Αιμίλιος Χειλάκης: «Δεν με ενδιαφέρει αν υπάρχει Θεός, ούτε τι γίνεται μετά θάνατον»
Ο Αιμίλιος Χειλάκης βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Καλύτερα αργά» του Action24 με την Αθηναϊδα Νέγκα.
O Αιμίλιος Χειλάκης προχώρησε μια συνέντευξη μια εφ’ όλης της ύλης στην Αθηναΐδα Νέγκα και στην εκπομπή, «Καλύτερα Αργά» και είπε πράγματα που σίγουρα θα συζητηθούν.
«Ήμουν ένα παιδί σκληρό, διαρκώς θυμωμένο που μεγάλωσα στην πλατεία Αττικής που αυτό που λέγαμε εμείς τώρα βία ήταν καθημερινότητά μας. Πρώτα πλακωνόμασταν και μετά λέγαμε “ποιο είναι το όνομά σου”. Αλλά δεν ήταν μπούλινγκ. Δεν ήμασταν συμμορία! Δεν ασκούσαμε βία σε αυτούς που δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν. Δεν πηγαίναμε να επιβληθούμε, συνομιλούσαμε με τη δύναμή μας».
«Αν δεν το κάνεις θα πρέπει να φύγεις, του εξήγησα και ζήτησα να αντικατασταθεί»
Ο επιτυχημένος πρωταγωνιστής αναφέρθηκε στη διαχείριση των δύσκολων συνεργασιών καθώς και στον τσακωμό που είχε στο πρόσφατο παρελθόν με συνεργάτη του.
Πιο συγκεκριμένα, ο Αιμίλιος Χειλάκης εκμυστηρεύτηκε αρχικά πως «δεν θα μπορούσα ποτέ να τα βάλω με κάποιον ο οποίος είναι πιο κάτω, με έναν υφιστάμενο. Ποτέ δεν μπορώ να μαλώσω με έναν υφιστάμενο. Αν είναι να μαλώσω, θα μαλώσω με κάποιον στα ίσια, «έλα να τα πούμε, έλα να τα βρούμε». Αυτό συνέβη και την Άνοιξη».
«Όταν νιώθω ότι δεν συμβαίνουν τα πράγματα στη δουλειά, θα απαιτήσω να γίνει και, αν δεν γίνει, θα ζητήσω να υπάρξει αντικατάσταση. Τόσο απλά. Την Άνοιξη ήταν ένα παιδί στην παραγωγή από το οποίο ζήτησα κάτι και με πολύ έντονο και μάγκικο ύφος μου είπε: «εγώ δεν θέλω να το κάνω». Του εξήγησα πως «αν δεν το κάνεις αυτό, δεν γίνεται, θα πρέπει να φύγεις», λέει πως «έτσι όπως μου μιλάς, είναι λόγος για να μην δουλέψουμε» και του είπα «φύγε». Αυτό όμως είναι λίγο πιο έντονο μερικές φορές γιατί υπάρχει μια βασική αλήθεια, η μεγαλύτερη όλων. Ότι πρέπει να φέρουμε εις πέρας τη δουλειά».
Αποφάσισα να γίνω ηθοποιός για λόγους κοινωνικοποίησης όταν άλλαξα σχολείο. Διαρκώς αναρωτιέμαι γιατί είμαι ακόμα ηθοποιός. Πρέπει να αποδείξεις διαρκώς κάτι, την χρησιμότητά σου. Όταν αυτό γίνεται επί του πρακτέως, είναι ωραίο».
«Δεν αγαπώ τους πολιτικούς Αρχηγούς - Δεν έχουν ιδεολογικό υπόβαθρο»
«Δεν έχουμε πολιτικούς αρχηγούς με ιδεολογικό υπόβαθρο. Οι Έλληνες είμαστε συναισθηματικοί με τα πολιτικά μας πιστεύω. Υπάρχει πόλωση! Δεν γίνεται η ιδέα να στηρίζεται μόνο στην ακροδεξιά. Δεν μπορεί το αντίπαλο δέος της συντήρησης στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή να αρθρώσει πολιτικό λόγο. Το να απαγορεύσεις μια απλή λέξη της καθομιλουμένης είναι φασισμός.
