Ακσενέρ: Έκκληση σε Ερντογάν να μην δεχτεί Παλαιστίνιους πρόσφυγες στην Τουρκία
Αντίθετη με τη μεταφορά Παλαιστίνιων προσφύγων από τη Λωρίδα της Γάζας στην Τουρκία είναι η Μεράλ Ακσενέρ.
Μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα, η πρόεδρος του εθνικιστικού κόμματος (IYI Parti) έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου προς την κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να μην επιτρέψει την εκκένωση πολιτών από τη Γάζα προς την Τουρκία, όπως δεν μεταφέρθηκαν και οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης στην Ανατολία το 1923 μετά τη συνθήκη της Λοζάνης.
«Θα ήθελα να προειδοποιήσω την κυβέρνηση εδώ. Μην γίνετε έρμαιο του αμερικανικού σχεδίου για την εκκένωση των πολιτών (από τη Γάζα). Μην αφήσετε τη χώρα μας, την οποία έχετε μετατρέψει σε χαντάκι για φυγάδες, να αντιμετωπίσει μια νέα εισροή προσφύγων.
Όταν βγάλετε αυτούς τους ανθρώπους από την Παλαιστίνη και τη Γάζα, θεωρώ, στοιχηματίζω τα πάντα δηλαδή, ότι δεν θα μπορέσετε ποτέ να τους επιστρέψετε ξανά εκεί. Η προτεραιότητα για αυτούς τους ανθρώπους στη Γάζα είναι να παραμείνουν εκεί και να διασφαλιστεί η υγεία και η ασφάλειά τους. Η Τουρκία θα πρέπει να γίνει εγγυήτρια χώρα σε αυτό το θέμα.
Στο τραπέζι της Συνθήκης της Λοζάνης κάθισε ο θείος μου. Ξέρετε ποιο ήταν το πιο σημαντικό θέμα; Ποιο ήταν το πιο σημαντικό θέμα; Να μην σταλούν οι Τούρκοι από το Ιράκ, τη Συρία και τη Δυτική Θράκη στην Ανατολία. Κάθισαν σε εκείνο το τραπέζι για να στείλουν όλους τους πληθυσμούς που έπρεπε να ανταλλαχθούν, δηλαδή όλους τους Τούρκους που ζούσαν στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης της Δυτικής Θράκης, στην Ανατολία, αλλά εκείνες τις μέρες, αναφέρομαι στην αντίληψη που επικρατούσε το 1923-24, αναφέρομαι στην κατεστραμμένη τότε Τουρκία, σε εκείνο το τραπέζι κάποιοι αντιστάθηκαν.
Κι εγώ είμαι παιδί οικογένειας ανταλλαχθέντων προσφύγων. Μας έστειλαν από τη Δράμα και ήρθαμε στην Τουρκία. Αλλά οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης έμειναν εκεί. Γιατί, αν είχε επιστρέψει από εκεί αυτός ο πληθυσμός, οι σχέσεις Τουρκίας και Ελλάδας δεν θα ήταν έτσι όπως είναι σήμερα.
Αυτό το κράτος δεν τα παράτησε ποτέ από την ημέρα της ίδρυσής του μέχρι το τέλος, όποια κυβέρνηση κι αν ήρθε στην εξουσία. Δύο πράγματα συνέβησαν: Το ένα ήταν να αποτραπούν οι Ιρακινοί Τουρκομάνοι να έρθουν στην Τουρκία κατά τεράστιες ομάδες, να μείνουν οι Τουρκομάνοι στη Συρία και να παραμείνει εκεί ο τουρκικός πληθυσμός στη Δυτική Θράκη».
