Αχ Ευρώπη, εσύ μας μάρανες
Ευρωπαίοι αλά καρτ αποδεικνύονται οι Έλληνες πολιτικοί. Από τους μενουμευρωπαίους έως τους βαθιά αντιμνημονιακούς, η προσέγγιση μοιάζει ολίγον εκκλησιαστική, αν και παρεξηγημένη. Η συνταγή ακολουθεί το «τα καλά και συμφέροντα». Οι μενουμευρωπαίοι εσχάτως και στις αλλεπάλληλες ευρωσφαλιάρες θυμήθηκαν τις υπέρ πατριωτικές κορώνες και ανακάλυψαν στις ευρωπαϊκές παρατηρήσεις τον εξωτερικό εχθρό. Τι ανάμιξη στα εσωτερικά και προσβολές στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και της χώρας ανακάλυψαν, τι κομματικό εξωτερικό δάκτυλο, δεν λέγεται. Ξεχάστηκαν οι αλαλαγμοί «γερά Γερούν» και είδαμε να εξελίσσεται ο πιστός ευρωπαϊκός προσανατολισμός σε επιθετικό ευρωσκεπτικισμό.
Από την άλλη, όσοι είδαν στην ευρωπαϊκή ένωση ένα δυνάστη που μας αφαίρεσε την εθνική ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια. Όσοι είδαν στο μνημονιακό φάρμακο κάτι χειρότερο από την ίδια την αρρώστια της χρεοκοπίας, έσπευσαν στην ευρωπαϊκή βοήθεια κάθε φορά που έβλεπαν ότι η κυβέρνηση καταχράται την δημοκρατική της εξουσία. ´Όσοι είδαν τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό να μετατρέπει την Ελλάδα σε προτεκτοράτο, βρήκαν από τις υποκλοπές μέχρι τα Τέμπη, περισσότερους και ισχυρότερους συμμάχους στας Ευρώπας, από ότι στην εγχώρια σκηνή.
Το παν μέτρο, χάθηκε προ πολλού, και στα ευρωπαϊκά αφού είναι προφανές ότι ούτε ευρωπαϊκό τοτέμ υπάρχει, ούτε πανάκεια για κάθε νόσο made in Europe, ούτε από την άλλη μας φταίνε πάντα και για όλα οι ευρωπαίοι.
Προφανώς και κουτόφραγκοι δεν υπάρχουν αλλά και οι κουτοπόνηροι στο πολιτικό μας σύστημα αφθονούν. Η αποθέωση του ευρωταμείου και το σιχτίρισμα κάθε δυσάρεστης ευρωδιαπίστωσης δεν δείχνουν μια χώρα που ενώ πληρώνει μια υπερδεκαετή κρίση, κάτι έμαθε από αυτή.
Δείχνουν μάλλον μια επαρχιώτικη νοοτροπία που παραπέμπει στην προσέγγιση του μακαρίτη του Τζίμη Πανούση, που ρίχνει το ανάθεμα στους βαρβάρους που «μας θαμπώσαν με δώρα» και «μας φλομώσαν στο ψέμα», χωρίς ίχνος ανάληψης της δικής μας ευθύνης απέναντι στα όσα μας συμβαίνουν. Η αλλαγή ρόλων των πολέμιων με τους υποστηρικτές της Ευρώπης είναι τόσο ξαφνική και ταχεία που δεν πείθει. Και στραβός είναι ο γυαλός και στραβά αρμενίζουμε. Κατά τα λοιπά: Αχ, Ευρώπη εσύ μας μάρανες…