«Δεν με ενδιαφέρει αν υπάρχει Θεός»
Αντιλαμβάνομαι διαφορετικά την πατρίδα μας. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν διαφορετική σεξουαλικότητα. Δεν είναι μόνο βιολογικά το φύλο. Μπορεί να είμαι ένας μετανάστης που δεν ήθελα να είμαι εδώ, με κρατήσατε. Μπορείτε να με ενσωματώσετε σε ένα σύστημα για να μην είμαι παραβάτης συνεχώς; Δεν μπορώ να μπω στη διαδικασία να ξεχωρίσω τους ανθρώπους βάσει της θρησκευτικής τους ιδέας. Δεν θα ξεχωρίσω κάποιον Χριστιανό από Μουσουλμάνο. Δεν είμαι Χριστιανός! Δεν με ενδιαφέρει το ότι δεν υπάρχει Θεός».
«Δεν κάναμε παιδιά, δεν μπορέσαμε, μετά τελείωσε. Αλλά είμαστε οικογένεια!»
Ο ηθοποιός αναφέρθηκε στη σύζυγό του, Αθηνά Μαξίμου και το πώς παραμένουν αγαπημένοι μετά από πολλά χρόνια σχέσης.
«Αν είσαι συνεπής με τον άνθρωπό σου και του λες κάθε μέρα πόσο όμορφος είναι για σένα, πόσο ανάγκης τον έχεις, πόσο τον αγαπάς, ακόμα κι αν δεν τα καταφέρνεις, αν δεν πετάς τα σκουπίδια ή πετάς τα ρούχα σου δεξιά κι αριστερά. Είμαι κλασσικός Έλληνας άνδρας. Το βασικό είναι να θαυμάζεις τον άλλον! Τι όμως ο μηχανισμός θαυμασμού; Οι περισσότεροι τραβάνε το πόσο θαυμάζουν τον εαυτό τους για να θαυμάσουν τον άλλον. Εγώ έχω απεμπλακεί από αυτό!
Είμαστε κοινωνικά όντα και σαν είδος μας έχει σώσει η οικογένεια. Είμαστε όντα που χρειαζόμαστε την εκ των έσω παραδοχή. Είμαι ένας άνθρωπος που πάλεψα πολύ για να με αποδεχτούν στην οικογένεια. Η μητέρα μου ακόμη και τώρα, 35 χρόνια που είμαι σε αυτό το επάγγελμα, δεν μπορεί να δεχθεί ότι έγινα ηθοποιός».
«Κάνουμε σινεμά σε μια χώρα που δεν μπορεί να στείλει μια ταινία στα κινηματογραφικά βραβεία. Αρχίζει και γίνεται τόσο εκτός της καλλιτεχνικότητάς της η ταινία που λες “δεν μου ανήκει στο επάγγελμα, είμαι τουρίστας. Πέρασα και είπα τα λόγια μου”. Δεν μου αρέσει η κάμερα, δεν είναι στο χέρι μου. Συμμετέχω σε κάτι που είναι καλλιτεχνικότητα κάποιου άλλου. Παίρνουμε τα απόνερα της αντίληψης των κινηματογραφιστών. Δεν με ενδιαφέρει να είμαι προσκυνητέο είδος.
Είμαστε οικογένεια, εγώ η σύζυγός μου και το σκυλάκι μας. Δεν κάναμε παιδιά, δεν μπορέσαμε, μετά τελείωσε. Αλλά είμαστε οικογένεια! Αυτός που λέει ότι δεν είναι οικογένεια, δεν αντέχει ούτε τα έντερά του. Βλέπουν εμένα και την Αθηνά που προσπαθούμε να περάσουμε όσο πιο καλά μπορούμε μεταξύ μας και τους άλλους και αυτοί δεν είναι. Είναι χοντρό αυτό που λέω αλλά εμείς είμαστε καλά που η οικογένειά μας είναι αυτής της δυαδικότητας. Οι άλλοι δεν είναι καλά και προβάλλουν σε εμάς το “είστε σίγουρα καλά;”».
