά, ένα τελευταίο φιλί, θα ήθελα να νιώθετε πολύ τυχεροί όσοι έχετε την οικογένειά σας ολόκληρη και τα παιδιά σας στο σπίτι. Να μη θεωρείτε τίποτα δεδομένο και να τους δείχνετε κάθε φορά, κάθε μέρα, πόσο πολύτιμα σας είναι. Έτσι μόνο θέλω να το πλαισιώσω σήμερα»,είπε και πρόσθεσε:

«Ούτως ή άλλως έχει πολλή μαυρίλα, έχουμε πολύ πόνο και πάρα πολύ μεγάλο αγώνα. Και μαζί μας ξέρω ότι θα είστε και εσείς, θα είναι ο κόσμος μαζί μας. Ανθρώπινα όμως, να το πω… μαμαδίστικα. Κάθε βράδυ να λέτε στα παιδιά σας πόσο πολύ τα αγαπάτε, κάθε βράδυ να τα αγκαλιάζετε, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μέσα σε πέντε λεπτά σπίτια ρημάζουν, οικογένειες διαλύονται. Έτσι ρήμαξαν και τα δικά μας. Να τα θυμάστε πάντα τα παιδιά μας, πάντα τους ανθρώπους μας. Δεν έχω κάτι άλλο να σας πω».

Συγκλονιστικά ήταν τα λόγια του πατέρα της αδικοχαμένης Ελισάβετ, που σαν σήμερα πριν δύο χρόνια θα παραλάμβανε την κόρη του από αυτό ακριβώς το σημείο.

«Στο δρόμο για τη Λάρισα καλούσα το παιδί μου την Ελισάβετ και δεν απαντούσε το τηλέφωνο. Να μη σας συμβεί ποτέ αυτό το πράγμα. Να καλείτε το παιδί σας και να μη σας απαντάει το τηλέφωνο. Κάποια στιγμή έφτασα στον τόπο του δυστυχήματος, σταμάτησα στην εθνική, αν έχετε δει την κόλαση, κάπως έτσι ήταν από κάτω. (…) Να έρχονται ασθενοφόρα με επιζώντες κι όλοι να τρέχουν να βρουν τον δικό τους άνθρωπο και να έρχονται ασθενοφόρα με μαύρους σάκους. Κι όλοι να φεύγουν μην είναι ο άνθρωπος τους μέσα στον μαύρο σάκο», είπε.