Ανάλυση Guardian: Γιατί τα αραβικά κράτη μπορεί να μην αντιδράσουν αν το Ισραήλ επιτεθεί στο Ιράν
Το παρασκήνιο που «τρέχει» πίσω από την «εκρηκτική» κατάσταση στη Μέση Ανατολή, σύμφωνα με ανάλυση της Guardian.
Την ώρα που η κατάσταση στη Μέση Ανατολή ολοένα και μυρίζει περισσότερο... μπαρούτι, μία ανάλυση από την Guardian παρουσιάζει μία διαφορετική πτυχή στις ισορροπίες που υπάρχουν στην περιοχή.
Ειδικότερα, η Guardian προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τις αιτίες που -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- τα αραβικά κράτη δεν αντιδρούν στην επίδειξη δύναμης του Ισραήλ στην περιοχή.
«Η συμπτωματική χρονική συγκυρία της έκτακτης συνάντησης των υπουργών Εξωτερικών των χωρών του Κόλπου στην Ντόχα με την επίσκεψη του Ιρανού προέδρου, Μασούντ Πεζεσκιάν, στην ίδια πόλη για συνομιλίες με τον εμίρη του Κατάρ, εγείρει ερωτήματα σχετικά με το πώς θα αντιδράσουν τα κράτη του Κόλπου εάν το Ισραήλ προχωρήσει με το σχέδιό του να χρησιμοποιήσει την πρόσφατη στρατιωτική του επιτυχία όχι μόνο για να αποδυναμώσει το Ιράν, αλλά και για να αναδιατάξει τη Μέση Ανατολή» αναφέρει αρχικά το βρετανικό μέσο.
«Αυτός ο σουνιτικός συνασπισμός έξι μοναρχών του Κόλπου δεν είναι εκ φύσεως ευνοϊκά διακείμενος προς το Ιράν ή τους σιίτες εντολοδόχους του και μόλις το 2016 χαρακτήρισε τη Χεζμπολάχ ως τρομοκρατική οργάνωση. Αλλά αντιτίθενται επίσης στην περαιτέρω ισραηλινή κλιμάκωση και πιστεύουν ότι τελικά μόνο η Ουάσινγκτον έχει τα μέσα να συγκρατήσει τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου» αναφέρει η Guardian.
«Μόνος δρόμος για σταθερότητα ένα παλαιστινιακό κράτος»
Σύμφωνα με το βρετανικό μέσο, «οι ηγέτες του Κόλπου επιμένουν ότι η ίδρυση ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους είναι ο μόνος δρόμος προς την περιφερειακή σταθερότητα, ολοκλήρωση και ευημερία».
«Η παλαιστινιακή κρατική υπόσταση είναι προϋπόθεση για την ειρήνη και όχι υποπροϊόν της» έγραψε χαρακτηριστικά ο Σαουδάραβας υπουργός Εξωτερικών, πρίγκιπας Φαϊζάλ μπιν Φαρχάν, στους Financial Times, χωρίς να κάνει καμία αναφορά στη σύγκρουση Ισραήλ-Ιράν ή στην πιθανότητα ο Τζο Μπάιντεν να βάλει «φρένο» στο Ισραήλ.
«Η πραγματικότητα είναι ότι οι ηγέτες των κρατών του Κόλπου, παρά τη λαϊκή υποστήριξη στις χώρες τους για την παλαιστινιακή υπόθεση, είναι απίθανο να αλλάξουν τη δική τους συλλογική στρατηγική που κρατάει χρόνια, να μην παρέχουν στους Παλαιστίνιους τίποτα άλλο εκτός από ανθρωπιστική βοήθεια και πολιτική υποστήριξη» σημειώνει η Guardian.
Γιατί οι ηγέτες του Κόλπου προτιμούν ένα αποδυναμωμένο Ιράν
«Εάν η αναζωπύρωση του Ισραήλ συνεχιστεί, τα κράτη του Κόλπου και τα αραβικά κράτη μπορεί να αντιμετωπίσουν ένα δίλημμα. Από τη μία πλευρά, η μακροπρόθεσμη αποδυνάμωση της ιρανικής επιρροής μπορεί να δημιουργήσει ένα ανεπιθύμητο και αποσταθεροποιητικό κενό, στο οποίο μόνο το Σιδηρούν Τείχος του Ισραήλ θα έχει ισχύ στην περιοχή.
Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε να αποτελέσει μια ευκαιρία για τα περιφερειακά κράτη να εκμεταλλευτούν την αδυναμία του Ιράν και να απωθήσουν τους μη κρατικούς δρώντες που υποστηρίζονται από το Ιράν.
Πολλά περιφερειακά κράτη έχουν λόγους να θέλουν να δουν την Τεχεράνη να μειώνεται. Ένα αποδυναμωμένο Ιράν θα μπορούσε να δώσει μεγαλύτερο χώρο στον πρόεδρο του Ιράκ, Μοχάμεντ Σία αλ-Σουντάνι, να χαλιναγωγήσει τις -υποστηριζόμενες από το Ιράν- φατρίες. Ο πρόεδρος της Συρίας, Μπασάρ αλ Άσαντ, που σιωπά επιδεικτικά για τη σύγκρουση παρά την υποστήριξη που του έχει δείξει η Χεζμπολάχ, θα μπορούσε να ανακτήσει την επιρροή του στο Λίβανο» σημειώνει η Guardian για την εξωτερική πολιτική των ηγετών του Κόλπου.
«Η Ιορδανία ασκείται από το Μέτωπο Ισλαμικής Δράσης, ένα παρακλάδι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, το οποίο πρώτευσε στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, λαμβάνοντας το 28% των ψήφων και αναδεικνύοντας το μεγαλύτερο κόμμα. Η Ιορδανία έχει κατηγορήσει σποραδικά το Ιράν ότι προσπαθεί να υποκινήσει εχθρικές προς αυτήν ομάδες.
Το Μπαχρέιν, το οποίο εξομάλυνε τις σχέσεις του με το Ισραήλ το 2020 μαζί με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, πρέπει να αποκρούει τακτικές φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις.Το Κουβέιτ βρίσκεται σε μια μακρά διαμάχη με το Ιράν για την εξόρυξη φυσικού αερίου από ένα αμφισβητούμενο υπεράκτιο κοίτασμα φυσικού αερίου» καταλήγει η Guardian για την επιρροή του Ιράν στην ευρύτερη περιοχή.
